Twój radosny śmiech poniósł się po parku, a drobne stópki zatupotały na bruku alejki.

Biegłaś przed siebie, lekko się potykając i za każdym razem na nowo wybuchając śmiechem.

Patrzyłam na ciebie – na twoją nieskalaną nieuczciwością, nie znającą złośliwości buzię – a serce rosło we mnie od ogromu szczęścia.

Raptem przystanęłaś w miejscu i wyrzuciłaś przed siebie chudą raczkę.

– Kaaka, kaaka! – zawołałaś głośno, wskazując paluszkiem na parę kaczek w stawie.

Przykucnęłam przy tobie, wdychając twój dziecięcy zapach.

– Tak, kaczki – odpowiedziałam. – A zobacz, jakie tam rosną kwiatuszki! – dodałam, wskazując na kilka fioletowych krokusów.

Patrząc na twój szczery zachwyt, zapragnęłam pokazać ci cały świat.

-----------------

Dedykowane mojej półtorarocznej córeczce, której ciekawość świata i dziecięca radość są tym, dla czego warto żyć ;)