W dniu rozpoczęcia nauki, Shawn został brutalnie wyciągnięty z łóżka. Chłopak, wściekły, zadarł głowę do góry i zobaczył nad sobą Anakina.

- Annie! Wiesz, która jest godzina?

- Piąta rano.

- No właśnie. Rozpoczęcie mam na dziesiątą! Słyszysz?! Dziesiątą!

- Lepiej być wcześniej niż się spóźnić.

Anakin poszedł do łazienki, a Shawn jęknął.

- Zatłukę go któregoś dnia.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Shawn cudem nie przysnął w drodze do Akademii.

Anakin odprowadził go aż do samego miejsca zbiórki pierwszorocznych przed wielki budynek z równie ogromnym placem manewrowym.

- Powodzenia – szepnął mu brat i gdzieś zniknął.

Parę minut później, podeszła do nich kobieta, która Shawn pamiętał z występu.

- Pierwszoroczni za mną! – poleciła i grupa poszła za nią.

Kobieta pokazywała im gabloty przy głównym wejściu. W środku znajdowało się mnóstwo dyplomów, pucharów i zdjęcia najlepszych absolwentów.

- Jeśli się przyłożycie do nauki to może wasze zdjęcie tam kiedyś zawiśnie – wyjaśniła kobieta. – Chodźmy dalej.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

W głównej auli czekali już chyba wszyscy uczniowie. Pierwszoroczni mieli dla siebie cały pierwszy rząd. Shawn usiadł gdzieś w środku i z całej siły starał się nie zasnąć, mimo panującego w sali półmroku.

- Nie śpij! – nagle w żebra trącił go jakiś chłopak obok.

Shawn tylko ziewnął szeroko, gdy rozpoczął się apel.

Dyrektorem Akademii okazał się niejaki Meeng Trai, Rodianin i swojego czasu najlepszy uczeń.

- Witam wszystkich nowych kadetów naszej Akademii, a powracających, witam ponownie. Jak pewnie wiecie, Akademia Pilotażu to placówka kształcąca nowych i, miejmy nadzieję, najlepszych pilotów. Uczcie się pilnie, zawierajcie przyjaźnie, romanse – tu dyrektor zerknął na starsze klasy – a przede wszystkim pamiętajcie: myśliwce to wasze małe domy.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Po apelu, starsi kadeci mogli już wrócić do domów, a pierwszoroczni mieli jeszcze chwilę zostać. Wychowawczyni zaprowadziła ich do jednej z klas teorii i kazała im się rozsiąść.

- Witam was na pierwszym roku Akademii Pilotażu – zaczęła kobieta.

- Już to wiemy – powiedział jakiś chłopak z tylnych rzędów.

Wszyscy w klasie, wraz z nauczycielką, roześmiali się.

- Widocznie już mamy klasowego błazna – skomentowała instruktorka. – Dla jasności, nazywam się Michale Cantimo i, jak się zapewne domyślacie, będę wasza nauczycielką. Czy ktoś ma jakieś pytania?

W powietrze wystrzeliła ręka jakiejś rudowłosej dziewczyny, z mnóstwem piegów na nosie i okularami.

Nauczycielka wskazała na nią.

- Skoro to elitarna akademia to czy będą jakieś egzaminy?

Pani Cantimo uśmiechnęła się.

- Ależ oczywiście, że będą.

Wszyscy w sali, z wyjątkiem rudowłosej, jęknęli.

- Ale w trochę innej formie niż się domyślacie. Za egzaminy nie będziecie dostawać ocen, tylko punkty. Te punkty uplasują was w rankingu z innymi kadetami.

- Zaraz – przerwał chłopak, ten sam, który trącił Shawna w auli. – Rankingu z innymi? Przecież my dopiero zaczynamy pierwszy rok!

- Wyjaśnię, fakt, doświadczeniem i wiedzą jesteście daleko za starszymi kolegami i koleżankami, ale punkty są przydzielane sprawiedliwie, tam nie ma znaczenia w jakiej klasie jesteście. Tu się zaczyna robić po górkę. Po koniec semestru przyglądamy się z nauczycielami na pozycje i najsłabsi kadeci... opuszczą akademię.

