ben geldiiiiim

hellooo ♡

javadd;

YA YİCEM KURBAN OLDUGUM SU SİFATA BAK

valeria;

■■■

"Ben Zayn." dedi ve elini uzattı.

"Ben de Valeria." dedim elimi uzatarak.

Delilik yapmak güzel hissettiriyordu. İlk defa kendi kararımla bir şey yapıyordum. Aman tanrım, özgürlük çok güzelmiş.

Tanımadığım biriyle evlilik hakkında konuşuyorduk. Muhteşem.

"Kaç yaşındasın?"

"Yirmi iki sen?"

"Yirmi dokuz." dediğinde kafamı salladım.

Arabasında oturuyorduk ve ciddi ciddi evlenmeyi konuşuyorduk. Çok mutluyum.

"Tek mi yaşıyorsun?" diye sordum.

Önce durdu ve yola baktı, sonra bana döndü. "Oğlumla yaşıyorum."

Ne?

Şaşkınlıktan ağzım açılmıştı. Bir çocuğu vardı ve bunu beklemiyordum.

"Ne o? Vaz mı geçtin?" dedi sahteden gülerek.

Tanımadığım biriyle evlenmek güzel bir macera olacaktı ama bir çocuk vardı ve iş şimdi ciddiye binmişti. Kendime bu kadar güveniyor muydum?

"Dört buçuk yaşında, annem bakıyor." diye açıklama yaptı  yola bakarak.

"Şey..Eşinle neden ayrıldın?"

Evleneceksem bunu bilmek hakkımdı.

"Öldü. Doğum yaparken."

Söylediği şey ağlamamı sağlamak için yeterliydi. "Ben..Çok özür dilerim. Gerçekten bil-"

"Kabul ediyor musun?" dedi ciddiyetle.

Karnım ağrımaya başlamıştı. Heyecanlıydım.

Boşver, Val. Ailenden kurtulacaksın. Sevin!

"Ne zaman evleniyoruz?" diye sordum neşeyle.

+++

"Evleniyorum. En kısa zamanda. İster gelin ister gelmeyin." dedim annem ve babama.

"Saçma saçma konuşma. Ne dediğini farkında mısın sen? Kiminle evleniyorsun?" diye bağırdı babam.

"Evet farkındayım. İlk defa bir şeyi isteyerek yapıyorum. Asla engel olamayacaksınız."

"Kiminle evleniyorsun?" diye sordu annem.

"Sizinle tanıştıracağım." dedim susmaları için. "Zahmet etmeseydin!" diye bağırdı babam.

"Kimmiş? Kaç yaşında? Nerden tanıyorsun?" diye sordu annem.

Zayn ile anlaşmıştık. O kendi ailesine ben de kendi aileme açıklama yaptıktan sonra birbirimizin ailesi ile tanışacaktık.

"İsmi Zayn Malik. Benden yedi yaş büyük. Bir arkadaş grubunda tanıştık,  diş doktoruymuş ve kendi muayenehanesi varmış. Bir de..Oğlu var."

Biliyordum, kıyamet kopacaktı.

"Sen kendinde misin? Çocuklu adamla mı evleneceksin!" dedi annem üstüme yürüyerek.

"Asla olmaz!" dedi babam.

"Beni durduramazsınız." dedim meydan okuyarak.

"Gencecik kızsın. Etrafında bir sürü genç var. Neden çocuklu bir adamı seçtin?"

İkisi bir üstüme geliyordu ve kaçmak zorundaydım.

"Ne derseniz deyin. En geç bir haftaya evleniyoruz. Sizden kurtulacağım için şimiden seviniyorum." dedim ve odama koşup kapıyı kilitledim.

Artık özgürüm.

●●●

Zayn

"Öyle işte, Javadd'a bir anne gerekiyor. Ben de evleneceğim."

"Çok ani karar veriyorsun." dedi Donya elini omuzuma koyarak.

"Evlenmeyi uzun zamandır düşünüyordum. Ben yalnız yaşamaya alışkınım. Ama oğlum anne eksikliği çekerek büyüsün istemiyorum."

Babam derin bir iç çekti. "Kız kim?" diye sordu.

"Tanıştıracağım sizinle. Ama önce Javadd'a anlatmalıyım. O istemezse zaten evlenmem."

Hepsi bana destek olurcasına gülümsediler ve annem sırtımı sıvazladı.

"Bize diyecek bir şey bırakmadın." dedi babam. Kızdı mı bilmiyorum ama şaşkın olduğu kesindi.

"Çocuğu ile ilgili en iyi kararı o verebilir. Saygı duymak zorundayız." dedi Donya babama karşı.

"Biz kalkalım o zaman. Sen de Javadd ile konuş. Sorun olursa ara." dedi annem. Hepsi bir ayaklandı. Onları kapıya kadar uğurladım. El sallayarak uzaklaşmalarını izledim.

Onlar gidince içeri tekrar girdim ve kapıyı kapatıp sırtımı yasladım.

Javadd'ın vereceği tepkiden korkuyordum. İçine kapanık bir çocuktu. İnsanlara hemen sokulmazdı. Arkadaşları ile güzel vakit geçirir onlarla oynamaktan çekinmezdi ama koruları vardı. Annesizdi çünkü. Kırılmasından, yanlış anlamasından korkuyordum.

