Umówili się z rodzicami na lotnisku w Los Angeles. Wynajęli na tydzień dom letniskowy w Malibu, a dopiero potem Cas i Dean mieli ruszyć na zawody, po których wracali do Francji, gdzie mieli zostać aż do Tour de France, z kilkudniową przerwą na mistrzostwa krajowe.

Winchester uśmiechnął się, widząc mamę i Sama, jednak kiedy, po przytuleni mamy, przytulając brata, dostrzegł ojca, zamarł na moment.

- Co on tu robi? - spytał zaniepokojony i wściekły jednocześnie.

- Albo się zmienił, albo udaje - odparł Sam. - Ja bym mimo wszystko uważał.

Dean skinął słabo głową i spojrzał na Casa, przytulającego się ze swoimi rodzicami, uśmiechając się lekko na ten widok. Zazdrościł mu akceptacji obojga rodziców. Po chwili westchnął i ruszył w stronę ojca stojącego nieco z tyłu. Stanął przed nim i nie bardzo wiedział, jak powinien zareagować.

- Nie zaskoczę cię, jeśli powiem, że się ciebie tutaj nie spodziewałem? - spytał Dean.

John spojrzał na syna.

- Jestem ci winien przeprosiny - stwierdził.

Dean parsknął.

- No co ty nie powiesz...

- Synu - powiedział z politowaniem John. - To kogo kochasz, nie zmienia naszego pokrewieństwa. Rozmawiałem z mamą, uświadomiła mi, że postępowałem źle. Nie chcę cię stracić, Dean.

- I mam uwierzyć, że będziesz w spokoju patrzył jak całuje się z moim chłopakiem?

Mężczyzna skrzywił się lekko.

- To wciąż będzie dla mnie ciężkie.

Dean parsknął.

- To się przyzwyczaj, bo nie zamieszam się przy tobie powstrzymywać - ostrzegł.

Novakowie wynajęli busa, co pozwoliło na to, aby zabrali się w jedno auto - cała ich siódemka oraz bagaże i rowery Casa i Deana.

Chuck i Becky usiedli z przodu, Sam, Mary i John w drugim rzędzie, a Cas i Dean we dwójkę z tyłu. Nie była to długa podróż - nieco ponad czterdzieści minut, ale po takim długiem locie, obaj byli już tak zmęczeni, że po prostu zasnęli - Dean z głową na ramieniu Casa, a Cas z głową opartą na głowie Deana.

John powstrzymywał złość na ten widok, a Sam zrobił im zdjęcie i wysłał do Charlie i Gabriela.

- Kto ich budzi? - spytał Chuck.

- Ja. Chwila - poprosił chłopak, wyjmując z plecaka głośnik Bluetooth i podłączając go do telefonu, po czym na cały regulator puścił losową piosenkę Katy Perry.

Dean podskoczył, przebudzony i zdezorientowany.

- Co do...?

Cas natomiast założył bluzę na głowę i wtulił się w tors Winchestera, chcąc dalej spać.

- Dojechaliśmy, wysiadka - ogłosił Sam. - Wyśpicie się, jak się rozpakujemy.

- Cas, musisz podnieść się pierwszy - powiedział zaspanym głosem Dean.

Novak westchnął i dźwignął się niechętnie. Po chwili wstał też jego chłopak i wysiedli z auta.

Pierwsze wzięli walizki z rowerami, zanosząc je do swojego pokoju, który wybrali ze względu na dużą przestrzeń i podwójne łóżko.

Oczywiście John miał pretensje, że musieli przez to brać z Mary mniejszy pokój, ale nie mówił tego głośno. Przecież chciał naprawić rodzinę. Cóż, przynajmniej Cas i Dean mieli nieco oddalony pokój, więc miał nadzieję, że nie będzie musiał ich zbyt często oglądać razem.

Mary i Becky wzięły się za przygotowywanie kolacji, a Cas z Deanem dostali zgodę na drzemkę, co przyjęli z entuzjazmem. Chuck wyciągnął na rozmowę Johna, co skończyło się kłótnią między tą dwójką, a Sam wykorzystał czas dla siebie na rozmowę przez Skype z Gabrielem, który, mimo że chciał jechać, musiał zostać w domu ze względu na zaległości w szkole.

Kolacja minęła w nieco niezręcznej atmosferze, dlatego Dean ucieszył się, kiedy wreszcie ruszyli z Casem w stronę pokoju, argumentując to zmęczeniem, mimo wczesnej pory - przecież ostatnie miesiące spędzili w innej strefie czasowej.

Winchester padł na łóżko i przejechał dłońmi po twarzy.

- Ten wyjazd to będzie katastrofa. Na cholerę on tu?

- Będę zaskoczony, jeśli nie wyjedzie w ciągu dwóch dni - stwierdził Cas, kładąc się obok Deana i muskając jego usta. - Nie przejmuj się nim.

- To nie takie łatwe, to wciąż mój ojciec.

- Wiem - westchnął. - Ale masz wszystkich innych: mamę, Sama, mnie, moi rodzice też cię lubią...

- Wiem, kochanie - odparł, przejeżdżając palcami po włosach chłopaka i ziewnął.

- Idziemy spać? - zaproponował Cas.

Dean skinął głową.

- Myślę, że to dobry pomysł - odparł. - Pojedziemy na trening z rana i potem coś wymyślimy na resztę dnia.

- Brzmi jak plan.

Winchester musnął usta Casa, po czym wstał, aby rozebrać się do bokserek. Novak zrobił to samo. Po chwili leżeli już obok siebie pod kołdrą.

- Dobranoc, Cas.

- Dobranoc, Dean.

N/A

Usypiam pisząc, więc nie obiecuję dziś nic więcej, ale się postaram.