Μάριος pov

Εκεί που ήμουν έτοιμος να μπω στην Βασιλική, η πόρτα ανοίγει. Είχαμε πιει αρκετά για να σταματήσουμε. Κάποιος άναψε το φως. Η Βασιλική τραβάει κάτι να κρύψει τα σημεία της και εγώ την περιοχή μου.

-Μάριε, Βασιλική;;;

Ακούγεται η χαρακτηριστική φωνή της Κατερίνας, η οποία πρέπει να έχει πιεί;

-Κατερίνα τι κάνεις εδώ πάνω;

Ρωτάει η Βασιλική και προσπαθεί να καλύψει με τα χέρια της τα κόκκινα σημάδια που της άφησα. Ζαλισμένη, κλείνει την πόρτα και φεύγει.

Αλέξης pov

Κατεβαίνουμε τις σκάλες. Μπορεί κάποιος να μου πει γιατί, ενώ έχει πιεί αρκετά, περπατάει τόσο γρήγορα; Βγαίνουμε στον κήπο και εκείνη κάθεται σε μια καρέκλα. Είναι τόσο όμορφη τώρα που την παρατηρώ καλά. Παίρνω μια καρέκλα και κάθομαι δίπλα της. Ανάβω ένα τσιγάρο και παίρνω μια τζούρα.

-Ξέρεις ότι δεν σου κάνει καλό;

Ρωτάει η Κατερίνα και με κοιτάει.

-Το έχω προσπαθήσει δεν κόβεται...

-Νομίζεις..

Μου τραβάει το τσιγάρο από το χέρι και το σβήνει. Πάω να βγάλω άλλο, αλλά πριν καλά προλάβω τραβάει το πακέτο.

-Θα με βοηθήσεις εσύ;

Την ρωτάω ειρωνικά και την κοιτάω στα μάτια. Είναι πάρα πολύ όμορφη.

-Άσε με να σε βοηθήσω

Μου λέει και την πλησιάζω σε απόσταση αναπνοής. Θέλω να την φιλήσω. Και αυτή το ίδιο σκέφτεται μάλλον. Την πιάνω και την φιλάω. Εκείνη ανταποκρίνεται και με χαϊδεύει στο μάγουλο. Ξαφνικά όμως πετάγεται.

-Συγνώμη Αλέξη αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι που ίσως δεν θα θυμάμαι καν αύριο

Λέει και φεύγει όσο πιο γρήγορα μπορεί. Προσπαθώ να τρέξω πίσω της, αλλά δεν τα κάνουμε όλοι αυτά. Έχει κατεβάσει τόση βότκα, πως το κάνει; Όταν καταφέρνω να βγω στο δρόμο, η Κατερίνα δεν υπάρχει πουθενά. Γυρίζω μέσα στο σπίτι και πιάνω ένα μπουκάλι με Μαλαματίνα. Ανάβω το τσιγάρο μου και κατεβάζω γρήγορα το μπουκάλι μέχρι την μέση. Πρώτη φορά μου το κάνει αυτό κοπέλα. Τα χείλη της ήταν όμως ότι καλύτερο. Ο Μάριος κάθεται στη δίπλα καρέκλα και ανάβει ένα τσιγάρο. Στον λαιμό του φαίνονται τα κόκκινα σημάδια που του άφησε η Βασιλική. Θέλω να μου αφήσει και εμένα η Κατερίνα. Μάλλον ερωτεύτηκα... Με την πρώτη ματιά;;

-Έφυγε...

Κάνω στον Μάριο και εκείνος με κοιτάει με απορία.

-Η Κατερίνα...

-Γιατί; Και εσύ που το ξέρεις;

-Δεν ξέρω

-Πάω σπίτι τότε να δω τι γίνεται

Λέει ο Μάριος και σηκώνεται. Να πω την αλήθεια η Κατερίνα με εντυπωσίασε αρκετά. Παίρνω ένα καινούργιο μπουκάλι με Μαλαματίνα και το κατεβάζω γρήγορα.

Μάριος pov

Μόλις φτάνω στο σπίτι, χτυπάω την πόρτα της Κατερίνας. Μετά από 2-3 λεπτά μου ανοίγει.

-Κατερίνα έλα στο σπίτι...

Παίρνει τα πράγματα της και τα κλειδιά και πηγαίνουμε στο σπίτι μου. Η αναπνοή της μυρίζει έντονα αλκοόλ. Βάζει τις πιτζάμες της και ξαπλώνει στο κάτω κρεβάτι.

-Τον αγαπώ ακόμα...

Λέει και με κοιτάει με τα γαλάζια μάτια της. Την παίρνω αγκαλιά και μετά από λίγο κοιμάται. Ανεβαίνω στο κρεβάτι μου και κοιτάω το ταβάνι. Πως γίνεται να αγαπάει κάποιον που της έχει κάνει τόσο κακό; Υπάρχουν τόσοι άλλοι σε αυτόν τον κόσμο και η Κατερίνα εκεί. Μόνο αυτός. Το κινητό μου δονίζεται.

"Είναι εντάξει η Κατερίνα;"

Ρωτάει ο Αλέξης. Αφού πληκτρολογώ ότι είναι καλά, μου έρχεται μια τέλεια ιδέα. Αφού ο Αλέξης έδειξε ενδιαφέρον θα τους τα βρω, για να τα φτιάξουν. Η Κατερίνα πρέπει να τον ξεπεράσει με κάποιον άλλον. Ο Αλέξης είναι ο κατάλληλος άλλος. Όμορφος, ψηλός, με γαλανά μάτια και καλό παιδί σε σχέση με τον Γιάννη. Θα τους φέρω κοντά. Είναι η αδερφή μου δεν μπορώ να την βλέπω να θέλει ακόμα αυτόν. Της αξίζει ένας καλός άνθρωπος. Ο αδερφό μου δεν αξίζει μία για την Κατερίνα.

~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.