Drużyna którą prowadził Jean wpadła przez okna rozbijając przy tym szyby, budynek do którego się dostali był kluczowy jeżeli chodzi o ich przeżycie. Zadowolona z siebie Natari zaczęła wypatrywać tych zdrajców z zaopatrzenia. Schyliła się pod biurko koło którego stał Jean. Oboje tam zajrzeli i zauważyli dwoje ludzi.

- Witam państwo.- powiedziała Natari łapiąc oboje za mundur i wyrzucając ich na zewnątrz, Jean spojrzał z obrzydzeniem na mężczyznę którego wziął za szmaty i zaczął mu mówić jakimi to są bezdusznymi tchórzami.- No suko pomówimy sobie teraz.- powiedziała Natari z psychopatycznym uśmiechem na ustach dziewczyna się zatrzęsła i skuliła.- Albo lepiej nie...- powiedziała rzucając dziewczynę z dala od siebie.

Przez dziurę w ścianie przyglądało im się dwoje tytanów, Jean stał w miejscu sparaliżowany strachem, a nastolatka spojrzała na nich z obrzydzeniem i czekała na rozwój wydarzeń. Nie spodziewali się tego co zaszło przed chwilą na ich oczach...

Tytan...

Walczy z innym tytanem...

-Co do chuja?- zapytała samą siebie Natari patrząc w miejsce gdzie znajdowała się twarz tytana który zabijał swoich. 

- Ten tytan lubi zabijać swoich więc pozwólmy mu szaleć.- powiedział Armin. 

Wyjaśnił nam sytuacje w jakiej się znajdujemy i nie powstrzymując chytrego uśmiechu Natari spojrzała na blondyna przed nią.

- Na dole znajdują się kilkumetrowce najprawdopodobniej siedmiu. Najlepsi zajmą się ich zlikwidowaniem po tym jak winda z ludźmi zjedzie i oślepią innych tytanów.- wyjaśnił swój plan Armin.

- Jesteś geniuszem Armin.- powiedziała Natari.

- Dziękuje.- powiedział nieśmiało Armin i wszyscy szykowali się do wykonania ich misji. Natari znajdowała się w grupie do zlikwidowania tytanów. 

Stała na belce czekając aż usłyszy wystrzały jako star do działania. Spojrzała na osobę obok którą był Jean, uśmiechnęła się do niego pokrzepiająco i skupiła się na swojej misji. Po chwili usłyszała strzał i zajęła się tytanem który był przed nią zgrabnie wycinając kark. Usłyszała słowa których nie chciała teraz słyszeć.

- Sasha i Conny nie zabili tytanów!- krzyknięto. Natari nie miała czasu do ataku bo już Annie i Mikasa się nimi zajęli.

- Jean widzisz udało nam się.- powiedziała Natari przytulając się do chłopaka.- Dzięki tobie tu jestem koniowaty.- powiedziała i pocałowała chłopaka w policzek.

- Nie ma za co.- powiedział li przytulił do siebie drobną brunetkę. 

- Skończcie się obściskiwać tylko uzupełnijcie ostrza i gaz!- krzyknął Reiner. 

- Tak jest szefuńciu!- odkrzyknęła mu dziewczyna i zajęła się przydzielonej jej misji uzupełnienia gazu i ostrzy. 

Niektórzy już poszli ale nieliczni zostali i oglądali scenę przed nimi z otwartymi oczami i buziami.

- To... Eren?- zapytała Natari upadając na tyłek i łapiąc się za głowę.- Eren to człowiek-tytan... Co ty się dzieje.- powiedziała niedowierzając. Mikasa płakała z szczęścia.

Ale co z Erenem. Można uznać że jest wrogiem ludzkości, człowiek tytan może zagrażać ludzkości. Ale może być także pomocny, ma dwie strony monety. 

- Kurwa... Wycofajcie się za mury zajmę się nimi.- powiedziała Natari ale powstrzymała ją ręka na ramieniu.- Jean idź, wiem co robię.- powiedziała nie odwracając się podleciała do trójki jej pierwszych przyjaciół. Nikt nie stawiał oporu i wrócili.

Czworo nastolatków stała przed żołnierzami celującymi do nich.

- Co możemy zrobić.- mówił do siebie Armin.

- Kurwa, nie chciałam tego robić ale te dupki są wierni rządowi. Armin, jestem wysoko postawioną szlachcianką i przedstawicielką mojego rodu, nie mogą mnie zabić bo to będzie bunt przeciwko królowi.- wytłumaczyła. Nie lubiła kierować się swoją władzą nad innymi i chciała być zawsze na równi ale teraz musiała to zrobić by ich ocalić.

- Na mój rozkaz strzelać!- krzyknął mężczyzna unosząc swoją dłoń.

- Żołnierzu!- krzyknęła do przełożonego przed nią.- Czy wiesz co zamierzasz zrobić?!- krzyknęła.

- Jestem twoim przełożonym nie masz prawa zwracać się do mnie w ten sposób!- odkrzyknął jej.

- Jestem przedstawicielką rodziny Korins!- krzyknęła a wszystkich zatkało. Nie mogą nic w tej sytuacji zrobić, nawet ją dotknąć.- Grożąc mi chcesz przeciwstawić się rządowi! Jesteś tego pewny żołnierzu?!- zapytała z kpiną w głosie.

- Nikt nie zapyta jak zginęłaś a powiemy że wywołałaś rebelię!- krzyknął i opuścił dłoń dając znak odstrzałowi. Poczuła szarpnięcie i wylądowała przed Erenem tak jak inni a on ugryzł swoją dłoń do krwi wywołując piorun i ręką tytana zatrzymując lecącą kulę z armaty.

Mężczyzna chciał ponownie wysłać w ich stronę kulę ale jego dłoń została złapana przez dowódce mężczyzny.

- Wystarczy. Teraz powinieneś błagać panienkę o wybaczenie.- powiedział dowódca Pixis. Starszy mężczyzna podszedł do czwórki nastolatków kłaniając się przed brązowowłosą.- Witaj panienko Korins.- powiedział i ciepło się uśmiechnął.

- Witaj Pixis.- odpowiedziała z uśmiechem ulgi.

- Wy czworo chodźmy się przejść.- powiedział do nastolatków kierując się na mur. Wykonali rozkaz i ruszyli za mężczyzną.

Na murze szli przez chwile w ciszy.

- Panienko Korins proponuję iść w bezpieczne miejsce, kiedy ja tu jestem nie mogę pozwolić by przedstawicielce tak wysoko postawionej rodziny była narażona na śmierć.- powiedział uprzejmie.

- Dziękuję za te propozycję, ale muszę odmówić.- powiedziała.

- Przepraszam was, ale muszę pomówić z panienką na osobności.- powiedział dowódca a trójka przyjaciół zasalutowała i odeszła kawałek by nie podsłuchiwać.- Panienko pewnie zdałaś sobie sprawę z tej sytuacji. Tamten chłopiec będzie skazany na śmierć i będzie toczyła się rozprawa o jego los.- powiedział 

- Zdałam sobie z tego sprawę.- powiedziała.

- Nikt ci tego nie powie ale... Jesteś wysoko postawioną szlachcianką z rodu żołnierskich. Więc twoje zdanie w rozprawach o żołnierzach jest kluczowe.- powiedział i spojrzał na nastolatkę która się chytrze uśmiechnęła.

- Dziękuję dowódco wykorzystam tą wiadomość.- powiedziała i stanęła w miejscu patrząc na sylwetki tytanów.- A teraz przepraszam muszę  iść się przygotować.- powiedziała i odeszła. Stanęła przed trójką przyjaciół.

- O czym rozmawialiście?- zapytał Armin.

- Muszę iść w pewne miejsce więc nie mam jak wam teraz pomóc, ale za niedługo się zobaczymy.- powiedziała zdawkowo i przytuliła całą trójkę idąc w stronę wyjścia.

- Panienko!- krzyknął Pixis zanim dziewczyna odeszła za daleko.- Na dole czekają dwójka żołnierzy pomogą ci się przedostać do bezpiecznego miejsca.-powiedział na tyle głośno że inni to usłyszeli a Eren to co pomyślał gdy to usłyszał było wyjaśnione ,,Tchórz''.

- Dziękuję Pixis.- powiedziała i udała się na dół gdzie rzeczywiście czekali żołnierze. Wraz z nimi u boku przechodzili przez dziedziniec zwracając uwagę innych. Razem z żołnierzami zmierzała w stronę powozu który zawiezie Natari zza mur Sina gdzie pojedzie do rezydencji jej rodziny. 

- Czy to nie Natari?- zapytał się Conny Jeana.

- Tak to ona.- odpowiedział.

- Ale dlaczego idą za nią żołnierze?- zapytała Sasha. Zaraz dostali odpowiedź, gdy zza rogu wyjechała karoca a drzwi od niej zostały otwarte a ona weszła do środka a za nią żołnierze do ochrony.- Gdzie ona jedzie?- zapytała zszokowana Sasha.

- Za mur Sina.- powiedział wkurzony Jean. Stchórzyła a z jej rangą bez kłótni żołnierzy mogła się tam udać. 

Nie rozumieli sytuacji nikt...