//Mal//
Jest sobota, a ja leżę w łóżku i wciąż nie czuję się najlepiej.

Ben powiedział, że z Chadem będzie rozmawiać w poniedziałek, ponieważ Chad wyjechał gdzieś z Lorey i z rodzicami na weekend.

Za niedługo ma przyjść do zamku Dobra Wróżka oraz Audrey ze swoimi rodzicami, aby  wyznaczyć dla niej karę i oczywiście mnie na tej rozmowie nie będzie, bo przez moje bolące żebra nie mogę się w ogóle ruszyć i dlatego cały leżę w łóżku o żadne moje zaklęcie ani eliksir nie działa na to, ponieważ ten eliksir z łez pięciu, czarnych, wilków już za długo we mnie siedzi.

Leżałam w swoim pokoju, aż ktoś do niego zapukał.

-Można wejść? - zapytał mój tata wchodząc.

-I tak już wszedłsś- powiedziałam śmiejąc się lekko.

Tata usiadł na skraju mojego łóżka z tacą na, której były dwie miseczki z zupą oraz dwie łyżki.

-Przyniosłem Ci obiad- powiedział tata.

-Nie jestem głodna- odparłam.

-Mal, córeczko, musisz coś zjeść.

-Ale ja nie jestem głodna.

-Mal,  nie możesz się głodzić.

-Mogę.

-Dlaczego to robisz?

-Nie wiem.

-To zapytam jeszcze raz, jesteś głodna? Zjedz ze mną obiad? Bo jeśli nie to obiecuje Ci  , że też nie zjem.

-Ahhh... No dobra- powiedziałam, ponieważ nie chciałam już się kłócić z tatą.

-Emmm... Tato? Pomożesz mi wstać? Do pozycji siedzącej? - zapytałam ojca, ponieważ nie za bardzo wychodziło mi samej wstanie do pozycji siedzącej na łóżku.

-Jasne, że tak- odparł tata, a następnie pomógł, aby usiadła.

-Dzięki- powiedziałam, a tata podał mi tacę z zupą.

Tata i ja zaczęliśmy jeść obiad.

-Tato? Kiedy przychodzi Audrey na tą rozmowę z Benem i jego rodzicami? - spytałam ojca kończąc już moją zupę.

-Z tego co Ben mi mówił to za niedługo, a dlaczego pytasz?

-A nie wiem, tak jakoś. Jestem ciekawa jaką karę otrzyma Audrey.

-Ja tak samo.

-Myślisz, tato, że Chad ten eliksir wziął dla Audrey? Czy raczej nie?

-Myślę, że napewno wziął go dla niej - powiedział tata podkreślając słowo "napewno".

Siedziałam z tatą jeszcze chwilę w ciszy, aż tata zadał mi pytanie:

-Ja pójdę zanieść te miski i zaraz do C8ebie przyjdę, dobrze?

-Jasne- powiedziałam, a tata wyszedł z tacą z naczyniami i zamknął za sobą drzwi do mojego pokoju.

*Chwilę później*

Siedziałam na swoim łóżku opierając się o jego oparcie w mojej komnacie, aż ktoś zapukał do drzwi i je otworzył.

-Córeczko, do Ciebie-  powiedział mój tata otwierając drzwi, a następnie wszedł on do pokoju wraz z Audrey i jej rodzicami.

Super.

Pomyślałam ironicznie.

-Witaj królowo- powiedziała Aurora po czym ona i Philip się ukłonili, a Audrey stała jak zwykle obrażona.

-Audrey, ukłoń się- szepneła Aurora do córki, a ta z niechęcią się ukłoniła.

Widziałam jak mój tata stał w rogu mojego pokoju i próbował powstrzymać śmiech z resztą ja też, bo byłam bardzo ciekawa co ta różowa, ciapci, księżniczka zrobi.

-Witam, czy coś się stało? - spytałam udając, że nic nie wiem.

-Audrey chciała Ciebie przeprosić- oznajmiła mi Aurora.

-Zostałam zmuszona do tego- dopowiedziała Audrey.

-Zachowuj się Audrey- powiedział Philip.

-Ahhh... Przepraszam, że chciałam Cię zabić- powiedziała po czym dodała mrucząc pod nosem:

-Chociaż zasłużyła sobie.

-Audrey ,  co się z tobą stało, co? - zapytała wkurzona Aurora.

-Bo to ona mi ukradła moje idealne życie! - wykrzyknęła wściekła Audrey.

-Audrey, wtedy byłam zła i nie miałam innego wyjścia, bo inaczej moja matka by mnie zabiła- oznajmiłam dziewczynie.

-To Cię nie usprawiedliwia- powiedziała Audrey.

-Rozumiem Cię, że możesz mnie nienawidzieć, ale błagam Cię zostawmy to co było kiedyś. Mi jest naprawdę przykro, Audrey.

-To udowodnij to, że jest Ci przykro.

-Zawołałam mojego ojca do Auradonu, żeby uratował Ci życie i zrobił  to.

-No to on, ale nie ty.

-Audrey, to co ja mam zrobić?

-Oddaj mi moje idealne życie.

-Jak? Nie uczynię Cię przecież królową, tak?

-Ale przez Ciebie nie mam przyjaciół, każdy mnie nienawidzi.

-To dlatego,  że w stosunku do każdego zachowujesz się źle i ciągle myślisz, aby się na mnie zemścić i nie próbujesz się zmienić na dobrą. Zmień się, a zobaczysz rezultaty tego, naprawdę Audrey.

-Ahhh.... Spróbuję.

*Chwilę później*

Zostałam z tatą sama w pokoju, ponieważ Audrey i jej rodzice poszli na dalszą część rozmowy z Benem.

-Mam nadzieję, że Audrey się zmieni, bo pomimo wszystko co robiła to widzę w niej nadzieję- powiedziałam do ojca, który siedział na skraju mojego łóżka.

-I właśnie tow  tobie kocham Mal, to postrzegani dobra w każdym, nawet w najgorszej istocie tego świata widzisz dobro, córeczko- powiedział tata.

-Tato! Przecież dziś miałam dać psa Gilowi.

-To zadzwoń do Umy, a ja teleportuje się do Headesu po jednego że szczeniaków, a następnie teleportuje się do Umy, Gila i Harry'ego, bo zapewne są razem.

-Okej.

*Rozmowatelefoniczna Mal i Umy*

Ja (Mal) : Uma, gdyż jesteś?

Uma: Na Wyspie w knajpie, a co?

Ja: Mój tata się tam teleportuje i da szczeniaka Gilowi o ile tam jest.

Uma: Jest, ale dlaczego on, anie ty? Znaczy, nie mam nic do twojego ojca, ale jestem ciekawa.

Ja: Mój tata Ci wytłumaczy co się stało, okej?

Uma: Okej to pa Mal i dzięki.

Ja: Nie ma za co. Pa Uma.

-Tato to wytłumaczysz też Umie co mi się stało, bo nie miałam siły już jej tego wytłumaczyć, okej? - zapytałam ojca.

-Jasne córeczko, a gdzie oni są? - zapytał mnie ojciec.

-W knajpie. Wiesz gdzie to jest?

-Tak, wiem. W takim razie lecę, pa córeczko.

-Pa tato.

~~~~~~~~

Podoba się się rozdział?

Teraz będzie żebranko.

Zostawcie proszę komentarz i zagłosujcie na ten rozdział, ponieważ mam chore córki.

Oczywiście żartuje   ale naprawdę wam nie zaszkodiz wam jak zostawicie.

💜💜💜💜💜💜