Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

#15

'Dus ik kom eigenlijk uit Mysteria?' vraag ik ongelovig. 'Alles komt er wel mee overeen,' zegt Cosmo. Ik knik. 'Maar welk ele-,' begin ik, tot het tot me doordringt. 'Wind. Anders had ik nooit die tornado kunnen maken of dingen kunnen laten zweven,' mompel ik erachteraan. Ik klap het boek dicht en leg hem terug op zijn oude plek. Ik kijk hoe de muur terug voor het boek schuift en draai me dan om naar Cosmo. 'Ik denk dat we kunnen gaan,' zeg ik. Hij knikt. We lopen terug door de smalle donkere gang. Met mijn hoofd zit ik alleen maar bij het einde. We moeten straks weer het hele doolhof door. Ik vind het nu al een vreselijk idee om dat hele stuk terug naar buiten te zoeken. Maar tot mijn grote verbazing eindigt het smalle gangetje in een brede, verlichte gang, met aan het einde een trap. Ik zucht opgelucht. Geen doolhof meer. Opeens krijg ik heel erg de neiging om naar de trap te rennen. 'Kom op!' Roep ik en ik pak Cosmo's hand. We beginnen te rennen en lachend komen we aan bij de trap. Ik draai me om en zie dat de gang achter ons weer veranderd is in een doolhof. Ik glimlach. Samen met Cosmo loop ik naar boven en klim uit de toren. Ik laat mijn ogen even wennen aan het felle licht. Dan draai ik me om. 'We kunnen nu eindelijk op zoek naar de plek waar ik vandaan kom,' zeg ik enthousiast, 'hoe zou Mysteria eruit zien? Hoe zouden de mensen zijn? Zouden ze allemaal zulke krachten heb-.' 'Liana, rustig. Het is beter als we eerst naar Jenava teruggaan en alles aan Cemal vertellen. Dan kunnen we daarna kijken wat we gaan doen.' Ik kijk hem ongelovig aan. 'Het gaat hier over mijn afkomst. Ik wil niet naar Jenava en wachten tot Cemal toestemming geeft, als hij dat überhaupt wel wil doen. Ik wil naar Mysteria en als je niet met me mee wil, ga ik wel alleen!' Zeg ik. Mijn stemming is in een klap omgegooid. Ik sta op het punt om weg te vliegen, als ik door Cosmo wordt tegengehouden. 'Wacht nou. Als we nu meteen naar Mysteria gaan en er gebeurt iets, weet Cemal van niks. En in je eentje is sowieso te gevaarlijk.' Ik zucht. Hij heeft gelijk. 'Oké dan. Maar ik wil binnen drie dagen weer uit Jenava weg zijn.' Hij knikt en haalt zijn paard. 'Moet ik je erop helpen?' Ik schud mijn hoofd. 'Ik vlieg liever een stukje. Ik heb te lang daar beneden gezeten en dan zijn we ook een stuk sneller terug.' Hij springt op zijn paard. 'We moeten die kant op,' wijst hij en geeft zijn paard de sporen. Ik spring in de lucht en vlieg achter hem aan.

Het lijkt eeuwen te duren, maar eindelijk zie ik de muren van de Jenavaanse hoofdstad. Ik ga lager vliegen een waarschuw Cosmo, die net achter me aan galoppeert. Ik wilde zoveel mogelijk vliegen. Het schiet tenminste op en ik hoef niet op dat beest te zitten. Bij de poorten land ik en wacht ik tot Cosmo is afgestapt. De wachters groeten ons vriendelijk als we de stad binnen lopen. Meteen lopen we door naar de troonzaal. Cosmo vraagt een van de wachten om het paard naar de stal te brengen en dan lopen we naar binnen. 'Gegroet!' Galmt de stem van Cemal door de zaal. 'Gegroet,' zeggen wij als we bij de troon zijn gekomen. Hij wenkt ons naar de ingang van de vergaderzaal.

'Vertel, hoe is het gegaan,' vraagt de koning. Ik begin te vertellen en Cosmo vult me op sommige plekken aan. Ik vertel over wat we bij David en zijn leger deden, hoe we door het doolhof kwamen en dat we weten waar ik van af stam. Alleen het stuk van Cosmo's geboortedorp slaan we over. Na een half uur is het verhaal afgelopen. Ik kijk naar de koning. 'Mogen Cosmo en ik naar Mysteria reizen?' vraag ik voorzichtig. Cemal kijkt bedenkelijk. 'Is dat wel slim? Jullie zijn net terug uit oud-Jenava en het is vlak bij Kanta. Het kan gevaarlijk zijn. We kunnen beter een leger sturen om het gebied te verkennen.' Ik sla mijn armen over elkaar. 'Het blijft het kingdom waar ik deel van uit maak. Ik wil mee en ik wil over drie dagen weg zijn.' Cemal schrikt van mijn reactie. 'Oké. Maar Cosmo en jij blijven hier drie dagen om te rusten. Daarna mogen jullie wat mij betreft gaan.' We knikken en lopen daarna de vergaderzaal uit. Nog even en ik zal zien waar ik vandaan kom.

~@avhtje

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro