“Let’s get out of here.” Nagulat si Zeljko dahil kinalabit siya ni Mairi, hinila ang balikat niya para maabot ang tainga at sinabi iyon. Mukha’ng bored na siya dahil naka tatlo na’ng perform si Bernie Ellison.

“Why?.” Zeljko ask her. Kanina niya pa rin naman napapansin na hindi na mapakali si Mairi sa kinatatayuan, hindi na ito nag-eenjoy sa pinapanood.

“I’m hungry. Hindi pa ako nagdinner e’. Tara na sa labas.” Kunot-noo si Zeljko dahil sa narinig. He's bad, hindi niya man lang pala tinanong ang ka-date niya kung kumaon na ba.

“Okay. Let's go.” He agreed. “Excuse me. Padaan lang.” Pakiusap niya sa mga nakaharang. Nasa likod niya naman si Mairi na nahihilo na sa sobrang crowded. Buti na lang hindi si Laarni ang kasama niya dahil hindi sila makakalabas sa ganoong karami na tao.

“Finally. Hindi na ako makahinga ng maayos doon e’ grabe siksikan baka himatayin ako kapag nagtagal pa tayo sa loob.” Pinapaypayan pa ng kamay ni Mairi ang sarili niya dahil iniinitan siya sa loob.

“Let’s go. Maghahanap tayo ng restaurant.” Wala sa sarili na inalalayan ni Zeljko si Mairi, nakahawak ito sa bewang niya kaya para siya’ng robot na naninigas ang buong katawan. Kanina niya pa nararamdaman ito sa loob dahil inaalalayan siya ni Zeljko na hindi mabunggo ng mga tao.

“I can’t walk properly.” He calmly said.

“Bakit? May masakit ba saiyo? Masakit paa mo?.” Tanong ng binata na may pag-aalala.

“Over-acting na agad. ’Yang kamay mo.” Naiilang na saad ni Mairi. Nakuha naman ni Zeljko ang ibig sabihon kaya inalis niya agad. At ilang beses siya humingi ng paumanhin.

Wala’ng paligoy-ligoy si Mairi. Hindi siya kagaya ng iba’ng babae na kikiligin pa sa ganoong sitwasyon at hahayaan na samantalahin ng lalaki. She’s different. She is a very rare woman who has a cool personality. She will never be like them na hahayaan na mawalan ng respito sa kanya ang sino man na lalaki’ng lalapit sa kanya. She does a lot. She knows a lot.

“There's a lot of beautiful girl but she's the best. Swerte ko, I found her. Grabe hindi ko akalain na makakatagpo ako ng kagaya niya. And I don’t want them to know about her. Ayoko malaman nila kung gaano siya ka-cool. I must shut up and hide her secrets.” Kinakausap ni Zeljko ang sarili niya. She want to protect Mairi at all cost. Parang kakaiba na ang nararamdaman niya para sa dalaga.

Ilang minuto ang nakalipas ay nakahanap na sila’ng tahimik na lugar. Restaurant pero kaunti lang ang tao. Maybe because it's already 12 o'clock. Buti na lang nakahanap sila ng 24 hours open na restaurant.

“Hindi ka pa talaga kumain ng dinner?.” He question her again habang paakyat sila sa hagdan ng restaurant, sa 2nd floor sila pupwesto.

“Oo naman. Nagdinner ako. Noodles.” Tugon ni Mairi na mas lalo nag-alala si Zeljko. He remembered that night in restobar baka ano pa’ng mangyari kay Mairi.

“Good evening Sir and Mam. Here's the menu po.” Lumapit ang waitress sa kanila at ipinakita ang menu. Zeljko ordered in hurry. “We want to eat rice. What's your maincourse here?." Zeljko ask pero may nakita naman siya agad sa menu.

"Pork steak and vegetable salad. Good for two.” Utos ni Zeljko sa waitress. Wala naman imik si Mairi nagmamasid lang siya ng mga kilos ng kasama niya.

"Stop torturing yourself. Ikaw rin naman ang mahihirapan sa pinaggagawa mo. Eat a proper meal.” Zeljko in his worried tone. Para’ng tumataba ang puso ni Mairi dahil sa mga naririnig niya'ng mga paalala sa kanya ng kanyang kaharap.

“I value every cents I had. Nag-aaral ako kaya kailangan ko tipirin ang sarili ko. Kung ano ang nand’yan ay okay na sa akin.”Mairi was determined. Wala’ng arte sa katawan na sabi niya.