Wszyscy, przerażeni, spojrzeli na siebie.

Instruktorka uśmiechnęła się.

- Ale nie martwice się. Uczcie się pilnie, a wyrzucenie na pewno wam nie zagrozi.

Ręka rudowłosej znów wystrzeliła w powietrze.

- A ile będziemy mieli godzin zajęć? Bo moja kuzynka mi mówiła, że może to być nawet dziesięć.

Pani Cantimo znów się roześmiała.

- To kuzynka panienkę nabiła w butelkę. Nasza Akademia wie, że mnóstwo godzin nie sprzyja dobrym wynikom. Dlatego mamy prosty system: dwie godziny teorii i trzy praktyki. Liczba może się zwiększyć tylko na waszą prośbę, jeśli będziecie mieli kłopot z jakimś manewrem. A teraz czas na to na, co większość kadetów czeka najbardziej: przydzielanie uniformów naszej Akademii.

Do sali wszedł jakiś Twi'lek z mnóstwem błękitnych uniformów i wielkim pudłem hełmów.

Pani Cantimo skinęła głową i wzięła do ręki miarę krawiecką.

- Proszę się ustawić w kolejce i, błagam, nie rozbierajcie się na środku klasy.

Kadeci po kolei podchodzili do instruktorki, żeby odhaczyć się na liście, a nauczycielka zdejmowała z nich miary i podawała właściwy mundur i pasujący hełm.

Po paru minutach przyszła kolej na Shawna.

- Shawn Skywalker – przedstawił się.

- Skywalker... Wiesz, że masz takie same nazwisko jak jeden z Mistrzów Jedi?

Shawn przewrócił oczami.

- Tak... to mój brat...

- Rozumiem – odparła nauczycielka i zdjęła miarę. Po chwili wyciągnęła mundur. – Powiem ci, że to najmniejszy rozmiar, jaki mamy – roześmiała się.

Shawn skinął głową i poszedł do szatni.

Po chwili wrócił do klasy, ubrany w błękitny mundur z naszywką w kształcie myśliwca ciągnącego za sobą smugę – symbolu Akademii.

Gdy wszyscy byli już przebrani, nauczycielka schowała zbędne uniformy.

- To wszystko na dziś. Do zobaczenia jutro na pierwszych zajęciach.

Kadeci wybiegli z klasy, żeby jak najszybciej wrócić do domów.

Tymczasem Shawna znowu zaczepił chłopak z auli.

- Ben Kennison – przedstawił się chłopak i wyciągnął rękę.

- Shawn Skywalker – odparł Shawn i uścisnął jego dłoń.

- Słuchaj, twoim bratem na serio jest Anakin Skywalker?

- Tak, jakoś tak wyszło.

Potem Ben i Shawn jakoś zaczęli luźno ze sobą rozmawiać i okazało się, że mają wiele wspólnych tematów.

- A wy jeszcze tu? – spytała rudowłosa z klasy.

- Czego chcesz? – spytał Ben.

- Po prostu nie widzę, żebyście traktowali Akademię Pilotażu na poważnie. Ja zaraz wracam do domu i uczę się na pamięć wszystkich podręczników. A w ogóle jestem Hurley Skyrim, a wy?

- Ben Kennison.

- Shawn Skywalker.

Hurley uśmiechnęła się.

- Czytałam o twoim bracie. W HoloNecie jest o nim dużo artykułów.

- Skąd wiesz, że to mój brat?

- To proste, gdy trwała sprawa twojego zaginięcia to wszystkie media o tym huczały. A teraz przepraszam, podręczniki mnie wzywają.

Hurley szybko zniknęła za rogiem.

Tymczasem Ben nachylił się nad Shawnem.

- Ona ma nierówno pod czupryną.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Na lądowisku, czekali na nich Anakin i ojciec Bena.

- Czyli oboje jesteście już uczniami Akademii? – spytał mężczyzna.

- Tak – odparł Ben i nałożył swój hełm. – Kadet Kennison, do usług.

Shawn roześmiał się i sam włożył kask.

- Kadet Skywalker również.