Dean dość szybko odnalazł otwarte okno, które zgadzało się ze zdjęciem wysłanym przez Casa i wgramolił się przez nie, zamknął je szybko i zorientował się w sytuacji.

Novak spał, więc nie chciał go budzić. Nie miał tez siły się rozbierać i potrzebował jego bliskości po tym wieczorze, a łóżka były w dwóch różnych kątach pokoju. To puste łóżko nie było zbyt zachęcające.

Dlatego, w ubraniach, położył się obok Casa, chowając się pod kołdrę i obejmując go od tylu.

- Dobranoc, skarbie - wymamrotał, szybko zasypiając.

Kilka godzin później obudził ich budzik Casa. Novak uśmiechnął się czując, że ktoś go obejmuje.

- Moja głowa - wyjęczał cicho Dean.

- Już wyłączam - odparł Cas, wyłączając budzik. - O której wróciłeś?

- Na pewno przed północą.

- Śmierdzi od ciebie alkoholem.

- Wypiłem odrobine za dużo. Ale ta laska mnie pocałowała, poczułem się, jakbym cię zdradzał i...

- Hej, już dobrze - zapewnił Cas. - Wiedzieliśmy, że kogoś pocałujesz. Nie przespałeś się z nikim, więc mnie nie zdradziłeś.

- Chcę całować tylko ciebie.

Cas uśmiechnął się i obrócił w stronę chłopaka, gładząc go delikatnie po policzku.

- Jesteś uroczy.

- I w połowie pijany, w połowie skacowany - wymamrotał. - Tu jest za jasno...

- Czekaj chwilę - poprosił Cas, nachylając się do swojego plecaka i podając Deanowi okulary przeciwsłoneczne. - Kupiłem wczoraj po kolacji za pięć dolarów. Nikt się nie zorientuje, że byłeś w hotelu, jeśli w nich wejdziesz.

Dean spojrzał wdzięcznie na Casa.

- Mówiłem już, że cię kocham? - spytał z lekkim uśmiechem.

- Setki razy - odparł z uśmiechem Cas.

- Nadal za mało - stwierdził, muskając jego usta, na co Novak skrzywił się lekko.

- Boże, co ty wczoraj piłeś i ile?!

- Whisky z rumem. Wódkę z jakimś sokiem... jakieś drinki o dziwnych nazwach...

Cas pokręcił głową niedowierzając.

- Miałeś się nie upić. Mieszając alkohole zawsze się upijesz.

- Wiem, przepraszam - wymamrotał, wtulając się w niego. - Nie chcę cię tracić na te kilka dni. Będę tęsknił.

- Wiem, skarbie, ja też. Ale potem nie rozstaniemy się bardzo długo. No i mamy pół-rocznicę w trakcie Touru. Trzeba będzie to uczcić.

Dean uśmiechnął się delikatnie.

- Wymkniemy się na noc z hotelu, żeby dać czadu, bo inaczej Crowley nas zabije.

- Widzę, że już masz plany.

- Aktywny odpoczynek w łóżku - stwierdził Dean, muskając szyję Casa.

Novak uśmiechnął się szeroko. Cholerny Dean Winchester...

- Skarbie, muszę iść na śniadanie. A ty musisz wyjść przez okno i udać, że dopiero wracasz. Jeśli tak dalej pójdzie to zaraz skończymy nago, a to chyba nie jest naszym celem na ten moment.

- Ale ja lubię cię nago - wypalił Dean, ja co Cas wywrócił oczami.

- Wiem, kochanie, ale musimy iść na śniadanie.

- I wcisnąć kit, że zaliczyłem jakąś dziewczynę?

Cas skrzywił się lekko.

- Jeśli będzie trzeba.

Dean westchnął i nałożył okulary przeciwsłoneczne.

- Dobra, idę. Wrócimy do tulenia po śniadaniu?

- Zależy ile będzie czasu.

- A jak będzie czas?

- Wtedy tak.

Dean musnął usta Casa i wstał z łóżka, wtedy Novak sobie o czymś przypomniał.

- Dean?

- Hm?

- Zadzwoniłeś do mamy?

- Kurwa... zapomniałem - uderzył się w głowę. - Zadzwonię do niej później. Albo sama zadzwoni. W sumie to wie, że ciężko mi się rozmawia o uczuciach, więc to będzie nadal wiarygodne. Chyba.

Cas pokręcił głową.

- Idź już.

- Już już - wymamrotał otwierając okno, upewnił się, że nikogo nie ma i zeskoczył z parapetu, pokazując Casowi kciuk w górę i powolnym krokiem ruszając w stronę wejścia głównego do hotelu.

Novak westchnął, patrząc za nim, zamknął okno i zaczął się ogarniać, aby iść na śniadanie, na którym miała ich czekać niełatwa rozmowa z Crowleyem.

N/A

Tym razem krócej. A rozmowa wieczorkiem 😇