jakiś czas wcześniej..

— Bartek Kubicki —

Przed lekcjami, spotkaliśmy się z chłopakami za szkołą. Bez Patryka. Bez tego śmiecia. Wyciągnąłem fajki ale brakowało mi zapalniczki.

— Ma ktoś z was zapalniczkę? — zapytałem

— Ja mam. — odezwał się Oliwier i dał mi zapalniczkę.

— Dzięki. — posłałem mu uśmiech po czym podpalilem papierosa.

Paliłem i miałem wszystko w dupie aż, chłopaki zaczęli ze sobą rozmawiać. Zaciekawiła mnie ich rozmowa.

— Co sądzisz o tym śmieciu? Patryku.

— Idiota i tyle. No jakby, nie jest on potrzebny w naszej klasie, zepsuł tylko związek Bartka i Wiktorii.

— No to w sumie racja, najpierw sprawił, że zerwali, a teraz to on jest z nią.

— Słyszałem, że już z nią nie jest. Wiktoria go niby zdradziła z Przemkiem z klasy wyżej.

— I dobrze tak śmieciowi.

— Wiesz, mam pewien pomysł. — Oliwier na mnie spojrzał i się uśmiechnął. Po chwili wyciągnął jakiś telefon z kieszeni.

— Jaki masz pomysł i czemu tak na mnie patrzysz? — zapytałem.

— Umów się z Patrykiem.

— POJEBAŁO? Nie będę się z nim umawiał.

— Dam ci stówe gdy się z nim umówisz.

— Dwie stówy i się zgadzam.

— Zgoda. — podaliśmy sobie ręce.

— Jesteś gejem więc będzie ci łatwiej się z nim umówić dzięki temu.

— Was serio pojebało. Nie, nie jestem gejem i nie będę.

— No zobaczymy. Aha Bartek, jest jeden warunek naszego zakładu. Musisz go pocałować na naszych oczach.

— Jezu, no dobra. Może odrazu na oczach całej klasy?

— Spoko. Jeśli chcesz to może tak być.

— No i świetnie.

Wypaliłem papierosa i wyrzuciłem go na ziemie.

— Ej, Oliwier, a co to za telefon? — zapytałem.

— Ten? A, telefon Patryka, zajebałem mu.

— Daj mi go.

— No ale po co Ci on.

— Daj mi go po prostu.

— No dobra masz. — blondyn dał mi telefon.

— To co, teraz, idziemy do szkoły? — zapytałem chowając przy tym telefon do kieszeni.

— Tak.

Oliwier już odszedł.

— Ale nikomu ani słowa.

— Spoko, ale Oliwier zapewne wszystkim wszystko powie.

— Kurwa, masz racje, on wszystko wygada..

— Będzie plota szła po szkole..

— No i chuj..

— Patrz kto tam idzie. — Laskowski wskazał dobrze znaną mi osobę. Barana. — Leć do niego.

— Po chuj?

— NO IDŹ DO NIEGO.

— Ekhem.. okej. — wywróciłem oczami i poszedłem do bruneta.

teraz..

— Patryk Baran —

Nie wiem jaka była lekcja, wiem jedynie, że będziemy robić jakiś projekt. Nauczycielka poprosiła abyśmy się dobrali w pary. Ja zapewne będę sam, bo przecież jest nas nieparzyście. Zrobiło mi się smutno z tego powodu. Projekt będę musiał robić niestety sam, a materiału jest dużo. Gdybym miał kogoś w parze, było by mi łatwiej. Zadzwonił dwonek na przerwę. Cała klasa wyszła i ja też już miałem wychodzić, gdy nagle poczułem jak ktoś złapał mnie od tyłu za rękę. Odwróciłem się. Był to Bartek. Spojrzałem na nasze złączone ręce. Ale on spojrzał w moje oczy. Przypominam, że nauczycielka tu jest, więc on chyba nie zamierza mnie całować, mam rację?

— Yyyy, co tam? — zapytałem.

— Chcesz robić projekt ze mną?

— Emm.. a chcesz w ogóle robić ze mną projekt..?

— Jakbym nie chciał, to bym nie zaproponował.

— No to chcę, chcę robić z tobą projekt.

Brunet się uśmiechnął i podszedł do nauczycielki, zgłosił nas razem jako para do robienia projektu a następnie do mnie wrócił.

— Idziemy?

— Tak, chodźmy.

No więc poszliśmy za szkołę, Bartek chciał zapalić a w szkole to raczej tak nie zabardzo bo jest monitorowana. No gdy już doszliśmy za szkołę to brunet wyciągnął epa i wziął bucha.

