Dean wpatrywał się z uśmiechem w oczy leżącego obok Casa i bawiąc się jego włosami. Uwielbiał ten błękit jego oczu. Uwielbiał każdy milimetr jego ciała. Uwielbiał jego usta, uszy, włosy... Cas był po prostu idelany.

- Zero seksu na zawodach, hm? - zaśmiał się Winchester.

- Myślisz, że nas słyszeli?

Dean powoli pokiwał głową, lekko na boki, niby się zastanawiając.

- Mogłem być trochę głośno, ale mnie skutecznie uciszałeś, więc... - wzruszył ramionami.

- Kupię ci smoczek na następny raz - zażartował Cas.

- Podniecałoby cię to? Wyglądałbym jak niemowlak? - spytał z uniesionymi brwiami.

- Niemowlaki są brzydkie. Ty jesteś przystojny.

- Tak?

- Yhm.

- A mi się wydaje, że byłeś całkiem uroczym niemowlakiem, skarbie.

Cas wywrócił oczami.

- No co? - spytał Dean, uśmiechając się szeroko i muskając delikatnie skórę na jego ramieniu.

Novak spojrzał na niego z uśmiechem. Chciał zatrzymać ten widok na zawsze - szczęśliwego Deana. Przez moment miał ochotę mu powiedzieć o szantażu Johna, ale bał się. Dean wydawał się zaczynać dogadywać z ojcem - co jeśli mu nie uwierzy? Wiedział, że jest na to mała szansa, ale mimo wszystko się bał.

- Nic - odparł Cas, splatając ich palce. - Lubię gdy jesteś na dole, wiesz?

- Bardziej niż wtedy, gdy jestem na górze czy mniej niż wtedy, gdy jestem na górze? - spytał, patrząc mu w oczy.

- Chyba bardziej - wyznał. - Lubię gdy jęczysz pode mną, lubię widzieć jak na mnie reagujesz...

- Mogę być częściej na dole - zaproponował. - Ale nie dam się zepchnąć całkowicie, zapomnij.

Cas zaśmiał się cicho.

- Nie chciałbym tak, lubię też jak ty dominujesz.

- Ah tak? - spytał Dean, z uniesionymi brami.

- Yhm - odparł z uśmiechem Cas.

- Więc... - przekręcił się tak, że leżał teraz nad swoim chłopakiem. - To ci się podoba? - spytał, po czym musnął jego szyję.

Novak przygryzł wargę. 

Cholerny Winchester!

Przecież miał go zostawić, złamać mu serce i odejść... A wystarczył jeden uśmiech Deana, aby Cas czuł się uwiązany, jakby ktoś skuł mu ręce i przywiązał łańcuchem do Winchestera, tylko jemu jednemu dając klucz. Sama myśl o tym, że miałby odejść od Deana, bolała go tak mocno, że nie wyobrażał sobie takiego życia. Nie chciał go tracić. Chrzanić Johna. Chrzanić konsekwencje. Nie odejdzie od Deana. Powie mu o wszystkim. Tu i teraz.

- Dean? - spytał poddenerwowany Cas.

Deana zaniepokoił ton głosu chłopaka.

- Tak? 

- Chodzi o wczoraj - powiedział, przełykając ciężko.

- Cas, nie chcę do tego wracać. Chciałeś czasu, rozumiem...

- Nie - odpowiedział przyostro Cas. - Chodzi o twojego ojca.

- Co z nim? - spytał zaniepokojony Dean.

Novak wziął głęboki oddech.

- Nie wiem jak ci to powiedzieć...

- Zrobił ci coś? - spytał, mając ochotę jechać w tym momencie do Lawrence i obić ojcu mordę. A potem jeszcze kopnąć w krocze i tak dla pewności, że bolało po nim poskakać, kopnąć w żebra i raz na zawsze wyrzucić go ze swojego życia.

- Szantażuje mnie. Powiedział, że albo z tobą zerwę, albo pokaże całemu światu nasze zdjęcia. 

Dean zamarł.

- Robił nam zdjęcia?

Cas przytaknął.

- Pokazał mi je, więc na pewno zrobił.

- Okej... - chłopak zamyślił się na chwilę. - Dobra, mam plan. Ale przyda się dobra gra aktorska.

- Mam się bać? - spytał Cas.

- Po przedostatnim etapie udamy, że się kłócimy. Ja się wkurzę i pójdę na imprezę, wcześniej dzwoniąc do mamy, że zerwaliśmy i nie umiem się teraz odnaleźć i nie wiem co robić. Wrzucę filmik na Instagrama, jak całuję się z randomową dziewczyną. Tata śledzi mnie na Instagramie, więc to zobaczy i pomyśli, że odreagowuję nasze zerwanie. Nie przystąpię do ostatniego etapu. Ty wrzucisz jakieś stare zdjęcie z Pontiac, którego wcześniej nie publikowałeś. Masz takie?

- Nie. 

- Okej, inaczej - odparł Dean. - Pojedziemy do ciebie. Do Pontiac. Przy okazji dokończysz formalności ze szkołą osobiście. Ja będę robił kilka dni trenażer, aby nikt mnie nie zobaczył i czasem nie napisał, że jestem u ciebie. Jeden z nas pojedzie Grand Prix Cycliste de Saguenay zamiast Criterium du Dauphine. Ściągnę ojca na mistrzostwa, poproszę Adama, żeby go śledził i nagra waszą rozmowę, do której na pewno tam dojdzie. Znam go. Pomyśli, że wygrał i się do czepie przyczepi, jest zbyt dumny. Wtedy pokażemy wszystko mojej mamie i gdy ten kretyn wróci do domu, zastanie walizki pod drzwiami i wymieniony zamek.

Cas zmarszczył brwi.

- Ale po co tyle zachodu?

- On pogrywa z nami, to niech poczuje jak to jest - stwierdził Dean. - Pomyśl o satysfakcji, Cas.

Novak uśmiechnął się lekko.

- Nie jesteś na mnie zły?

- Byłbym wściekły, gdybyś przez to odszedł - wyznał. - Nie wiem, czy zdołałbym ci wybaczyć. Musisz mi mówić o takich rzeczach, kochanie. Jesteś dla mnie ważny. Ważniejszy niż cokolwiek. Nie chcę cię stracić, ile muszę cię o tym uświadamiać?

- To w takim razie cieszę się, że ci powiedziałem.

- A spróbowałbyś nie - powiedział z groźbą w głosie, choć nieco żartobliwie, Dean i złączył ich usta.

A Cas? Cas cieszył się, że sytuacja się wyjaśniła, że nie straci Deana. Po chwili jednak odsunął się na chwilę.

- A co jeśli po tym wszystkim opublikuje te zdjęcia?

- Poradzimy sobie - zapewnił Dean. - Jeśli będą mieć problem, zrobimy szum i dopniemy swego. Damy radę, kochanie, zobaczysz.

Novak uśmiechnął się szeroko i teraz to on przyciągnął do pocałunku Winchestera. To był moment, w którym uwierzył, że poradzą sobie ze wszystkim, co ich czeka.

N/A

Dobra, stwierdziłam, że nie będę dla nich taka okrutna... jeszcze 😈

Ale zachowajcie chusteczki na później.

Dziś jeszcze jeden rozdział, ale to tak koło północy. A jutro? Celuję w 5 rozdziałów.