Była wściekła. Szła, dysząc głośno i ściskając dłonie w pięści. Minęła pobliski bar, gdzie dało się słyszeć pijackie okrzyki „Denly!" i weszła do znajdującego się po drugiej stronie ulicy parku.

Złapała się za długie, gęste włosy i szarpnęła nimi mocno.

— Nienawidzę go — syknęła płaczliwie do samej siebie.

Znienawidziła go od samego początku, gdy tylko przekroczył próg jej domu.

Zabrał uwagę ukochanego brata, spokojne soboty na kanapie z książką i ulubione ciastka oreo ze szklanego pojemnika, a przecież słoik miał etykietkę z jej imieniem!

Znienawidziła go jeszcze bardziej, gdy jej pierwszego dnia liceum, podłożył jej nogę na szkolnym apelu i ta przy wszystkich uczniach i nauczycielach wywróciła się jak długa.

Później zrobił z niej szkolnego błazna przyklejając jej jakże adekwatne przezwisko „Długa Holly".

Nienawiść kipiała w niej, gdy ten osobnik nie zniknął z jej życia wraz z ukończeniem liceum. Oczywiście jak na pijawkę przystało, przykleił się do jej brata na dobre i podążył za nim do college'u. Wszystkie przerwy, święta, wakacje — jego twarz wciąż była obecna w jej życiu.

Ale była to w stanie znieść, bo Josh — jej ukochany starszy brat, jej opoka i wybawiciel, uwielbiał tego idiotę. Zaciskała zęby i cierpiała w milczeniu.

Jednak teraz koniec z tym! Archibald Denly posunął się tym razem za daleko. 

Odebrał marzenie jej brata. Bezwstydnie zajął jego miejsce i teraz szczerzył zęby w krajowej telewizji. Josh po kontuzji nie miał szans założyć kiedykolwiek profesjonalnie łyżw, a Denly odbierał Stanley Cup i szalał po oszronionym ringu. 

Holly załkała gorzko i otarła mokry policzek.

Asschibal Denly nie był bohaterem. Był złodziejem i tchórzem. I ona, Holly Hegan znajdzie sposób, aby sprawiedliwość dopadła tego idiotę.

Zrobi wszystko, aby cierpiał tak jak jej rodzina cierpiała przez niego.

Kochani!

Tak jak zapowiadałam Holly i Archie dostali nowy tytuł i grafikę. Jak wrażenia? Dzisiaj wjeżdża prolog, a jutro będzie mały spam 😉

Ściskam ♥️

M