İçimdeki heyecanı bastırmaya çalışarak ofladım. Odasına doğru merdivenleri çıktım. Aralık olan kapısından içeri girdim. Uyuyordu.

Tanrım, melek gibiydi.

Yanına uzandım, saçlarını öptüm, okşadım. Beni hissetmiş gibi bana doğru döndü.

"Baba?" diye mırıldandı uykulu uykulu.

"Burdayım." Küçük elleriyle ellerimi tuttu. "Karanlık.." dedi korkak çıkan sesiyle.

Yanındaki gece lambasını açtığımda beni görebiliyordu artık. Sonra gözlerini ovuşturdu. Birkaç dakika tamamen uyanmak için bekledi. Bana sokuldu. Onu kollarımın arasına aldım.

"Javadd, seninle bir şey konuşmam lazım."

"Ne?" dikkatle gözlerini bana çevirdi. Bazen karşımda beş yaşına girecek bir çocuk değil de kocaman bir adam vardı sanki.  Çok anlamlı bakıyordu, düşünüyordu ve sanırım oğlum bana tapıyordu. Ağzımdan çıkan her kelime onun için çok büyülüydü.

"Evlenmemi ister misin?" dedim başımı yana eğerek.

Yüzüme baktı, baktı ve baktı. Evliliği bile bilmeyen çocuğa sorduğum soru aptallıktı. Daha açıklayıcı olmak zorundaydım.

"Evimize bir kadın gelsin  ister misin?"

Yatakta doğruldu ve bana bakmaya devam etti.

"Annemi artık sevmiyor musun?"

O an sanki şoka girmiş gibiydim. Yeni oturmaya başlayan bebeksi sesi, beni beynimden vurulmuşa çevirmeye yetmişti.

Böyle bir tepki beklemiyordum.

"Ben.." diye başladım. Ağlamamalıyım.

"Anneni çok seviyorum Javadd. O her zaman bizimle olacak."

"Neden evleniyorsun?" diye sordu.

Bu yaştaki bir çocuk böyle konuşmamalıydı.

Derin bir nefes aldım ve ellerini tuttum. "Güzel ve iyi bir kız. Bizimle mutlu olabilir. Seninle bir anne gibi ilgilenebilir." dedim onu yumuşatarak.

Hala tepki vermemişti.

"Peki..Beni yine sevecek misin?"

"Oğlum.." Onu alıp sıkıca göğsüme bastırdım. "Senden asla vazgeçmem. Seni her şeyden çok seviyorum. Her şeyden, herkesten ve bu asla değişmeyecek."

O küçük kafasında kim bilir neler kuruyordu. Kendini üzüyordu. Hassas ve duygulu bir çocuktu. Ama ona sevgimden şüphe ettirmemeliydim.

Burnum sızlıyordu ağlamamak için kendimi sıkıyordum çünkü. "Seni çok seviyorum Javadd. Eğer sen istemezsen evlenmem. Senin istemediğin hiçbir şeyi yapmam."

Yanaklarından öptüm. "Evlenmemi istiyor musun?"

Önce bekledi. Yüzüme baktı. Küçük parmaklarını sakallarıma bastırdı. Ve yavaşça kafasını aşağı yukarı salladı.

O an dolu gözlerimle gülümsemeden edemedim. Javadd'ı canımdan çok seviyordum ben.

"Babacığım.." diye boynuma atladı ve sıkıca sarıldı.

Boynunu, saçlarını öptüm. Kokusunu içime çektim. Ve sonra geri çekildi.

"Onunla tanışmak ister misin?" dedim yüzünü ellerim arasına alıp.

Çok çekiniyordu. Öyle ürkek bakıyordu ki onu zorladığımı düşünüyordu. Kendini kötü hissediyordu belki de ve kendimden nefret ediyordum.

"Oğlum, sen onu sevmezsen onunla evlenmem. Tamam mı? Sen nasıl mutlu olacaksan öyle olur her şey."

Zaten onun için yaşıyordum. Onun mutsuz olacağını bildiğim bir şeyi ölsem yapmazdım.

"Tamam." dedi. Gülümseyerek ona sarılmaya devam ettim.

"Gel uyuyalım." dedim ve onu kucaklayıp kendi odama götürdüm. Kucağımda çoktan uyuyakalmıştı.

Bu haline kıkırdayıp onu yatağa yatırdım. Tişörtümü çıkarıp yere attım ve yatağa girdim.

Kafam karışıktı. Ciddi ciddi evlenmeyi düşünüyordum. Hatta evleniyordum. Valeria ile anlaşmıştık. O oğluma annelik edecekti ben ise onun ailesinden kaçtığı yer olacaktım. Aramızda imza  hariç hiçbir bağ olmayacaktı. Açıkcası işime geliyordu.

Gece lambasının yanında duran çerçeve çarptı gözüme. Karımla birlikte çekildiğim fotoğraf vardı. Islak gözlerimi silip bakmaya devam ettim.

Özür dilerim Maria.

Ama  beş yıl oldu ve ben Javadd'a yetemiyorum. Anneye ihtiyacı var.

Seni her zaman seveceğim.

Fotoğrafı yerine koydum ve Javadd'a sarılıp uyumaya çalıştım.

●●●