'Serieus? Een doolhof!' Geïrriteerd leun ik tegen de muur aan. 'Niet gelijk opgeven Liana.' 'Het is zo'n stom *zucht* doolhof! Ik ben er nooit goed mee geweest!' 'Liana, als ik een persoon ken die niet opgeeft ben jij het.' 'Verkeerd gedacht.' 'Liana.' Hij zucht. Ik stel dus weer mensen teleur. Fijn! Maar kom op! Een doolhof die niet op de kaart staat! Meestal leidt een kaart je de weg. 'Liana, je hebt jarenlang vast gezeten, maar nooit opgegeven. Je bent ontsnapt. Je bent een heel stuk gevlucht in slechts een paar uurtjes! Je verdedigt je geheim, laat niemand gaan voordat je uitgepraat bent, je hebt zelfs deze, tot nu toe, rare reis gereisd om alleen maar achter de oorsprong van je krachten te komen. En zo kan ik nog veel meer dingen noemen. Dus jij gaat niet opgeven bij een of ander klein doolhofje waarachter de antwoorden liggen die je al jaren zoekt!' Ik zucht en kijk hem geïrriteerd aan. We blijven samen en houden de linkermuur aan. Dan komen we er vanzelf.' Serieus, hoe kan hij zo rustig blijven? 'Lekker handig als je niet weet hoe groot het doolhof is.' 'Kan je ook een keer positief blijven? Kom op!' Nogmaals zucht ik. Maar ik kom toch maar van de muur vandaan. 'Loop jij voorop?' Ik knik. We lopen rechtdoor, omdat de eerste links dood loopt. Bij de volgende afslagen gaan we links. Wacht, lopen we nu een rondje? Ik ben nu al in de war. 'Gewoon doorlopen.' 'Jemig, je bent mijn baas niet!' 'Nee, klopt. Dat is de koning. Maar ik heb in Jenava alsnog een hogere stand dan jij.' 'Zullen we deze discussie voor een andere keer bewaren?' vraag ik chagrijnig.

Als ik het gevoel heb dat we meer dan een half uur in het doolhof hebben gelopen, stop ik, waardoor Cosmo per ongeluk tegen me opbotst. 'Waarom sta je stil?' 'We gaan hier nooit een uitweg vinden. Het is te groot!' 'We gaan gewoon door.' 'Laat me op zijn minst even iets drinken.' Hij haalt zijn tas van zijn rug en geeft me wat water. Als ik genoeg gedronken heb, geef ik het terug en bergt hij het weer op. 'Kunnen we nu weer verder?' 'hm.' Ik loop door al is het zinloos. We zitten vast in dit doolhof en komen er nooit meer uit! Of we vinden de ingang. Na ik denk nog een heel uur lopen, stoppen opeens twee van de drie richtingen waar we heen konden. We slaan de overgebleven richting in een zien een smalle, maar hoge gang. Ik wil doorlopen, maar zet mijn voet op een draad die ik niet opgemerkt heb. Vrijwel meteen schiet er een pijl naar ons. We kunnen nog net bukken. 'Dus hier moeten we opletten. Laat mij maar voor.' 'Jij denkt mij hier in te kunnen halen? We kunnen ons niet eens omdraaien!' 'Oké, goed punt, maar pas alsjeblieft op.' Ik houd mijn fakkel bij de grond om te kijken of ik door het licht nog een andere draad zie, maar dan dooft het vuur. 'Lekker dan!' Waarom is die fakkel uit? Ik wil licht! Ik wil hier kunnen zien! Hoe moeten we anders over dit stuk heen komen! Opeens schrik ik als ik licht voor me zie. 'Waar komt dat licht vandaan?' Vraag ik geschrokken. 'J-je haar...'

Als we dat stuk voorbij zijn komen we in een kamer waar gelukkig licht is, waar het vandaan komt? Geen idee. Maar licht is licht toch? Er staat een soort code in de muur. 'Staat dit wel op de kaart?' 'Ik zal even kijken.' Onhandig pakt hij de kaart uit de tas en draait hem een paar keer om, om te kijken hoe hij de kaart moet lezen. 'Laat mij maar.' Hij duwt me zachtjes weg en doet iets met de code. Ik schrik als de grond begint te trillen. Cosmo trekt me in een knuffel en houdt me stevig vast zodat ik minder bang ben. Opeens stopt het getril en is het weer doodstil. Ik kijk om en zie hoe de muur waar de code zat compleet verdwenen is. Er ligt een heel dik groot boek. Hadden ze toen al boeken? Of zou iemand het overgeschreven hebben? Cosmo pakt het en legt het op het kleine tafeltje dat in de hoek van de kamer staat, hij klapt het open. Gelijk moet ik hoesten van de hoeveelheid stof die er vanaf komt. Hij bladert wat en ik sta er maar een beetje bij te kijken. 'Hier, dit is een stuk over krachten.' Ik kijk. Empire... nee. Ik ga met mijn vinger over de woorden van het register en herken alles totdat ik bij de letter M kom. 'Mysteria, wat is dat?' 'Ik heb geen idee.' Ik ga naar de pagina. Er is niet veel over geschreven, maar wel wat. 'Mysteria is een klein kingdom waarvan we alleen weten waar ongeveer de hoofdstad is, namelijk tussen het gebied van Kanta Tribo en Jenava. Deze mensen wonen in een berg en niemand weet hoe je er moet inkomen. De inwoners hebben speciale en specifieke krachten, ze kunnen lucht, water, vuur of de aarde besturen. Voor de rest is het alleen bekend dat het overgedragen wordt over het vrouwelijke geslacht,' lees ik voor.

~ @maritjeee