Κατερίνας pov

Η ταινία είναι αρκετά τρομακτική. Όλοι έχουμε τρομάξει και την παρακολουθούμε με προσήλωση. Ο ήχος από το κουδούνι της πόρτας μας κάνει να πεταχτούμε όλοι όρθιοι ουρλιάζοντας. Η Μαρίνα πλησιάζει την πόρτα και ανοίγει με προσοχή. Στην πόρτα στέκεται ο Μάριος γελώντας.

-Καλά είστε εντελώς βλαμμένα;

Ρωτάει και συνεχίζει να γελάει.

-Ήρθες!

Λέει ενθουσιασμένα η Μαρίνα. Καθόμαστε στον καναπέ πάλι και συνεχίζουμε την ταινία. Ο Μάριος δείχνει ο πιο τρομαγμένος από όλους. Μετά το τέλος της ταινίας. Η Μαρίνα πάει να πλύνει τα πιάτα και ο Κώστας με τον Παναγιώτη παίζουν χαρτιά.

-Μάριε τι είπε;

Ο Μάριος με κοιτάει με περίεργο βλέμμα.

-Απλά είπε ότι αν σε δει με αυτόν θα σας σκοτώσει και τους δύο.

-Δεν είπε κάτι για να γυρίσω πίσω;

-Όχι απλά καθόταν στο σαλόνι και έπινε ουίσκι του.

-Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάνει έτσι. Δεν θέλω να είμαι με τον Αλέξη.

-Πήγαινε πες του το τότε.

-Του το είπα αλλά δεν με ακούει. Με έδιωξε.

-Μην στεναχωριέσαι, θα σε πάρει τηλέφωνο να γυρίσεις πίσω. Είμαι σίγουρος.

-Και αν δεν το κάνει;

-Κατερίνα για τον Ραφαήλ μιλάμε. Σε αγαπάει περισσότερο και από τον ίδιο του τον εαυτό.

Σηκώνομαι και πηγαίνω στο μπάνιο. Καλώ στο τηλέφωνο του Ραφαήλ. Μέσα σε δευτερόλεπτα ακούγεται η βαριά φωνή του Ραφαήλ με μια ήρεμη χροιά.

-Τι έγινε Κατερίνα;

-Ραφαήλ..

-Ναι τι;

-Σε αγαπάω!

Ησυχία ακούγεται από την άλλη μεριά του τηλεφώνου και τα δάκρια μου αρχίζουν να κυλούν από τα μάτια μου σαν ποτάμι.

-Ραφαήλ σε παρακαλώ έλα πάρε με από εδώ. Το ξέρω ότι με αγαπάς και εσύ.

-Κατερίνα κλαις;

Ακούγεται λίγο πιο ανήσυχη η φωνή του Ραφαήλ μέσα στο τηλέφωνο.

-Ραφαήλ απλά έλα!

Λέω και ξεσπάω σε κλάματα.

-Περίμενε με μωρό μου απλά σταμάτα να κλαις θα σε πάρω τηλέφωνο να κατέβεις. Εντάξει;

Κλείνω το τηλέφωνο και πλένω το πρόσωπο μου. Πάω στο σαλόνι. Μόνο η Μαρίνα με τον Μάριο κάθονται στους καναπέδες.

-Που είναι οι υπόλοιποι;

-Έφυγαν μόλις!

Απαντάει η Μαρίνα. Τα μάτια της αστράφτουν. Φαίνεται πόσο θέλει τον Μάριο. Ο Μάριος σηκώνεται και με πλησιάζει.

-Μην μου πεις ότι έκλαιγες;

Λέει και τυλίγει τα χέρια του γύρω μου.

-Έρχεται!

Λέω και η Μαρίνα με τον Μάριο κοιτάει ο ένας τον άλλον.

-Στο είπαμε!

Λένε με ένα στόμα και αρχίζουμε να γελάμε. Καθόμαστε στους καναπέδες και συζητάμε για διάφορα κουτσομπολιά. Εχει περάσει τουλάχιστον μια ώρα από όταν πήρα τον Ραφαήλ τηλέφωνο.

-Λέτε να έπαθε κάτι;

Ο Μάριος έχει και αυτός ένα ανήσυχο βλέμμα, αλλά γυρίζει και μου χαμογελάει.

-Μην ανησυχείς, δεν παθαίνει αυτός τίποτα, θα έρθει.

Η Μαρίνα δεν μιλάει.

-Εγώ λέω να πάμε να ξαπλώσουμε και όταν έρθει θα σε πάρει τηλέφωνο εξάλλου, θα ξυπνήσουμε.

Λέει η Μαρίνα και ο Μάριος γνέφει.

-Ναι δικ...

Πριν προλάβει να απαντήσει χτυπάει το κινητό του. Είναι ένα άγνωστο νούμερο. Ο Μάριος διστάζει να το σηκώσει.

-Απάντα!

Λέει η Μαρίνα.

-Και αν είναι καμιά από τις παλιές πελάτισσες μου, τι θα πω;

-Ότι δεν εκτελείς πια τα χρέη σου.

Απαντάει η Μαρίνα νευρικά. Ζηλεύει λίγο ή μου φαίνεται;

-Παρακαλώ;

Λέει ο Μάριος και δείχνει λίγο έντρομος.

-Ναι ο ίδιος είμαι.

Μετά από λίγο βάζει το χέρι του στο πρόσωπο του και ακούει τι του λένε αυτοί που τον πήραν τηλέφωνο.

-Και που είπατε ότι είναι;

Λέει και σηκώνει το κεφάλι του. Το βλέμμα του κρύβει μια ανησυχία.

-Ωραία, σε λίγο θα είμαι εκεί.

Κλείνει το τηλέφωνο και σηκώνεται.

-Τι έγινε; Ποιος ήταν;

Λέει η Μαρίνα.

-Τώρα πως να σας το πω αυτό...

Απαντάει ο Μάριος και μας κοιτάει.

~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.