En daar gaan we weer, terug naar Jenava. Als ik heel eerlijk ben, ik wordt het heen en weer gaan een beetje zat, maar het kan niet anders. Ik loop naar Winter en Cosmo toe die al klaar staan. 'Toch niet weer zo'n paard hè?' Probeer ik zo neutraal mogelijk te vragen. 'Nog steeds bang?' 'Ik? Pff nee.' Zeg ik met een zenuwachtig lachje. 'Ga je een keer alleen op een paard dan?' Ik kijk Cosmo strak aan en zeg: 'Nee.' Hij lacht en trekt mij op het paard. 'Mag ik niet vliegen?' Vraag ik met een zielige stem. 'Nee, want dan ben jij veel te vroeg en we weten niet waar Cemal toe in staat is.' Ik zucht en houd mijn mond. En dan vertrekken we, terug naar Roemas. Na een tijdje komen we daar aan. De paarden zetten we in de stallen en daarna lopen we door. Onderweg komen we Dylan tegen. 'Is koning Cemal er nog?' Vraagt Cosmo gelijk aan hem. 'Nee, hoezo? Heeft het weer te maken met dat kind?' Ik wil hem weer aanvliegen, maar Cosmo houdt me tegen. 'Dus de toekomstige koningin van Mysteria wordt zo genoemd?' Vraagt Winter bedenkelijk. 'Wow een ontsnapte gevangene wordt koningin,' lacht hij. 'We gaan.' Cosmo trekt mij weg en Winter volgt ons. 'Jij mag hem niet hè?' Vraagt ze zodra hij uit het zicht is. 'Joh, lijkt me logisch.' 'Maar wat doen we nu?' 'We gaan naar de hoofdstad, daar is hij waarschijnlijk.' Zegt Cosmo stug. 'Maar dat duurt zo lang! Kan ik niet vliegen?' 'En dan? Dan duurt het lang voordat wij er zijn en heb jij jezelf waarschijnlijk al in de problemen gebracht.' 'Dus ik werk mezelf altijd in de problemen?! Dankjewel!' 'Liana doe eens rustig.' Hij pakt mijn handen vast, kijkt me aan en trekt mij naar zichzelf toe. 'Ik wil niet dat jou iets overkomt.' 'CUTE!' Roept Winter waardoor het moment verpest is. We lachen en besluiten dan toch maar met de railway te gaan.

Na een lange reis komen we eindelijk aan in de hoofdstad. We lopen gelijk richting de troonzaal, onderweg kijken mensen mij en Winter aan. Ik zie dat ze zich ongemakkelijk voelt dus ik ga dicht naast haar lopen. 'Ze kijken ons aan omdat wij geen half zwart gezicht hebben en niet van hier zijn. 'Trek je er niet te veel van aan.' Fluister ik in haar oor. Ze knikt en ik loop weer een beetje van haar weg. En dan komen we aan in de troonzaal, waar natuurlijk Cemal op de troon zit. 'Gegroet koning Cemal.' 'Jullie weer?' We hebben oogcontact en zijn uitstraling verandert gelijk, vreemd. 'Dus.. wat is er?' 'We willen met u spreken.' Zeg ik rustig. 'Volg.' We lopen achter hem aan naar de vergaderzaal. We nemen plaats en dan begin ik. 'Ik ga de bruiloft afzeggen.' 'Mooi, je bent verstandig geworden, maar nu?' Ik slik even en verzamel moed. 'Ik weet dat u nog nooit een regel hebt opgeheven, maar kunt u alsjeblieft de regel over geen liefde kunnen kennen op zeggen?' Hij slikt. 'Nee.' 'Maar..' 'Spreek mij niet tegen!' 'Waarom is de regel er? Wat is de oorsprong?' Vraag ik voorzichtig. 'Dat kan ik jullie niet vertellen.' 'HOEZO NIET! ER MOET EEN REDEN VOOR ZIJN!' 'Liana rustig!' Roept Cosmo gelijk. 'LIANA! Meekomen.' Ik sta op en loop achter hem aan.

We lopen naar een andere zaal en de hele tijd zegt hij niks of kijkt hij niet om. Opeens draait hij om en pakt me vast. Ik schrik me dood en maak daarom geluid. Hij drukt zijn hand op mijn mond en drukt me tegen de muur aan. 'Stil, niemand mag weten dat we hier zijn.' Hij haalt zijn hand weg en laat me los. 'Je wilt weten waarom die regel er is hé?' Fluistert hij. 'Graag.' 'Niet zo hard praten.' 'Sorry.' Zeg ik zacht. 'Liana die regel is er vanwege jou.' 'WAT?!' Hij duwt gelijk zijn hand op mijn mond. 'Stil!' 'S..sorry.' 'Maar waarom vanwege mij?' Vervolg ik. 'Omdat...' Hij zucht en stopt. 'Omdat?' 'Omdat je leuk bent, maar jij en Cosmo... Ik kon het niet meer aan.' 'Wacht, wat?' 'Liana.. je lijkt zo erg op de oude koningin, Carolien. Qua karakter.. eigenlijk alles.' 'Dus je hebt die regel bedacht, omdat je mij niet kon krijgen?!' 'Wees toch eens zachtjes!' 'Cemal!' 'JA OKÉ?!'  Ik schrik van zijn uitbarsting en ben stil. Na een tijdje heb ik weer de moed om iets te zeggen. 'Cemal... Of je heft de regel op of ik trouw met een Kantaan.' Hij slikt en ijsbeert door de zaal. 'Als ik die regel ophef trouw je met Cosmo. Maar als ik het niet doe met een van mijn ergste vijanden.' 'Dat klopt.' 'Liana, ik hef de regel op, maar daar zit een voorwaarde aan vast.' Zegt hij verslagen. 'En dat is?' 'Je wordt geen bondgenoot met die verrader.' 'Is goed, dankjewel!' Ik geef hem uit enthousiasme een kleine knuffel.

En dan lopen we terug naar Winter en Cosmo. Ik houd een pokerface om niet te verklappen dat het gelukt is. 'En? Waar ging dat over?' 'Over de regel.' 'En is het gelukt?' Vraagt Winter enthousiast. Ik loop naar Cosmo toe en ga voor hem staan. 'Cosmo...' Mijn hart klopt in mijn keel. Ik ga het doen! 'Ja?' 'Wil je met mij trouwen?' 'Ja natuurlijk!' Ik vlieg hem om de hals en geef hem een kus.

Pov Autumn
Ik kom aan in Kanta en vraag naar Chief Bart. Ik wordt naar hem toe gebracht. 'Gegroet Chief Bart.' 'Ik ben hier vanwege Liana.' Vervolg ik. 'Gaat het over de bruiloft?' 'Ja.' 'Vertel.' Zegt hij geïrriteerd. 'Het gaat niet door.' 'Wat?! Niet door?! Zijn jullie gek geworden!' 'Nee, wij zijn niet gek.' 'Waarom dit opeens!?' 'Er is iemand die echt van haar houdt en niet om het koninkrijk.' 'Weet je wat?! BEWAKERS! Sluit haar op.' 'WAT?!' Ik wordt meegesleurd en in een kleine cel gestopt. Wat is dit voor onzin! 'Over twee dagen wordt ze overgeplaatst.' Hoor ik twee bewakers tegen elkaar zeggen.

Pov Liana
Als we weer terug komen in Mysteria vraag ik Summer naar Autumn, want die had al eerder hier moeten zijn dan wij. Ze kijkt me verdrietig aan. 'Autumn is niet meer terug gekeerd.'

~ maritjeee