”If you need someone to talk to, dito lang ako.” All of a suuden he suggested.

“I have best friend and she's enough na kausap.” A simple way para tanggihan ni Mairi ang alok nito. “Uhh anyway. Kumusta ‘yong sinasabi mo na murder case?.” Bigla’ng naalala ni Mairi.

“We’re lucky dahil bumuhos ang malakas na ulan after someone killed them kaya wala sila’ng nakuha na fingerprint.” He stated.

“Someone manipulate it. It means during that incident there's a people nearby watching us.” Mairi says at tumango si Zeljko. Mayroon nga siya’ng point. Possible na may nagmamasid lang sa kanila ng  mga oras na iyon pero sarado na naman ang kaso na iyon e’ matagal ng panahon.

“Do you want to go out tomorrow? It's sunday. Tsaka wala pa naman school.” Lakas-loob na niyaya ni Zeljko ang dalaga habang lulan na sila pauwi. Nagyaya na si Mairi dahil antok na raw. It's around 1 o'clock in the morning.

“May trabaho ako e’ maglalaba muna ako bukas ng umaga.” Pagtanggi ni Mairi. She still working in restobar at alam naman iyon ni Zeljko dahil nagagawi siya minsan doon para uminom, nagkakataon naman na absent si Mairi kaya hindi sila nagkikita kapag pumupunta siya kay Gabriel; sa kaibigan ni Zeljko.

“Okay sige. Next time na lang.” Huminto na ang sasakyan sa tapat ng bahay ni Mairi, umibis si Zeljko para pagbiksan si Mairi. Humaba naman ang nguso ng dalaga dahil sa ginawa ni Zeljko. ’He's gentleman naman talaga, mapagsamantala lang minsan.’ Sa isip ni Mairi.

“I won’t say promise. Basta darating ako if you need me..” He offered while climbing into the stair. Ihahatid niya si Mairi hanggang pintuan ng bahay nito. Tahimik lang si Mairi.

“Basta kapag kailangan mo ako darating na lang ako.” Inulit pa ng lalaki. He stop to say promise dahil kapag hindi niya natupad iyon ay may damdamin lang na masasaktan. He learned from mistakes kaya wala’ng nagtatagal na karelasyon e’ dahil hindi niya matupad ang mga ipingako niya sa mga ito. His time, dates and so on.

“Stop doing this, Zeljko.” Matigas na pagtanggi ng dalaga. Alam niya ang ibig ipahiwatig nito sa kanya.

“Bakit naman? Ayaw mo ba?”. There's a sadness in his voice.

"Ayoko lang. Dahil paano ko'ng masanay ako na palagi kang nand'yan." She seems afraid to trust and depend to someone. Hindi rin naman masisi ni Zeljko ito dahil nabuhay siya’ng mag-isa. At sobrang hanga siya sa dalaga sa aspeto na iyon ng pagkatao niya. She's strong. She's brave.

“Hindi ako aalis. Dito lang ako.” He stated na ikinalingon naman ni Mairi. Nasa tapat na sila ng pintuan ng bahay niya. Her heart jumps at hinayaan niya naman. Sasaluhin kaya itong kaharap niya kapag hinayaan niya na mahulog ang puso niya. This is her first time sa ganito’ng sitwasyon. She don't know how to react kaya hinagilap niya na lang ang susi sa sling bag niya at binuksan ang pinto.

”Want coffee?.” Mairi ask him before she entered. Nakakahiya naman kung paaalisin niya agad. Kunwari lang naman na niyaya niya ito pero kumagat naman. Tumango lang saka sumunod sa kanya. Binuksan ni Mairi ang ilaw ng maliit na sala saka isinara ang pinto pagkapasok ni Zeljko.

“Maupo ka. Init lang ako ng tubig.” Saad ni Mairi na itinuro ang mahabang bamboo sit sa may study table niya. Studio type ang bahay niya kaya kita rin ang kusina. Pangalawang beses na ni Zeljko nakapasok sa bahay ni Mairi. At this time sisiguraduhin niya na puso naman ng dalaga ang papasukin niya. Wala na siya’ng pakialam kung ano man mayroon sa kanila ni Jurius pero mukhang hindi naman sila dahil kung may namamagitan sa kanila ay ito sana ang kasama ni Mairi. Sa isip ni Zeljko.

“Here’s your coffee.” Mairi gave it to him at sabay naupo sa kaharap na upuan ng binata.

