Zupełnie naga...
Siedziałaś na łóżku, zwrócona do mnie plecami. Długie czarne, jak smoła kosmyki opadały na plecy, a twój krótki, nierówny oddech, był muzyką w twoim pokoju.

Mijała nasza wspólna dwunasta godzina, słońce wschodziło, oświetlając twoją oliwkową skórę, a ty już byłaś na skraju.

Powoli, kochanie.

Stawiałem kroki, a ty słyszałaś skrzypienie starych paneli. Objęłaś dłońmi swoje ramiona, gdy moje kolana spotkały się z miękkim materacem twojego łóżka. Byłem blisko, a ty drżałaś.

Reagowałaś na moją obecność, jak nikt inny. Dreszcze, gęsia skórka i walące serce, które słyszałem z samego końca pokoju. Twoje rogi prawdziwej diablicy zniknęły, a ty ponownie się uniewinniłaś.

Krótki pocałunek na twoim ramieniu, zamknięcie powiek, wypuszczenie wstrzymanego oddechu.

‚Sprawię, że tą noc zapamiętasz już na zawsze, kochanie.' ~ Szept do twojego ucha, uśmieszek niewiniątka, chwilowy dreszcz.

I finał.

Owinąłem wokół własnej dłoni, twoje włosy, szarpiąc za nie z całej siły. Zacisnęłaś powieki, sycząc z przyjemnie zadanego ci bólu.

Trzymałaś sztywno głowę, gdy moja dłoń i zwinne palce, pojawiły się między twoimi udami, które były już wilgotne, a ty w pełni gotowa.

Gotowa na swój początek końca, z którego nie było szansy na żadną ucieczkę.

Zaufałaś mi, kochanie.