Κατερίνας pov

-Ραφαήλ, τι θα έλεγες να ηρεμήσεις πρώτα και μετά θα δούμε αν ο Μάριος θα φύγει.

-Άστο Κατερίνα, θα φύγω!

Λέει ο Μάριος και πηγαίνει στο δωμάτιο του.

-Ρε Ραφαήλ!

Του λέω νευριασμένα και πηγαίνω στο δωμάτιο του Μάριου. Κάθομαι στο κρεβάτι του και τον παρατηρώ να μαζεύει τα πράγματα του.

-Για να μου τα ψάλλεις και εσύ ήρθες;

Με ρωτάει ο Μάριος και βάζει ένα τσιγάρο στο στόμα του.

-Όχι ρε Μάριε, αλλά γιατί δεν μου είπες την αλήθεια, θα μπορούσα να σε καλύψω στον Ραφαήλ.

-Μην το κουράζεις πολύ, θα φύγω.

-Δεν θα πας πουθενά. Θα ηρεμήσει και θα μιλήσετε.

-Πφφ άντε καλά.

Αφήνει την τσάντα που είχε γεμίσει στο πάτωμα και ξαπλώνει στο κρεβάτι. Ξαπλώνω δίπλα του και εκείνος περνάει το χέρι του στην πλάτη μου και με σφίγγει στην αγκαλιά του.

-Γιατί το κάνεις αυτό;

-Έχει λεφτά..

-Με την σχολή που πέρασες μπορείς να βρεις χιλιάδες δουλειές με περισσότερα λεφτά και δεν θα χρειάζεται να κάνεις σεξ για να τα πάρεις.

-Σίγουρα κάτι σου είχε πει η Πηνελόπη.

Λέει γελώντας και σβήνει το τσιγάρο του στο τασάκι δίπλα του.

-Ξέρεις έχω πάει μαζί της, δυο-τρεις φορές. Πληρώνει καλά.

-Ιου, ποιος πάει με την Πηνελόπη;

Αρχίζει να γελάει. Έχει τι ίδιο γέλιο με τον Ραφαήλ.

-Και εγώ έτσι έλεγα στην αρχή, αλλά έχει άλλα χαρίσματα.

Λέει και κλείνει το μάτι.

-Ιου ρε Μάριε. Αλλά γιατί δεν μου έλεγες κάτι, γιατί απομακρύνθηκες;

-Είμαι σίγουρος ότι θα ζητούσες βοήθεια από τον αδερφό μου και δεν ήθελα να το μάθει.

Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και ανασηκωνόμαστε και οι δύο. Ο Ραφαήλ μπαίνει στο δωμάτιο μας κοιτάει. Σηκώνομαι και πηγαίνω δίπλα του. Τον αγκαλιάζω, αλλά εκείνος δεν κινείται.

-Ραφαήλ μου ηρέμησες;

-Τα ήξερες όλα από την αρχή ε;

Γυρίζει και με κοιτάει θυμωμένα. Το βλέμμα του αυτό με γυρίζει πίσω στο νοσοκομείο, που είχα πει στον Μάριο ότι θέλω στην ζωή μου τον Αλέξη.

-Όχι Ραφαήλ δεν ήξερε τίποτα. Τώρα της το είπα.

Φωνάζει ο Μάριος και σηκώνεται.

-Δεν ρώτησα εσένα. Κατερίνα;

-Όχι δεν ήξερα κάτι.

-Τότε γιατί είσαι εδώ μαζί του και είστε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι λες και δεν συμβαίνει τίποτα; Μάριε μην ξεχνάς ότι σου είπα να φύγεις.

-Ραφαήλ, άμα φύγει ο Μάριος, θα φύγω και εγώ.

-Μάζεψε τα πράγματα σου Μάριε.

Τρέχω στο δωμάτιο μου και βάζω τα βιβλία μου στην τσάντα μου και σε έναν σάκο βάζω μερικά ρούχα, τα καλλυντικά μου και τα είδη υγιεινής. Ο Ραφαήλ μπαίνει νευριασμένος στο δωμάτιο.

-Άμα φύγεις μαζί του να με ξεχάσεις!

-Σου ζήτησα να μείνει εδώ.

-Στο ίδιο σπίτι με ζιγκολό δεν μένω.

-Είναι ο αδερφός σου!

Κλείνει την πόρτα με τόση δύναμη, που πρέπει να τραντάχτηκε όλη η πολυκατοικία. Με σπρώχνει στο κρεβάτι και αρχίζει να με φιλάει παντού.

-Δεν θα πας πουθενά. Δεν θα με αφήσεις.

Έλεγε συνέχεια και συνέχεια.

-Ραφαήλ σε παρακαλώ. Θέλω να μιλήσεις με τον Μάριο.

Αρχίζει να με φιλάει στην κλείδα μου. Εκεί ξέρει ότι δεν μπορώ να αντισταθώ. Αργές αναπνοές βγαίνουν από το στόμα μου και δεν μπορώ να πω τίποτα άλλο στον Ραφαήλ. Απλά αφήνομαι στα φιλιά του. Λίγα λεπτά αργότερα, σηκώνεται από πάνω μου πιο ήρεμος και ξαπλώνει δίπλα μου.

-Ο Μάριος...

Λέω και πετάγομαι όρθια. Τρέχω στο δωμάτιο του.

-Εντάξει τελειώσατε; Νόμιζα γυρίζατε τσόντα!

Λέει γελώντας και πέφτω στην αγκαλιά του από ανακούφιση.

~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.