“Ikaw? Ayaw mo?.” Napansin ni Zeljko na iisa lang ang dala’ng tasa nito.

“Nope. Baka hindi ako makatulog e’. Mamaya na lang.” Tanggi nito na nakatayo sa may katabi ng study table niya.

“Aw okay. Patulugin na lang kita.” Pagbibiro ng binata pero narealize niya na hindi pala basta-basta ang kaharap niya kaya babawiin niya sana ang sasabihin niya pero..

“Hindi ko pa naranasan matulog na may kasama. So I don't know kung makakatulog ako kapag kasama ka.” Biglang lumungkot ang mukha ng dalaga. He knows what she mean. She's an orphan at walang magulang since nagkaisip siya kaya literally hindi niya naexperience ang matulog na may katabi. Kung hindi lang napigilan ni Zeljko ang sarili. He wants to hug her para iparamdam na hindi na siya nag-iisa.

“Let me.” Humigop ng kape bago sinabi ang katagang iyon. He suggested. Walang sagot ang dalaga. Walang imik. She don't know how to define her feelings right now. Pakiramdam niya dinuduyan siya dahil sa pag-iimagine ng kung anu-ano. Overthink agad siya kung ano ang pakiramdam na may katabi. ‘Stay away. Bakit ba ako nag-iisip ng ganito.’

“I'm hoping that we’d able to reminisce our old days together.” He suggested while Mairi choose to close her lips, no emotions. She's thinking.

“What do you mean by that? Old days? Mayroon ba tayo’ng ganyan?.” Napalingon si Mairi sa gawin ng binata but she regrets dahil nadakip nito ang mata niya. Hindi niya kaya’ng bumitaw sa mga titig nito dahil ayaw niya isipin na apektado siya sa mga sinasabi ng binata.

“Hahaha! Old days. You're childish at hindi naman tayo nagkasundo noon kahit isang minuto.” Mairi trying to calm herself dahil iba ang naiisip niya.

“What if I'm serious and didn't act childish that time? Possible ba na magkakasundo tayo?.” Seryuso. Ano ba gusto mangyari ng lalaki’ng kaharap niya. Mairi wants him to throw away outside her house. She's not feeling okay. She's affected to him kahit noon pa man.

“The way I see things maybe it's more scarier if you act serious that time. I don't know how to handle my tantrums that day but maybe naging okay sana pakitungo ko sayo if you'll never act as a childish.” Mairi stated.

“I’m sorry. I understand that you were offended by my actions. Dapat hindi ko ginawa ang bagay na iyon but I'm sorry too because I can't control myself during that time because you have looks to die for.” Bigla’ng nasamid si Mairi kahit wala naman siya iniinom na kape. Ano ba ang mga pinagsasabi ng lalaki’ng ito. Nang-iinit tuloy ang magkabila’ng pisngi niya. But she need to calm herself.

“Wow. You're a best actor talaga. After what you did, you act as if nothing happen e’ you're a great pretender rin pala.” Mairi sighed.

“That was wrong of me. Hindi ako nakapag-sorry noon pero kung nagawa ko man iyon ngayon hindi rin ako mag-so'sorry. Kissing you isn't a sin. I just can't control my self and this is what being young is all about.” Hala! Grabe. Talaga’ng mention niya pa ang bagay na iyon. Hindi tuloy alam ni Mairi kung mag'walk-out siya or maninigas na lang sa kinakatayuan.

“Just stop it.” Nakabawi si Mairi ng hangin kaya nakaya niya iyon sabihin. Hindi na nagsalita si Zeljko dahil baka topakin na naman ang kaharap niya.

“Umuwi ka na lang pagkatapos mo magkape. And lock the door before you leave.” Walang anu-ano na sabi ni Mairi at mabilis na tinungo ang kanyang kwarto. Pumasok siya at dahan-dahang isinara ang pinto. Ayaw niya makita ni Zeljko na kinikilig siya sa suhestiyon nito but she wants it. She wants to sleep with him. Just sleep.

Hindi naman alam ng binata ang gagawin. Nagsisi tuloy siya dahil sa sinabi niya. Inubos niya ang kape para makaalis na rin siya. Nahiya si Mairi kaya hindi niya naman ito masisisi na basta na lang siya talikuran.

Mairi was so sleepy kaya pagkapasok niya ng kwarto na kinikilig ay nahiga agad siya at niyakap ang unan sa sobrang pagod hindi niya namalayan na nakatulog na pala siya. Hindi na rin nakapagpalit ng damit. She is tired yet happy.

Z