Kookie starał sie nawet nie płakać, choć widziałem, jak boli go wszystko co ten zwyrodnialec robił jemu delikatnemu ciału.

Czułem jak wszystkie moje nerwy w ciele zaczynają tętnić życiem, sprawiając, że moje dłonie zaczęły sie trząść.

-Jungkook.. -szepnąłem pod nosem.

Tak bardzo nie chciałem go stracić.

Nie dałem rady nawet wstać z białej kanapy w moim salonie, co dopiero mówić o walce z Tae..

Pamiętnik Park Jimina
Wpis z 14 czerwca 2016

--------------------------------
Pierwszy raz proszę o komentarze.
One bardzo motywują, a mi sie to teraz naprawdę przyda🌸