Κατερίνας pov

Ο Κώστας βάζει χαμηλά την μουσική και ξεκινάει τον δρόμο για το σπίτι. Μπροστά στον Ραφαήλ είναι πιο ωραίος και έχει καταπληκτικό σώμα. Αλλά φίλε Κώστα, ο Ραφαήλ ήρθε πρώτος τι να κάνουμε. Όταν φτάνουμε στο σπίτι μου, παρκάρει το αυτοκίνητο και κατεβαίνει και αυτός. Είναι αθλητής. Ποτέ δεν πίνει πολύ, ούτε τα ρούχα του μυρίζουν τσιγάρο.

-Γιατί δεν σε συνοδεύει το αγόρι σου πουθενά;

Με ρωτάει και κάθεται στο αυτοκίνητο του.

-Είναι αρκετά μεγαλύτερος μας, δεν ταιριάζει στην παρέα.

-Απλά θα μου άρεσε να γνωρίσω το αγόρι της κοπέλας που...κάνω παρέα.

Συμπληρώνει με μια αμφιβολία στον τόνο της φωνής του.

-Θα τον γνωρίσεις!

Ραφαήλ pov

Κάθομαι και τους κοιτάω. Είναι αυτός ο Κώστας. Παρκάρω το αυτοκίνητο και πλησιάζω το σημείο που μιλάνε.

-Ραφαήλ!

Ακούγεται η φωνή της Κατερίνας και έρχεται προς το μέρος μου. Με αγκαλιάζει. Εγώ απλά έχω μείνει να κοιτάω αυτόν, ο οποίος έχει γυρίσει και μας κοιτάει. Ξετυλίγομαι από την αγκαλιά της και πλησιάζω τον Κώστα.

-Έχουμε μιλήσει και στο τηλέφωνο, Κώστας!

Λέει τρομερά ήρεμα ο Κώστας.

-Ραφαήλ!

Λέω μέσα από τα δόντια μου. Η Κατερίνα έχει καταλάβει ότι έχω νευριάσει. Με κοιτάει με ένα ίχνος φόβου.

-Ευχαριστώ που την έφερες σπίτι. Καλό βράδυ!

-Καλό βράδυ!

Λέει και αυτός και εγώ τραβάω την Κατερίνα. Αφού περιμένουμε το ασανσέρ, η Κατερίνα πλησιάζει και μυρίζει την αναπνοή μου. Σίγουρα κατάλαβε την μυρωδιά του αλκοόλ.

-Που ήσουν όλη μέρα σήμερα;

-Στην δουλειά.

Απαντάω ξερά και ανοίγω την πόρτα του ασανσέρ. Μπαίνουμε μέσα και η Κατερίνα με κοιτάει θυμωμένα.

-Υπάρχει άλλη έτσι; Με ποια ήσουν και τα έπινες;

Αποφασίζω να μην μιλήσω, κάτι που ξέρω ότι την νευριάζει περισσότερο.

-Ραφαήλ απάντησε μου.

-Μόνος μου ήμουν. Πήγα για ποτό μετά την δουλειά.

-Ναι καλά!

Ανοίγει νευριασμένα την πόρτα του ασανσέρ και ξεκλειδώνει την πόρτα του σπιτιού.

-Τουλάχιστον εγώ δεν σαχλαμαρίζω με άλλους.

-Τι εννοείς Ραφαήλ;

-Τι έκανες με τον Κώστα;

-Μέχρι το σπίτι ήθελε να με φέρει ο άνθρωπος.

-Κατερίνα τον θες!

Φωνάζω λίγο περισσότερο από ότι ήθελα. Αν ο Μάριος κοιμόταν σίγουρα τον ξύπνησα.

-Και πως το αιτιολογείς;

-Ξέχασες ότι σήμερα κλείνουμε χρόνο!

Φωνάζω εξίσου δυνατά και νευριασμένα. Έχει μείνει λίγο με ανοιχτό το στόμα. Το επεξεργάζεται και γυρίζει θυμωμένη προς το δωμάτιο. Ξέρει ότι έχω δίκιο! Πηγαίνω στο δωμάτιο και την βλέπω να ξεντύνεται. Παρότι έχω νευριάσει μαζί της, το σώμα της με κάνει να θέλω να την φιλάω παντού. Το αλκοόλ μου δείχνει τα ζωώδη αισθήματα ενός άντρα προς μια γυναίκα.

-Θα μείνεις να κοιτάς; Δεν θα ξαπλώσεις;

Ρωτάει η Κατερίνα και δαγκώνω τα χείλη μου. Βγάζω τα ρούχα μου και ξαπλώνω δίπλα της. Εδώ και τόσες μέρες δεν κοιμόμουν μαζί της.

-Θα μου κρατήσεις για πολύ κακία;

Ρωτάει ξανά η Κατερίνα και με κοιτάει με το πιο γλυκό βλέμμα της. Είναι τόσο καλή!

-Όχι ρε μωρό μου!

Της λέω και την σφίγγω στην αγκαλιά μου. Με φιλάει στην μύτη και παίζει λίγο με τα μαλλιά μου.

-Ραφαήλ να σου πω κάτι;

-Ωχ!

-Χρόνο κλείνουμε σήμερα, όχι χθες.

Λέει γελώντας και εγώ έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό.

-Στις 13 δεν κλείναμε;

-Όχι βρε αγάπη μου, στις 14.

-Έχεις δίκιο!

-Άντε τσάμπα μούτρα κράτησες!

Λέει ξανά γελώντας και ο ύπνος μας παίρνει αγκαλιά.

~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.