Chapter 11
Dylan's POV
"Tito Dylan!! " Bungad sa akin ni Dykeil pagkapasok ko sa loob ng kanilang bahay.
" I have something for you. "
"Ayce creym!! Yeheey! " Pinakita ko sa kanya yung dala kung ice cream kaya a'yun nagtatalon dahil tuwang-tuwa.
" Eys that a vanilla ayce cream Tito Dylan? " Kinuha niya yung ice cream na hawak ko at tinignan kung anong flavor.
"Eystrawberry? " Biglang nalungkot yung expression ng mukha ni Dykeil ng makita niya ang flavor ng ice cream na dinala ko. As far as I know his favorite is ice cream ba't gan'un?
" Hey little man, ayaw mo ba sa dala kong ice --"
"Hi Dykeil! I brought your favorite! " Napatingin ako dun sa nagsalita. The Alfred the great pwee!.
" Daddey! " Agad niyang niyakap si Alfred sa beywang dahil hindi naman lumuhod si Alfred para magkapantay sila. Mas mataas ako ng 5 inches siguro hindi naman siya mataas kaya 'di sila bagay ni Zoe kasi magkapantay lang sila.
" Vanilla ice cream is his favorite Dude. "
Lumapit si Dykeil sa akin at hinawakan yung kamay ko.
" Tito Dylan, Wag ka po magaylit okay? Vanilla ayce creym po eys my favorite. "
" It's okay baby, by the way where's mommy? "
" Upsteyrs Tito Dylan. " Dykeil said habang hawak-hawak pa rin yung kamay ko. " Tito! Daddeyy ! Lets eat ayce creym na po? "
" Sige lang baby pupuntahan ko lang muna Mommy mo. "Namimiss ko na si Zoe kahit kahapun nagkasama pa kami. Iba na talaga epekto niya sakin.
"Dude? Can we talk? " Hahakbang na sana ako ng magsalita si Alfred.
" Anong pag-uusapan natin? " Tanong ko agad sa kanya.
" Pwedeng sa labas tayo mag-usap? " Tumango lang ako atsaka tumingin kay Dykeil na kanina pa tumitingin sa ice cream.
" Nanay Meding!". Tawag ko kay Nanay Meding na Yaya ni Zoe simula pa baby si Zoe.
" Bakit Dong? " Sagot naman ni Nanay habang papunta sa kinatatayuan namin. Bata pa lang ako 'yan talaga tawag sakin ni Yaya, kay Zoe naman Inday. Galing kasi Negros si Nanay.
" Nanay , ikaw po muna bahala kay Dykeil huh? Punta lang kami sa labas. At Nanay bigyan niyo po siya ng Ice cream kanina pa po yan nakatingin sa ice cream. "
"Sige Dong, ako na ni Dykeil. ".
"Sige Nanay. "
Nauna ng lumabas si Alfred. I don't know kung anong pag-uusapan namin.
Pagkalabas ko sa bahay. Natagpuan ko siyang nakatayo sa may veranda.
" Anong kailangan nating pag-usapan? " Agad kong tanong sa kanya pagkalapit ko.
" Ayokong nakikita si Zoe na nasasaktan. " Seryoso niyang sabi sa'kin na nakatingin sa may pool.
" What do you mean? " Alam kung mahal niya si Zoe. Hindi ko naman sinasaktan si Zoe kung 'yan ang ibig niyang sabihin.
" I hate seeing Zoe's eyes with tears." Tumingin siya sa'kin na namumula yung mga mata at alam kung galit siya sa tono ng kanyang pagsasalita.
" Sa dalawang taong kasama ko siya sa Canada nakita kong paano gumuho ang mundo niya. She's been broke, parang walang natira sa kanya. Everyday when I came to check on her room, I always saw those fucking tears. It is all because of you! It's all your fault Dylan kung bakit nasasaktan ng paulit-paulit si Zoe, And now guguluhin mo ulit ang buhay niya? Para saan? "
"Shut up! " agad ko siyang hinila at kinuwelyuhan " Wala kang alam! Kaya wag mo'kong pagsalitaan ng ganyan! Hindi lang si Zoe ang nasaktan dito!" Kung makapagsalita siya parang alam niya na ang lahat. Bullshit!
