Wybiegłam szybko z domu i pobiegłam do Kate. Znalazłam ją na dworzu, siedzącą w jakimś złomie. W końcu znajdujemy się na złomowisku, nie brakuje nam tu tego towaru. Wsiadłam do auta i spojrzałam na nią, przerywając jej dotychczasowe zajęcie.

- Dokończ: Lor...? - zapytałam.

- Lordzie? - zaśmiała się.

- No jasne! - wykrzyknęłam i pobiegłam do Zack'a.

Zastałam śpiącego chłopaka gdzieś na słońcu. Stanęłam przed nim tak, aby zasłonić mu słońce na twarzy.

- Zasłaniasz mi słońce - uśmiechnął się.

- Nie znasz Olivii, tak? Jesteś tu, bo cię zdradzili? Chcesz nam pomóc, tak? Ty pieprzony kłamco - warknęłam przez zaciśnięte zęby.

- Tylko nie pieprzony - wstał powoli.

- Okłamałeś nas! Stoisz po stronie Megatrona! Po co ci to?! Nie możesz się od nas odczepić? - pytałam zła, a chłopak tylko się śmiał. - Nie śmiej się! - uderzyłam go w klatkę piersiową. - To nie jest powód do śmiechu! To prawdziwa wojna, a ty się zachowujesz jak dzieciak! - posmutniałam.

- Wiem, ale nie musisz mnie bić - śmiał się dalej.

- Właśnie, że muszę! - uderzyłam go ponownie. - Bo robisz sobie żarty! A ja nie chcę umrzeć! Słyszysz?! Nie chcę umierać - uderzyłam go po raz ostatni i popłakałam się.

Chłopak przestał się śmiać i przytulił mnie do siebie, a ja się w niego wtuliłam.

- Nikt tu nie umrze, a ja serio nie znam Olivii - powiedział cicho.

- Jak nie znasz? - pociągnęłam nosem. - Ona pracuje dla Megatrona i chce nam coś zrobić, a ja nie wiem co - płakałam.

- Powiemy reszcie - zaproponował.

- Nie, oni nam nie uwierzą. Musimy mieć dowody - odsunęłam się od niego i wytarłam łzy. Spojrzałam mu w oczy i powiedziałam. - Tego nigdy nie było, jasne?

- Jasne - zaśmiał się.

Uśmiechnęłam się i poszliśmy do Kate. Wytłumaczyliśmy jej na czym polega problem, a ona wyjęła z kieszeni dyktafon. Niedowierzając wzięłam go do ręki i zapytałam:

- Skąd go masz? 

- Zrobiłam - powiedziała dumnie.

Spojrzałam na nią wzrokiem mówiącym: I ty myślisz, że uwierzę?

- Dobra, znalazłam go - zaśmiała się. 

Pov. Olivia

Muszę jak najszybciej znaleźć ich plany działania. No come on! Jestem już tu stosunkowo długo, a nie wiem jaki mają plan na zniszczenie Megatrona. A może w ogóle go nie mają? Nie, to nie możliwe. Oni wiedzą co robią.

Pov. Iris

- Mamy plan? - spytałam.

- A po co on komu? - odpowiedział pytaniem Zack.

- Wiemy chociaż co robimy? - spytała Kate.

- Nie, improwizujemy - wzruszyłam ramionami.

Pov. Olivia

Wyszłam z domu i spojrzałam na lewo. Zobaczyłam Iris, Kate i zdrajce o imieniu Zack. Rozmawiali o czymś i wyglądało to poważnie. Ciekawe o czym?

Pov. Iris

O nie Olivia tu idzie. Kate schowała dyktafon, a my udaliśmy, że rozmawiamy o czymś ciekawym, ale wymiękniemy kiedy zapyta o czym.

Pov. Olivia

Podeszłam do nich. Udawaj miłą, nawet jeśli chcesz im strzelić w mordę.

- O czym gadacie? - zapytałam uśmiechając się.

- O niczym ważnym - powiedziała szybko Kate.

- Co robiłaś? - zapytała Iris.

Zmieszałam się. Nie mogę jej powiedzieć: A wiesz gadałam z twoim wrogiem, o tym jak się was pozbyć na zawsze z powierzchni ziemi, a ty?. No po prostu nie.

Pov. Iris

No ciekawe co powie. Za długo się zastanawia i nie patrzy mi w oczy. Przecież wiem co tam robiłaś mendo. Ale staraj się, staraj i powiedz jakieś słodkie kłamstewko. Uwielbiam to uczucie, kiedy ludzie kłamią mi prosto w twarz i nawet nie wiedzą o tym, że znam prawdę, ale. Co ja im będę niszczyć marzenia, no nie?

- A tak byłam się przejść, a wy? - powiedziała. 

Będziemy bawić się w kotka i w myszkę? Proszę bardzo.

- Nudziliśmy się - rzuciłam.

- Serio?

No nie, kurwa na niby! O Panie daj mi cierpliwość, bo jak dasz mi siłę to będę potrzebowała też dobrego adwokata, nie koniecznie takiego w cukierku.

Pov. Olivia

- Serio? - zapytałam. Olivia! Ja cię błagam. Zadajesz za głupie pytania. - Dobra ja już idę - rzuciłam szybko i odeszłam.

Miałam nadzieję, że podadzą mi plan. Ach, mogłam się ich zapytać! Teraz jak wrócę, to pomyślą, że zachowuję się podejrzanie.

Poczułam wibracje w kieszeni. Pobiegłam za dom. Zobaczyłam na wyświetlacz. Starscream. Czego ten stary pajac ode mnie chce? Odebrałam.

Pov. Iris

W końcu poszła. Już myślałam, że będziemy to ciągnąć w nieskończoność. Poszła za dom.

- Mogliśmy założyć jej ten dyktafon - powiedział Zack, a ja się załamałam.

Nie udało się! Będzie trzeba wymyślić coś innego.

***

Chyba nikomu się dziś nie udało xD

811 słów

I wybaczcie, że nie trzymałam się zasady "Przynajmniej 1000 słów", ale taki krótszy rozdział chyba nie zaszkodzi i się przyda :)

A teraz coś mega!

Wow :O Po prostu! Dziękuję :D Ronię łezkę ze szczęścia po prostu xD