"Śmiech bardziej sprzyja rozsądkowi, niż martwienie się."

Gotthold Ephraim Lessing

*****

Bliźniacy Weasley tego dnia przyszli na śniadanie dużo szybciej niż zwykle, czym zwrócili na siebie uwagę swoich przyjaciół i znajomych. 

-A wam co tak wesoło od rana? - zapytała Hermiona, obok której usiedli.

-To już nie można mieć po prostu dobrego humoru? - odpowiedział pytaniem na pytanie Fred. 

-Nie, kiedy dwoma pierwszymi lekcjami są eliksiry.

Fred i Georg spojrzeli na siebie porozumiewawczo i uśmiechnęli się tajemniczo. 

-Nie radziłbym ci dzisiaj jeść tej sałatki siostrzyczko - powiedział Fred do sięgającej po jedzenie Giny.

-Niby czemu? 

Bliźniacy nie odpowiedzieli, tylko spojrzeli na zegarki, a ich uśmiechy poszerzyły się.

-Co wy znowu kombinujecie? – nie dawała za wygraną Hermiona.

-Dowiesz się za jakieś trzy minuty – mruknął od niechcenia George i jak gdyby nigdy nic, sięgnął po tosty i słoik z dżemem.

Trzy minuty później jedna ze Ślizgonek wydała z siebie przeraźliwy pisk. Chwilę później dołączyły do niej inne uczennice i zaczęły panikować, rzucając talerzami, miskami oraz sztućcami i wybiegły z Wielkiej Sali, taranując przy tym uczniów, którzy właśnie do niej wchodzili.

Hermiona uniosła zdumiona brew, spojrzała niepewnie do leżącej niedaleko niej misy z sałatką owocową i wzdrygnęła się lekko.

-Robaki? Tylko na tyle was stać? Na przemianę winogron w robaki? – zakpiła dziewczyna.

-To jeszcze nie koniec Hermiono – Fred uśmiechnął się diabolicznie, podobnie jak George, i puścił jej oczko.

Brunetka przewróciła oczami i wróciła do jedzenia swojej jajecznicy.

McGonagall krzyknęła nagle, zwracając na siebie uwagę uczniów, a jej skóra zaczęła powoli przybierać odcień fioletu. Włosy zaś stały się jaskraworóżowe.

Bliźniacy, a wraz z nimi prawie wszyscy zgromadzeni w Wielkiej Sali uczniowie, zaczęli śmiać się wniebogłosy.

Wściekła nauczycielka transmutacji wstała od stołu i krzyknęła, grożąc przy tym palcem:

-Weasley! Macie szlaban do końca życia! Już ja o to zadbam!

-Daj spokój Minerwo, do twarzy ci w fiolecie.

-Jeszcze jedno twoje słowo Severusie i nie ręczę za siebie!

Tymczasem bracia przyglądali się z satysfakcją, jak inni uczniowie, którzy przed zamianą winogron w robaki zjedli sałatkę, teraz przybierają takie barwy, jak wcześniej opiekunka Domu Lwa.

-Tym razem chyba nie ujdzie wam to na sucho – stwierdziła Hermiona.

Jednak na jej słowa, zupełnie niewzruszeni tym bliźniacy, wzruszyli tylko ramionami, a w ich głowach już zaczęły się rodzić pomysły na nowe kawały.