Shawn nie odzyskał przytomności, więc podjęto decyzję o zawiezieniu go do szpitala. Po wykonaniu podstawowych badań, poprosił Anakina do swojego gabinetu.

- Pana brat miał niemało szczęścia. Jeszcze dzień lub dwa i pewnie było, by już po nim.

- Czyli wyjdzie z tego?

- Tego nie powiedziałem. Pana brat jest w stanie krytycznym. Jest odwodniony, zagłodzony, wyziębiony, a w ranę na ramieniu wdało się poważne zakażenie. Najbliższe godziny będą decydujące.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Anakin zdążył przekazać Padme i Obi Wanowi jak wygląda sytuacja, a sam spędził całą noc przy łóżku brata.

Rano sytuacja wcale się nie zmieniła i jedynie pikająca aparatura wskazywała, że chłopak żył.

Anakin jednak miał przeczucie, że ta pikała coraz ciszej.

Lekarz, który właśnie wszedł do sali, westchnął.

- Skywalker. Pana brat wybudzi się dopiero za parę dni, nie widzę sensu, żeby pan tu tak siedział.

- Łatwo to panu mówić. To nie pana brat leży tu nieprzytomny.

- Może i nie, ale z doświadczenia wiem, że takie zamartwianie się jest niezbyt zdrowe. Niech pan wróci do domu, odpocznie, a jak coś się stanie to powiadomię pana. Obiecuję.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Po przylocie do apartamentu Anakin nie miał, co liczyć na spokój. Padme i Obi Wan wręcz zasypywali go pytaniami o stan Shawna.

- Musimy czekać – odpierał Anakin.

Nagle komunikator zapiszczał. Skywalker od razu odebrał.

- Skywalker?! – odparł spanikowany głos lekarza. – Pana brat... on...

- Nie żyję?

- Co? Nie! On... A niech zresztą pan zobaczy. I jeśli można to niech pan weźmie jeszcze jedną osobę znającą się na tej waszej Mocy.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Anakin i Obi Wan szybko przyjechali do szpitala. Z sali Shawna dochodziły jakieś krzyki.

Wtedy z pokoju wypadł lekarz i szybko zamknął za sobą drzwi.

- Wreszcie panowie są. Zacząć od dobrych czy złych wieści?

- Od złej, ale może opowiedzieć ją... optymistycznie – odparł Obi Wan.

- Więc wszystko w sali zaczęło nagle fruwać! A poza tym Skywalker się wybudził, to jest dobra wiadomość.

Jedi wpadli do sali i... oniemieli. Wszystkie urządzenia i pielęgniarki latały w powietrzu. Shawn lewitował w samym środku zamieszania, bezradnie machając rękami i nogami.

- To na pewno Moc – szepnął Obi Wan.

- Shawn! – krzyknął Anakin.

Chłopak jakoś zdołał do nich ,,podfrunąć".

- Co się dzieje?

- Dobre pytanie – odparł Shawn. – Ocknąłem się i zaraz wchodzą te pielęgniarki z lekarzem i ledwo się spojrzałem i wszystko zaczęło latać. Byłbym wdzięczny, gdybyście ściągnęli wszystkich na dół.

Anakin przytaknął głową, ale Obi Wan mu przeszkodził.

- Spróbuj się uspokoić – polecił.

- I, co jeszcze? Zaparzyć ziółek?

- Uspokój się.

- Dobra.

Shawn zamknął oczy i starał się spokojnie oddychać. Nagle wszyscy spadli na ziemię.

- To było... dziwne – powiedział chłopak.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Shawn miał być wypisany następnego dnia.

Tymczasem Obi Wan nalegał, żeby szybko polecieć do Świątyni.

- Skąd wiedziałeś, że jak Shawn się uspokoi to wszystko przestanie latać? – spytał Anakin.

- Jeszcze nie wiesz? To była Moc. Shawn jest na nią wrażliwy, to jasne. Sam widziałeś do czego on jest zdolny. Rada musi się o tym dowiedzieć.

- A Shawn nie jest za stary, żeby rozpocząć nauki?

- Odezwał się znawca kodeksu.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Rada zadziwiająco bardzo się zainteresowała zajściem w szpitalu.

- Czyli twierdzicie, że brat Anakina jest wrażliwy na Moc? – podsumował Mistrz Windu.

- Bez dwóch zdań – odparł Obi Wan. – Ja i Anakin widzieliśmy do czego jest zdolny. Potrzebuję szkolenia, żeby okiełznać tą siłę.

Członkowie Rady spojrzeli się na siebie.

- Zatem przyprowadźcie go.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Oczy Shawna zwęziły się.

- Nie.

Anakin i obi Wan byli zszokowani.

- Co? Bycie Jedi to zaszczyt, szacunek... - wyliczał Obi Wan.

- Nuda, kodeks, wymieniać dalej? – odparł Shawn. – Dzięki, ale jako niewolnik zanudziłem się przy zasadach. Chcę jeszcze czegoś zasmakować od życia.

- Ale Zakon już nie jest tak ,,sztywny". Możemy się już wiązać i tak dalej.

- Może, ale nie skorzystam.