Kolejne łzy są na moich policzkach.
Kolejne rany są na moich nadgarstkach.
Kolejne wyrwy są w moim sercu.
Kolejne słowa są przemilczane.

Wszystko się zmienia — i ja również.
Z entuzjastycznej, małej dziewczynki
Do depresyjnej nastolatki, co pustkę ma w sercu.

Nie ma lekarstwa na złamane serce,
Nie ma słońca, co by wyszło zza chmur.
Nie ma czasu, który by to cofnął,
Nie ma życia, które ma sens.

I to wszystko jest we mnie, w mojej głowie.
I to wszystko mam w sercu swoim.
I to wszystko układa się we mnie.
We mnie, która już umarła.

PannaFoller prosiłaś, to masz, siostro