'Cosmo houdt van me?' vraag ik verbaasd. 'Het is overduidelijk,' zegt Winter 'Ik ben zo terug.' Ik sta op en loop Cosmo achterna. Ik kijk rond en zie hem al snel bij een waterval staan. Ik loop op langzaam hem af en leg mijn hand op zijn schouder. 'Cosmo?' Hij draait zich om en kijkt verdrietig. Ik kan het toch niet zomaar vragen? Wat als het niet zo is? Ik heb een idee. Ik ga op me tenen staan en druk mijn lippen op die van hem. Hij schrikt eerst, maar gaat dan mee in de zoen. Zo staan we nog een tijdje naast de waterval, totdat zuurstof een rol komt spelen. Ik trek terug en kijk hem aan. Hij tilt me op en trekt me in een knuffel. 'Cosmo...' Hij zet me weer op de grond neer. 'Je weet dat ik geen keus heb toch?' Hij negeert me en er valt een pijnlijke stilte. 'Ik heb Cemal een brief gestuurd,' zegt hij uit het niets. 'Wow, waarom? Wat stond er in?' Vraag ik verrast. 'Omdat hij al een tijd niks van ons gehoord heeft en dit gedoe met Bart ook moet weten.' 'WAT?! J-je hebt hem dat verteld? Hem van iedereen wie je het kon vertellen?' Vraag ik geschrokken. 'Ik wil de bruiloft ook niet mee maken...' 'Dat begrijp ik,' zeg ik verslagen. 'Ik wil vanavond nog weg.' 'Nee, Cosmo, jij gaat niet in het donker weg. Dat verbied ik je!' 'Jij kan mij niks verbieden.' Hij loopt weg ik probeer zijn arm nog te pakken maar hij is te snel. Ongemerkt en zonder mijn wil, trek ik hem terug met mijn krachten. Ik kijk eerst verbaasd, maar zet daarna een boos gezicht op. 'Cosmo ik geef om je. Ik wil niet dat je alleen weg gaat in het donker. Het kan heel gevaarlijk zijn.' 'Het is maar een uur reizen, als het niet minder is kom op!' 'Nee Cosmo.' 'Jij verbiedt mij nogsteeds niks,' zegt hij stug. 'Alsjeblieft Cosmo, wacht tot morgenochtend. Voor mij...' Zeg ik verdrietiger. 'Kom op Liana, speel het nou niet zo.' Ik loop op hem af en sla mijn armen om hem heen. Mijn hoofd komt nog onder zijn borst uit, ik ben echt klein zeg. 'Liana hier kan ik niet tegen...' Ik knuffel hem strakker totdat hij zucht en mij optilt. 'Oke dan... Ik blijf tot morgenochtend, maar daarna ga ik weg.' 'Ik ga mee.' 'Moet jij geen bruiloft plannen,' zegt hij sarcastisch. 'Houd op joh. Ik hoef het niet te doen.' 'Nu allebei stil en door knuffelen.' Hoor ik Winter opeens zeggen, die er blijkbaar was. 'Hoe ga jij het volhouden als je hier koningin ben met deze kleuters?' 'Pardon?' Ik lach.

'HÉ SLAAPKOP!' Ik schrik wakker en zit gelijk overeind. 'JEMIG COSMO!' 'Je werd niet wakker,' zegt hij op de meest normale toon ooit. 'Ik dacht dat je leuk was.' 'Wow ik ben ook leu- ik bedoel, ben ik leuk?' Stottert hij en zijn wangen kleuren rood. 'Awh, je bent heel schattig zo.' 'Houd op Liana.' Ik trek hem mijn bed op en geef hem een kusje op zijn lippen. 'Ja Cosmo je bent leuk.' Zijn wangen worden nog roder. Ik knijp in zijn wangen en steek me tong maar hem uit. 'Doe dat eens niet, Liana.' 'Mooie naam hé.' 'Hoe oud ben jij zeg?' 'Bijna 19.' Hij rolt met zijn ogen en geeft een kusje op mijn voorhoofd. 'Maar waarom maakte je mij wakker?' Vraag ik nogsteeds slaperig. 'Je wilde toch mee als ik terug ging?' 'Ohja!' 'Sttt, niet heel Mysteria hoeft wakker te worden.' 'Want goh we zijn met zoveel.' 'Ik wilde die grap maken, maar nu heb jij het al gedaan. IK BEN ZO TROTS OP JE!' 'Wow rustig, net wakker.' 'Kom nou maar gewoon eruit.' Ik ga liggen en draai me om. Ik hoor hem zuchten. Hij trekt mij mijn bed uit waardoor ik met een dreun op de grond terecht kom. Gelijk vliegt de deur open. 'Ben je oké?' Ik heb jullie haar nog niet voorgesteld: Haar naam is Moon en ze is geweldig en zorgzaam. 'Ja het gaat goed dankje,' zeg ik lachend. Ze geeft me een glimlach en loopt daarna weer weg.

En zo zitten we weer op paarden terug naar Roemas. We zitten samen op een paard, maar dat betekent niet dat ik terug ga op dat ding. Ik vlieg wel gewoon met de teugels in mijn hand ik ga echt niet op dat ding. 'Dus Liana, waar we vanochtend niet meer over verder zijn gegaan... Je vond me leuk?' 'Cosmo... Ja, en nu over op houden.' 'Oehh.' 'Ik ga vliegen hoor,' dreig ik. 'Nee niet doen! Ik zorg dat je niet meer weg kan.' Ik negeer hem en kijk naar de bomen om ons heen. Opeens stijgert dat paard. Ik klem me aan Cosmo vast en verstop mijn hoofd in zijn rug. Hij lacht en brengt het paard weer tot rust. 'Nog steeds geen paarden hé?' Ik grom om zijn sarcasme. 'Wolfje.' 'Oké nee, houd je mond.'

En dan komen we aan in Roemas. De eerste persoon die ik zie is Dylan. 'Oh kom op! Waarom hij?' Fluister ik naar Cosmo. 'Sst, jij hebt kleuters, dat is mijn rechter hand,' fluistert hij terug. We lopen door naar zijn troonzaal waar ik me dood schrik, want daar zit koning Cemal. 'Hallo Hertog Cosmo en Liana,' zegt hij koud. 'K-Koning Cemal...' 'Ben jij geschrokken om mij hier te zien? We zijn in Jenevaans gebied!' 'Ja oké,' zeg ik zacht. 'Dus jij gaat binnenkort trouwen hé? Met een Kantaan? En dan ook nog die verrader van een BART!' Ik slik en houd verstandig mijn mond.

~maritjeee