" 'Yun na nga Dylan bakit mo pa ipagsiksikan yung sarili mo kay Zoe kung alam mo namang masasaktan lang tayo pare-pareho." Agad niya kung tinulak dahilan para mapaupo ako sa damuhan.
Bumangon ako at sinugod siya ng suntok.
" Hindi mo naiintindihan! " Sigaw ko sa kanya.
" Alfred! Dylan! " Akmang susugod na sana si Alfred ng sumigaw si Zoe.
" Ano ba kayo? Hindi na kayo nahiya sa bata? " Tumingin ako sa batang lalaki katabi ni Zoe, si Dykeil umiiyak.
" Ano bang pumasok sa kukote niyo para magsuntukan kayo?! " Galit na tanong sa'min ni Zoe pero maging si Alfred hindi rin makapagsalita.
" Ayoko ng gulo, please lang umalis muna kayo." Tumalikod na si Zoe pagkasabi niyang 'yun at kinarga si Dykeil.
Imbis na lalakad sana ako papunta sa direksyon nila ni Zoe, natagpuan ko nalang yung sarili kong papunta sa kotse ko.
Mabilis akong pumasok at pinaandar yung kotse ko at pinatulin. I don't know why I feel this shit, I love Reighn pero bakit parang mas mahal ko si Zoe? Shit!
I found myself in the playground kung saan kami naglalaro ni Zoe nung mga bata pa kami. Yung laro lang yung problema namin, yung sugat lang sa tuhod pagnadapa yung masakit, at pagkain lang yung katapat sa lahat ng sakit. Umupo ako sa may swing habang nanunuod sa mga batang naglalaro.
" Ayy sorry po. " Sabi sakin nang batang lalaki nang mapunta sakin yung bolang nilalaro nila nung batang babae.
" It's okay. " Agad niya namang kinuha yung bola at naglaro na sila ulit hanggang sa itinakbo ng batang babae yung bola. Naalala ko tuloy yung mga panahong bugbog sarado pako ni Zoe. Napakasalbahe kasi ni Zoe pagdating sa'kin pero kahit gan'un I love her as a bestfriend nung una pero ngayon, I'm fallin' in love with her. Hindi ko alam kung saan o kailan nagsimula, basta't nalulungkot ako pag di siya nakikita, at ayokong mawala siya sa buhay ko.
Why only now? Bakit ngayon lang? Sana kung nung una pa lang naramdaman ko na lahat ng 'to di sana mangyayari ang lahat ng ito. Na isang desisyon ko lang mayroong masasaktan.
Tama kaya si Alfred? Na sasaktan ko lang ulit si Zoe pag nagpupumilit ako sa gusto kong magkaanak. Pero iba na ngayon iba na, I love her already. Maraming mga tanong sa utak ko pero kahit isa hindi ko masagot.
"Babe?!"
" Reighn? What are you doing here? "
" Hindi ka nagrereply sa mga text ko so I tried calling you pero di kita makontak. Buti nalang nakita ka ni Hayden dito kaya ayun nagtext siya sa'kin kong nandito din ba ako. "
" Si Hayden? Hindi ko naman siya nakita dito. " Sabi ko na palinga-linga para hanapin si Hayden.
" Napadaan lang siya dito dahil papunta siya sa bahay ng girlfriend niya natyimpuhan namang nakita ka niya dito. " Pagpapaliwanag niya.
" But anyways Babe I have a good news, kaya pinuntahan talaga kita dito. " Tuwang-tuwa na sabi niya at yinakap ako ng mahigpit.
" What's the good news babe? " Takang tanong ko sa kanya. Medyo kinabahan ako sa sasabihing good news niya, And I don't even know why.
Kumalas siya sa pagkayakap sa'kin at ngiting ngiti siyang binuksan ang kanyang sling bag na dala.
May kinuha siya sa loob at laking gulat ko nang makita ko yung pregnancy test at pinakita niya sakin, hindi ko alam kung anong ibig sabihin nun may dalawang linya.
" Ano toh?" Tanong ko.
" I'm pregnant Babe. " Napatulala ako pagkasabi niyang 'yon. Shit! ..
Dugtong ni chrisanann
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro