Vandaag is de dag... De dag die uitgekozen is om opzoek te gaan naar Mysteria. Cemal wilde mensen mee sturen, maar ik heb het afgewezen en gezegd dat ik alleen met Cosmo wil gaan. Ik bedoel, wij redden het wel met zijn tweeën en anders is Roemas heel dichtbij. Oké, eigenlijk wil ik niet met heel veel mensen komen. Want de indruk die je dan maakt is vast niet helemaal geweldig en ik wil dat het wel geweldig is als ik het land vind waar ik vandaan kom en waar alle antwoorden liggen. Gegeten heb ik al en alle spullen zijn al gepakt, eigenlijk wacht ik op Cosmo die waarschijnlijk nog heel lui op zijn bed ligt. En na jaren komt hij dan eindelijk opdagen applaus graag! Ik meen het, hij is ruim een uur te laat! 'Ben je daar dan eindelijk,' zeg ik licht geïrriteerd zodra hij op een afstand is dat hij mij kan verstaan. 'Heb je weer geen geduld meid?' Vraagt hij lachend. Echt wat is het met dat lachen om mij? Ik ben gewoon grappig waarschijnlijk. 'Tuurlijk heb ik geen geduld! Waar heb je dat vandaan eigenlijk?' Hij rolt met zijn ogen en lacht. 'Laten we nou maar naar dat groene stadje gaan.' 'Pardon?' Vraagt hij beledigd. 'Het oh zo geweldige Roemas dan?' 'Veel beter.' Ik zucht en loop zonder nog iets te zeggen naar de railway met Cosmo als een hondje achter me aan. Misschien zou ik hem een riem om moeten doen? Na een paar minuten lopen vertrekken we alweer vanaf de railway richting Roemas. De langste tocht die je je kan voorstellen. Waarom mocht ik niet gewoon vliegen? Nou ja, hopelijk zit deze reis er snel op en kunnen we opzoek naar Mysteria!

Daar zijn we dan in Roemas! En de eerste persoon die ik na Cosmo zie is Dylan... 'Liana...' 'Dylan...' We kijken elkaar aan met een blik die, als blikken konden doden, ons beide had omgelegd. 'Jullie twee klaar nu!' 'Mooi, we weten toch allebei dat ik gewonnen had.' 'ECHT IK DOE JE WAT AAN!' Schreeuw ik dreigend. Gelijk pakt Cosmo mijn handen en houdt ze achter mijn rug vast. 'Ik weet dat je hem niet mag, maar we hebben hem nodig oké,' Fluistert hij dan in mijn oor. 'Kunnen we gewoon op zoek gaan?' Vraag ik,  hopend niet in een gesprek te komen met Dylan. Want geloof me, ik stond op het punt hem door de lucht te smijten. 'Euh ja goed idee.' 'Meen je dit Cosmo? Ga je nu gelijk weer weg! En Roemas dan! Je laat je eigen gebied in de steek voor dat ding.' 'Dylan geen woord over Liana! Het gaat toch prima hier? Dit is heel belangrijk voor haar en ik laat haar die niet alleen doen, als je er problemen mee hebt, ga je maar naar de koning' En gelukkig houdt Dylan daarna braaf zijn mond en loopt verslagen weg. 'Nu kunnen we gaan. Waar wil je eigenlijk heen?' 'De bergwand.' 'Oke als je mij volgt komt het goed, ik weet de weg, we zullen de hele wand aflopen.' En hiermee begint de zoektocht.

Na uren en uren lopen geven we bijna de moed op. Er zijn nergens sporen die er tot leiden dat er wat achter de bergwand verstopt is! En we kunnen niet eens horen of de wand hol is, omdat we dan onze handen zouden laten bloeden. Ik ben de bergwand helemaal zat. Maar ik mag niet opgeven, dat kan gewoon niet! Ik moet en zal Mysteria vinden. Het is het koninkrijk waar ik waarschijnlijk bij hoor. Je moet het zien alsof je ergens een tweelingzus hebt. Die wil je toch ook zoeken totdat je die vind? Uiteindelijk ben ik er zo moe van dat we besluiten rust te nemen. Ik speel een beetje met mijn krachten door steentjes te laten zweven in de lucht. 'Waarom probeer je je krachten niet op de wand?' 'Sorry?' Vraag ik afgeleid. 'Waarom probeer je je krachten niet op de wand, misschien gaat er dan iets open ofzo. Je kan het altijd proberen.' Ik zucht en concentreer me op de wand. Na een paar minuten wil ik het opgeven, maar dan verschuift de muur opeens.

Ik stap samen met Cosmo de berg in die helemaal uitgehold is. De wand of eigenlijk de muur sluit achter ons weer. Gelijk staat er iemand voor me neus, een meid, jong nog, met donkergroene plukken in haar kastanjebruine haar. 'D..de muur! Wie zijn jullie en hoe hebben jullie dat gedaan! Alleen mensen met krachten kunnen die muur open krijgen!' Zegt ze geschrokken van ons onverwachte bezoek. 'Daarom ben ik hier, is dit Mysteria?' 'J..ja?' 'Mag ik alsjeblieft praten met degene die hier leidt?' 'We hebben niet echt een leider, maar ik ben de oudste persoon hier. Van mij mogen jullie verder komen, maar je vriend gaat de rest raar aan kijken hoor, ze hebben nog nooit iemand van het andere geslacht in het echt gezien. Alleen in boeken.' We lopen door en ik kijk mijn ogen uit, prachtige witten muren, prachtige watervallen en rivieren met het zuiverste water wat ik ooit gezien hebt, er zijn zelfs akkers waar ze op een of andere manier planten verbouwen! 'Dus waarover wil je praten, wat doe je hier en hoe kom je binnen?' 'Ik kan dus voorwerpen laten zweven..' 'Oke stop daar maar in je verhaal. Het is al duidelijk. Je bent iemand van Mysteria.' 'Wow, oké dat ging snel,' zeg ik verward. 'Jij bent de oudste toch? Mag ik vragen hoe oud je bent?' Vraagt Cosmo er doorheen. '19' antwoord ze kort, duidelijk geïrriteerd door de vraag. 'Ik had wat informatie gevonden over Mysteria maar ik vond nergens iets over waarom mijn haar licht geeft.' 'Wow wow wow wat?! Je haar geeft licht?!' Vraagt ze geschrokken. 'Euh ja?' 'Maar dat kan niet...' 'Wat niet?' 'Winter, wil je het boek over de geschiedenis voor me halen alsjeblieft?' 'Zo terug.' Zegt een meisje met prachtige lichtblauwe plukken in haar haren. Na een paar minuten is ze terug met een boek, gelijk slaat de "leider" het open en begint dingen op te zoeken en te lezen. 'Wat is je naam?' Vraagt ze mompelend. 'Liana.' 'Nou Liana... Ik denk.. ik weet bijna zeker dat dit de legende is die uitkomt.' 'En dat houdt in?' 'Dat je de koningin van Mysteria bent.' Wow wow wow, ik ben een koningin? Eerst prinses van Entropia en nu koningin van Mysteria? Er moet iets fout zijn, of ben ik toch zo speciaal? 'En nu?' Vraag ik, verward van alle informatie. 'Als je trouwt met iemand van de twee gebieden in de buurt word je koningin.' 'Wow ik moet trouwen?! Wat als ik dat niet wil?' 'We moeten de legende opvolgen Liana.' Ik moet trouwen? Maar met wie dan? De enige twee gebieden in de buurt zijn Jenava en Kanta Tribo en in Jenava is die stomme regel dat er geen liefde mag zijn!

~@maritjeee