Idę przed siebie, upadam, powstaję.

Takie życie – mówię, wzruszam ramionami, idę.

Kocham Cię po cichutku, szeptem.

Nie mówię nikomu, zbyt lękam się utraty tego, co mam.

Choć mam niewiele, prawie nic.

Lecz Twój uśmiech to dla mnie wszystko.

Patrzę, jak kolejny raz przegrywasz.

W moich oczach pojawiają się łzy.

Veni, vidi, vici.

Ty, mój Vincent.

Choć wcale nie mój, nie Vincent i nie wygrałeś.

Ten, który wygrywa – znaczenie imienia w sercu zapisane.

Lecz czy Ty kiedyś zwyciężysz?

Przybyłeś, zobaczyłeś lecz nie zwyciężyłeś.

Idziesz dalej, odważnie patrząc w oczy losu.

Brniesz przed siebie, gubisz się we własnych oczekiwaniach.

Toniesz w morzu swoich smutków.

Nie rób tego.

Kocham Cię, nie słyszysz?

Czemu tak mało to dla Ciebie znaczy?

Ogień moje serce topi – Twoje nadal z ołowiu.

Umrę z tęsknoty, nie zauważysz.

Czyżżeś oślepł zupełnie?

Tyle pytań w mojej głowie, tyle rozterek w sercu!

Czemu, ach, czemu jesteś taki?!

Gdzie Twe obietnice piękne?

Czy zakopałeś nasze marzenia w grób razem z mą miłością?

Czegóż więcej pragniesz?

Mnie już sił brak.

Nie chcę już walczyć, odchodzę.

Wtedy mnie dostrzegasz.

Wołasz coś za mną, lecz teraz ja, głuchą udając, zmierzam w otchłań piekła.

I tak siedziałam, patrzyłam przed siebie i chyba czekałam.

Na co?

Sama już nie wiem.

Może na Ciebie, choć nie przyszedłeś.

Nie napisałeś, nie wysłałeś głupiego zdjęcia.

Nic.

Teraz cisza zapada się we mnie głęboko.

Chyba umieram.

Jak ten świat.

Na brak miłości, zrozumienia, ciepła, akceptacji.

Powoli, boleśnie upadam.

Czy jeszcze kiedy się podniosę?

Z bólem, z żalem w sercu muszę iść dalej.

Nakładam na twarz maskę z makijażu.

Teraz jestem piękna i nikt nie widzi śladu łez.

Lecz czy to wciąż jestem ja?

A może zgubiłam gdzieś siebie w tym wyścigu po Ciebie? 

_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_

Kolejne "cuś" za nami :) 

Gdyby to miało się odnosić do mojego życia... Ale się nie odnosi, wymyśliłam to od tak sobie, bo taki miałam pomysł :) 

Co o tym sądzicie? 

Idę dodać jeszcze jeden lub dwa wierszyki :)