Pełno łez.
Mokrych
i gorzkich.
Przykry widok.
Piękne tęczówki,
Całe w łzach.
Trzęsie się.
Przytulam Ją mocniej.
Moja Mała.
Delikatna,
Krucha postać.
Trzęsąca się
w mych ramionach.
Chce Ją ochronić
Przed całym złem
Tego Świata.
Pustka minęła.
Nie ogarnie już
Mojego ciała.
Cudne lustra duszy
Wpatrują się we Mnie.
Brakowało mi Jej.
Nie wiem,
Jak długo bym
Jeszcze wytrzymał.
Ukucnąłem,
Trzymając Ją
W swoich ramionach.
Będę Ją chronić
Do końca.
Płacze,
A ja z Nią.
Nie powstrzymam łez.
W końcu koniec pustki.
Tak Mi Jej brakowało.
Pustka zniknęła.
Została wypełniona.
Śliczne lustra
Wpatrywały się we Mnie
cały czas.
Znalazłem Ją.
Pustka zniknęła.