Do domu wróciłam około trzeciej nad ranem w świetnym humorze. Ciekawi dlaczego?

Po pierwsze w końcu udało mi się znaleźć moje przyjaciółki. Po drugie poznałam Diego, a po trzecie w ogóle nie myślałam o Thomasie. Bawiłam się cudownie z dziewczynami, nowo poznanym chłopakiem i Mike'em, który nareszcie nas, w sumie mnie, znalazł. Bez zbędnych słów podał mi jakiś napój i przywitał ze wszystkimi. I tak zaczął się jeden z najlepszych wieczorów w całym moim życiu.

A więc jak mówiłam wcześniej, wróciłam do domu około trzeciej nad ranem zmęczona, ale i szczęśliwa. Niestety moje szczęście nie trwało zbyt długo, bo przyśnił mi się brunet o zielonych oczach.

Początek snu był piękny, ale w pewnym momencie pojawiła się Monic i wszystko zniszczyła. Chłopak od razu odwrócił się w jej kierunku i na moich oczach namiętnie ją pocałował. W sumie wyglądało to tak, jakby chcieli się nawzajem połknąć lub coś w tym stylu. Kiedy w końcu się od siebie oderwali, wziął blondynkę za rękę i razem odeszli, a on nawet nie zaszczycił mnie ani jednym spojrzeniem.

Obudziłam się ze łzami w oczach i nie wiedziałam, co się ze mną działo. Tak bardzo chciałabym o tym nie myśleć, lecz nie potrafiłam. To było silniejsze ode mnie.

"Sam!" skarciłam się w myślach. "Ogarnij się i wybij go sobie jak najszybciej z głowy! Przestań się zadręczać i żyj własnym życiem!" I wiem od czego zacznę. Spojrzałam na okulary i przycisnęłam je do piersi. "Znajdę Cię, obiecuję."

Nagle usłyszałam pukanie, które wyrwało mnie z zamyślenia.

- Proszę - powiedziałam i przez niewielki otwór między drzwiami a futryną wyjrzały głowy moich kumpelek.

- Hej Sam - gestem zaprosiłam je do środka.

- Co tu robicie? - zapytałam, kiedy obie już siedziały na łóżku.

- Wpadłyśmy Cię odwiedzić - rzekła Jess.

- Jesteście kochane - uśmiechnęły się na moje słowa i mocno mnie uściskały.

- Jak Ci się podobała wczorajsza impreza? - spytała Bianca, gdy obie odsunęły się ode mnie.

- Na początku było drętwo, ale potem znalazłam was i bawiłam się wyśmienicie.

- A kim był ten przystojniak? - zaciekawiła się Jessica.

- Ma na imię Diego.

- I tyle? - dopytywała Bian. - Sam? - wbiła we mnie wzrok, którego, prawdę mówiąc, nie znosiłam.

- Fajnie się z nim bawiłam - przyznałam - ale nie myślę o nim w ten sposób.

- Czemu? - jakie one są ciekawskie. - Przecież jest mega przystojny, seksowny i po prostu boski! - zachwyciła się Jess.

- Bo mam kogoś innego na oku - powiedziałam w końcu.

- Tak, tak - odezwała się Bianca. - Ten właściciel okularów - lekko skinęłam głową.

- Ale jest jeszcze ktoś - dodałam po chwili.

- Kto taki? - obie spojrzały na mnie zaciekawione.

- Nieważne - rzekłam. - I tak jest już nieosiągalny, więc..

- No weź - jedna z przyjaciółek szturchnęła moje ramię. - Nie bądź taka tajemnicza.

- No dalej - dołączyła się Jess. - Powiedz kim on jest, abyśmy mogły mu dać nauczkę.

- Nie - ucięłam.

- Sam? - tylko nie te spojrzenia.

- No dobra - dałam za wygraną. - Zdradzę wam tylko imię - natychmiast się przybliżyły. - Thomas - szepnęłam i spojrzałam na przyjaciółki.

- Thomas? - przytaknęłam. - Ten z naszej szkoły? - znowu skinęłam głową.

- Podoba Ci się? - dopytywała Bian.

- To bez znaczenia - odparłam. - Jak już mówiłam, jest dla mnie nieosiągalny. I to się nie zmieni.

- Nie zrzucaj się od razu na straty - powiedziała Jessica. - A zresztą skąd to możesz wiedzieć? - zapytała. - Zawsze przecież może zerwać z tą dziewczyną.

- Wątpię.

- Dlaczego? - spytała Bian.

- Bo on chodzi z Monic.

- I co z tego?

- Kumpluję się z nią i nie mam prawa odbijać jej chłopaka. Nawet, gdybym chciała, to tego nie zrobię. Nie jestem taka i nie zamierzam mieć w niej wroga. Za dużo przeszłam w poprzednim życiu i nie mam ochoty tego powtarzać.

- Ale..

- Nie - przerwałam Jess. - Koniec tematu i więcej do tego nie wracajmy, jasne? - obie najpierw popatrzyły po sobie, a potem niechętnie przytaknęły na moją prośbę.

_______________

Dzień dobry!/Dobry wieczór!

Co tam u was słychać ciekawego?

Miłego czytania!

Buziaczki! 💋💋💋

Gwiastkujcie, komentujcie - będzie mi bardzo miło 💖💖