— Patryk chodź tu bliżej, nie chcę aby ktokolwiek nas widział a nauczycielka może zaraz przyjść zrobić obchód.

— Yyy, okej.

Nim ja do niego podeszłem, to brunet zdołał mnie już do siebie przyciągnąć.

— No powiem ci, że ruchy to masz kurwa bardzo szybkie. — chłopak się zaśmiał.

— No bez przesady, zapewne gdybym biegł, to byś mnie nie dogonił.

— No napewno. — zaśmiał się. — Ja bym cię.. — zamilkł.

— Coś się stało?

Chłopak położył palca na moich ustach i przyciągnął bliżej siebie. Stykaliśmy się ciałami. Pokazał, żebym kucnął. A więc to zrobiłem, on zrobił to tuż po mnie.

— Co jest? — szepnąłem.

— Ktoś tu jest. — szepnął po czym wziął kolejnego bucha.

— No to niech sobie jest. — szepnąłem.

— Nie rozumiesz. — szepnął przy czym wypuścił dym z ust, prosto w moją twarz.

— Ale czego nie rozumiem. — zapytałem szeptem.

— Wszystkiego. — szepnął. — Jak zobaczą, że palę, wyrzucą mnie ze szkoły. — dodał po chwili. — Dostałem ostatnią szansę.

Spojrzałem na jego rękę w której trzymał epa.

— To nie pal? — szepnąłem i dodałem po chwili. — Jaki problem?

— Taki, że jestem już uzależniony i nie da się rzucić palenia. — szepnął.

— Ah, tak? — szepnąłem. — Wszystko się da Bartusiu, nawet rzucenie palenia.

— Tego akurat się nie da, uwierz. - szepnął.

— Wszystko się da tylko trzeba chcieć. — szepnąłem.

— Mhm. — szepnął.

Gdy miał już brać bucha, zabrałem mu jego epa.

— Ups, ktoś tu pozbył się epa. — szepnąłem.

— Oddaj to, kurwa. — szepnął.

— No to dogoń mnie. — szepnąłem po czym wstałem, puściłem mu oczko a epa włożyłem do kieszeni. Zacząłem biec w stronę boiska a kawałek do niego było.

— PATRYK KURWA! — wstał i zaczął mnie gonić.

— NIE DOGONISZ MNIE I EPA TEŻ NIE DOSTANIESZ.

— DEBILU NO, MÓWIŁEM COŚ NA TEN TEMAT.

— NIE ŁADNIE TAK WYZYWAĆ BARTUŚ. — stanąłem na środku boiska i czekałem, aż do mnie przybiegnie.

Minęła chwila a on dopiero co przybiegł na boisko. Dyszał ze zmęczenia. Zaśmiałem się.

— Widzisz i masz swoje palenie, zmęczyłeś się biegnąc głupi kilometr a to nie jest dużo.

— Wcale. — powiedział dysząc. — Oddawaj epa.

— Nie, kochany.

— Ughm.

— Nie zdołałeś mnie dogonić więc epa nie dostaniesz. Sam powiedziałeś, że dałbyś radę mnie dogonić.

— No masz rację jeśli chodzi o to.

— Widzisz, jestem szybszy od ciebie, mówiłem. — wyciągnąłem epa.

— Zainponowałeś mi tym, wiesz? — powiedział ale go nie słuchałem bo zająłem się patrzeniem na elektronicznego papierosa.

— Coś mówiłeś? — ocknąłem się po chwili.

— Niee, nic.. — odpowiedział.

— No to dobrze. — posłałem mu uśmiech. — Do jutra, moja mama po mnie przyjechała. — pokazałem na auto pod szkołą.

— No papa.. — odpowiedział.

Schowałem elektronicznego papierosa do kieszeni i pobiegłem w stronę auta.

Takim sposobem właśnie zdobyłem elektronicznego papierosa swojego kolegi, o ile mogę go tak nazwać. Weekendowy detoks wyjdzie mu na dobre.

__________________________________
Czy ten rozdział spowodował, że trochę bardziej zrozumieliście o co chodzi w książce? Jest to dla mnie ważne, bo jak coś mogę jeszcze pozmieniać jakoś treść, później będzie za późno.

Ale jeśli chodzi o tą książkę, to chciałabym was trzymać w niepewności jeśli chodzi o całą fabułę.
Mogę też zdradzić, że ta książka tyczy się konwencji onirycznej.

Do jutra kochani!