Ραφαήλ pov

Είναι αρκετά αργά. Παρότι ο Μάριος έχει επιστρέψει και είναι στο δωμάτιο του, η Κατερίνα δεν έχει επιστρέψει. Δεν θα την πάρω τηλέφωνο. Ήμουν άδικος απέναντι της και θέλω να την δω από κοντά για να μιλήσουμε. Η εξώπορτα κλείνει και δεν αργεί να εμφανιστεί στο δωμάτιο.

-Που ήσουν;

Την ρωτάω και αυτή δεν γυρνάει καν να με κοιτάξει.

-Εσύ που ήσουν βασικά;

-Σε μια καφετέρια ήμουν σκεφτόμουν. Που ήσουν;

Την ξαναρωτάω και κάθεται στην άκρη του κρεβατιού.

-Με τα παιδιά έξω.

-Μα ο Μάριος ήταν εδώ και πολύ ώρα εδώ!

Ξαπλώνει στο κρεβάτι και αποφεύγει να με κοιτάξει. Λέει ψέματα;

-Ήμουν με την Μαρίνα.

Λέει αδιάφορα και κλείνει το πορτατίφ δίπλα της. Ξαπλώνω και την αγκαλιάζω.

-Μου λες αλήθεια;

-Ναι.

Λέει νευρικά! Είμαι αρκετά σίγουρος ότι δεν ήταν με την Μαρίνα. Ο ύπνος δεν αργεί να μας πάρει.

Το πρωί, κλασσικά, η Κατερίνα έχει ξυπνήσει. Η φωνή της Μαρίνας να περιγράφει κάτι ακούγεται από το σαλόνι. Σηκώνομαι από το κρεβάτι και πηγαίνω προς τις δύο κοπέλες.

-Καλημέρα κορίτσια!

-Καλημέρα!

Απαντάνε με ένα στόμα. Η Μαρίνα, μου κάνει λίγο χώρο να καθίσω στον καναπέ.

-Πάω να σου φτιάξω καφέ!

Λέει η Κατερίνα και πηγαίνει στην κουζίνα. Γυρίζω προς την Μαρίνα. Πρέπει να την ρωτήσω! Είμαι σίγουρος ότι δεν ήταν μαζί.

-Μαρίνα, να σε ρωτήσω κάτι;

Της ψιθυρίζω. Εκείνη γνέφει και περιμένει να ακούσει τι θα της πω.

-Τι ώρα το διαλύσετε χθες;

-Νωρίς γύρω στις 9. Γιατί;

-Η Κατερίνα γιατί γύρισε κατά τις 1;

-Με τον Μάριο γύρισε, ρώτα τον.

Η καρδιά μου χτυπάει γρήγορα και νιώθω κάθε νευρικό μου κύτταρο να εκτινάσσεται. Η Κατερίνα μου είπε ψέματα! Με ποιον ήταν; Για να μου είπε ψέματα σίγουρα ήταν με κάποιον άλλον! Ο Κώστας!

-Και εσύ με ποιον γύρισες σε άφησαν μόνη σου;

Λέω στην Μαρίνα και εκείνη με κοιτάει περίεργα. Από μέσα της, προσπαθούσε να καταλάβει που το πάω.

-Με τον Κώστα! Τι προσπαθείς να μάθεις;

-Με ποιον ήταν χθες η Κατερίνα;

-Τι εννοείς; Μαζί μας ήταν και μετά γύρισε.

Η Κατερίνα φέρνει τον καφέ και κοιτάει ανήσυχη. Κατάλαβε ότι κάτι συζητούσαμε και κοιτάει την φίλη της. Τώρα ξέρει ότι ξέρω πως δεν ήταν μαζί. Θα μιλήσουμε μετά κυρία Κατερίνα. Οι επόμενες ώρες πέρασαν αργά και βασανιστικά. Όλο αυτό με έτρωγε. Μέχρι να φύγει η Μαρίνα, κόντεψα να πεθάνω. Η Κατερίνα δεν με κοίταζε καθόλου στα μάτια. Η νευρικότητα μου έφτασε σε άλλο επίπεδο. Ήθελα να τα πετάξω όλα και να την ρωτήσω που ήταν. Και μάλιστα με ποιον! Έτσι και ήταν με τον Αλέξη, θα τον σκοτώσω. Η Μαρίνα μας αποχαιρετά, ευτυχώς, και μένουμε οι δυο μας. Η αμηχανία κορυφώνεται.

-Κατερίνα... μπορείς να μου πεις με ποιον ήσουν χθες;

-Σου είπα ήμ..

-Ξέρω ότι δεν ήσουν με τα παιδιά! Με ποιον ήσουν;

Της φωνάζω, χωρίς να θέλω να το κάνω. Εκείνη κοιτάει το πάτωμα. Τα χέρια μου βρίσκονται στους ώμους της.

-Πες μου την αλήθεια μωρό μου..

Της λέω πιο ήρεμα και χαϊδεύω τα μαλλιά της.

-Με... τον Αλ..Αλέξη.

Λέει το όνομα που δεν έπρεπε να ακούσω.

-Γιατί;

-Ήθελε να μιλήσουμε.

-Σου έκανε κάτι;

-Ηρέμησε Ραφαήλ. Απλά μιλήσαμε!

-Και γιατί μου είπες ψέματα;

-Δεν ήθελα να νευριάσεις. Ήμασταν ήδη τσακωμένοι.

-Τέλος πάντων! Τι είπατε;

-Δεν σε ενδιαφέρουν αυτά που είπαμε...

Αυτές οι λέξεις, ακούγονται μέσα στα αυτιά μου και τεντώνουν τα νεύρα μου. Όχι πρέπει να μείνω ψύχραιμος.

~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.