Βλέποντας από το τζαμί τις χοντρές σταγόνες που πέφτουν, ένα πράγμα σκέφτομαι: εσένα
Την ημέρα που χώρισαν οι δρόμοι μας
Εκείνη την ημέρα η βροχή έπεφτε χαλάζι
Κι εσύ μου έλεγες αυτά τα σκληρά λόγια χωρίς να σε νοιάζει

Τα λόγια σου ήταν τόσο σκληρά, όσο είναι οι σταγόνες βροχής
Το βλέμμα σου κενό σαν να μην έχεις κάτι άλλο να πεις
Και στο μυαλό μου να τριγυρίζει συνεχώς μια ερώτηση
Γιατί;
Γιατί με παράτησες αγάπη μου γιατί;