- Nareszcie piątek! - powiedziałam do siebie, otwierając oczy i podnosząc się z łóżka.

Szybkim krokiem ruszyłam do łazienki. Wskoczyłam pod prysznic, zmywajając ostatnie oznaki snu. Odświeżona wróciłam do pokoju. Ubrałam uszykowane wcześniej ubrania i usiadłam przy toaletce. Nałożyłam trochę podkładu i korektoru, aby zakryć niechciane krostki. Pociągnęłam jeszcze rzęsy tuszem i podkreśliłam cieniem brwi. Kiedy byłam już gotowa, zeszłam na śniadanie.

- Dzień dobry - weszłam do kuchni i nalałam sobie mojego ulubionego soku pomarańczowego.

- Dzień dobry kochanie - odparła mama, nakładając mi dwa naleśniki. - Wyspałaś się?

- Tak - opadłam na krzesło. - Mamo? - zagadnęłam po zjedzonym posiłku.

- Tak? - spojrzała na mnie znad brudnych naczyń.

- Pamiętasz jak Ci mówiłam o imprezie u Monic? - skinęła lekko głową.

- To dziś? - zapytała, biorąc ode mnie talerz.

- Tak - wstałam i odstawiłam szklankę na blat obok zlewu. - I chciałyśny z dziewczynami po szkole na zakupy.

- Z Jess i Biancą? - chyba chciała się upewnić, więc przytaknęłam. - I pewnie potrzebujesz pieniędzy - powiedziała, wycierając ręce.

- Jak Ty mnie dobrze znasz - uśmiechnęła się i podała mi banknot. - Dziękuję - uścisnęłam ją. - Jesteś najlepszą mamą na świecie!

- Staram się.

***

Z

uśmiechem na ustach ruszył w stronę szkoły i nagle usłyszałam czyiś głos.

- Sam! - odwrócił się na dźwięk mojego imienia.

- Cześć Mike - pocałowałam go w policzek na powitanie.

- Hej - odparł, ciężko dysząc.

- Wszystko okey? - kiwnął głową.

- Idziemy? - zapytał po chwili, a ja przytaknęłam. - Słyszałem, że wybierasz się na imprezę do Monic - rzekł znienacka.

- Tak - odparłam. - Dostałam zaproszenie osobiście.

- Ciekawe - spojrzałam na niego.

- Co takiego? - założyłam ręce na piersi.

- Że przyjaźnisz się z Monic.

- Dlaczego tak bardzo Cię to dziwi? - zapytałam, ale nic nie odpowiedział. - Posłuchaj - przystanęłam i moje dłonie zmieniły położenie z piersi na biodra. - Będę się zadawać z kim chcę i nic Ci do tego, jasne?! - o co w ogóle mu chodzi? Przecież nie jest moim chłopakiem, ani nikim takim. To tylko przyjaciel, TYLKO.

- Masz rację - chyba nie chciał się ze mną kłócić. - Przepraszam. Nie powinienem tak mówić.

- A Ty idziesz? - spytałam, zmieniając temat.

- Tak - odparł. - A może poszlibyśmy na nią razem?

- Co? - chwila, czy on.. Nie, na pewno nie.

- Jako przyjaciele oczywiście - uff.

- W sumie czemu nie.

- Extra! - jak na mój gust trochę za bardzo się ucieszył. - Będę po Ciebie o wpół do szóstej.

- Okey - uśmiechnął się promiennie.

Resztę drogi do budynku Lincoln High gadaliśmy o jakiś głupotach. Mike opowiadał mi o swojej poprzedniej szkole, która była o wiele lepsza niż moja, jak poznał Biancę i Jess. Nawet się nie spostrzegłam, kiedy dotarliśmy na plac.

- Hej Sam!

- Hej dziewczyny - podeszłam do nich z uśmiechem od ucha do ucha. - Gotowe na imprezę?

- Powiedzmy - odparła Bianca.

- To znaczy tak czy nie? - zapytałam nie rozumieją jej odpowiedzi.

- Prawie, ale nie mamy co na siebie włożyć - dodał Jess, wyręczając przyjaciółkę.

- To tak jak ja - powiedziałam. - I w związku z tym mam pomysł.

- Jaki? - zaciekawiła się Bian.

- Po szkole idziemy na zakupy!

***

- Dobra - zaczęłam. - To od czego zaczynamy?

- Chodźmy tam - wskazała Jess na jakiś sklep i obie z Biancą popatrzyłyśmy po sobie, a potem ruszyłyśmy za Jessicą.

Przez jakieś pół godziny albo nawet dłużej oglądałyśmy najróżniejsze ciuchy i w końcu każda z nas znalazła coś dla siebie.

Najbardziej spodobały mi się białe spodenki w błękitne kwiaty, które od razy kupiłam. Do nich dobrałam krótką i dopasowansą jasno-niebieską bluzkę z białym sercem na piersi, która odsłaniała brzuch i sięgała do połowy ramion. Bianca wybrała brzoskwiniowe rurki z wysokim stanem i beżową bluzkę na grubych naramkach z napisem "Hug Me". Jess natomiast kupiła czarną rozkloszowaną spódniczkę i miętową bokserkę.

Po udanych zakupach poszłyśmy na lody. Jedząc zimne przysmaki, w końcu opowiedziałam o pewnym chłopaku. Nie o Thomasie, tylko o tym, z którym całowałam się pierwszego wieczora mojego pobytu w Los Angeles oraz o poznaniu Monic.

- I ci teraz z tym zrobisz? - zapytał Jess, kiedy skończyłam.

- Nic - westchnęłam. - Nie wiem jak wygląda, jak ma na imię i gdzie mieszka.

- To jak go znajdziemy? - dołączyła się Bianca.

- My? - prawie zakrztusiłam się lodami.

- Tak - powiedziała Jess. - Nie zostawimy Cię z tym samej. Prawda? - zwróciła się do szatynki.

- Prawda - przytaknęła. - Dobra - zaczęła. - Spotkałaś go na imprezie i bardzo się do siebie zbliżyliście - kiwnęłam głową. - Coś więcej pamiętasz?

- Był wyższy ode mnie i bardzo silny.

- Okey - pewnie nic to im nie pomogło. - Coś jeszcze? - spytała Jess.

- Chyba nie - zastanowiłam się przez chwilę. - Och.. Czemu wcześniej o tym nie pomyślałam?

- O czym? - spojrzałam na przyjaciółki i wyciągnęłam okulary.

- Znalazłam je w tym samym miejscu, w którym się rozstaliśmy i jestem całkiem pewna, że należą do Niego.

- Szkoda, że tak mało wiemy.. - zaczęła Jess po kilku minutach.

- Ale nie spoczniemy.. - dodała Bianca.

- Póki Go nie znajdziemy! - dokończyłam, lecz za bardzo nie uwierzyłam w te słowa.

___________

Witajcie moi drodzy!

Jak myślicie? Co waszym zdaniem wydarzy się na imprezie?

Piszcie swoje propozycje!

Do zobaczenia! 💋💋