Αλέξης pov

Κοντεύει η ώρα που θα βγούμε. Έχουμε καιρό να βγούμε σαν παρέα. Με τον Γιάννη και τον Μάρκο, περνάμε να πάρουμε τον Μάριο, την Κατερίνα και την Βασιλική. Πηγαίνουμε στο κλαμπ που πηγαίναμε πιο παλιά. Η τελευταία μας έξοδος θα είναι σαν παρέα. Σε λίγες μέρες ο καθένας θα πάει εκεί που πέρασε. Πιάνω την Κατερίνα από το χέρι και περνάμε την είσοδο. Πιάνουμε μια μεριά και ο Μάριος και ο Μάρκος πάνε να πάρουν τα ποτά. Η μουσική είναι ήδη δυνατά και η Βασιλική με τον Γιάννη άρχισαν να κινούνται στον ρυθμό της. Κοιτάω γύρω γύρω. Μαζεύτηκε πολύς κόσμος σαν Σάββατο που είναι. Νιώθω ένα βλέμμα καρφωμένο πάνω μου. Κοιτάω καλύτερα. Είναι αυτή η ξανθούλα αστυνομικός από τις προχθές. Παρατηρώ την Κατερίνα η οποία χορεύει με την Βασιλική και πηγαίνω προς το μέρος της.

-Δεν το περίμενα να σας δω εδώ κύριε Αλέξη!

-Ούτε εγώ να πω την αλήθεια. Πως είναι το όνομα σου;

-Ηλιάνα! Χάρηκα που σας γνώρισα.

-Σε παρακαλώ Ηλιάνα, ο πληθυντικός είναι περιττός.

-Όπως θες Αλέξη!

Πίνοντας το ποτό μας, συνεχίσαμε την κουβέντα μας. Είναι 23 και σπουδάζει και νομική. ( Στην αστυνομία και την πυροσβεστική επιτρέπουν να σπουδάσουν και κάτι άλλο ). Η Κατερίνα ακόμα δεν με έχει παρατηρήσει. Έτσι συνεχίζω να μιλάω με την Ηλιάνα.

-Α συγγνώμη, μόλις ήρθε το ραντεβού μου.

Κάνει ξαφνικά η κοπέλα και κοιτάζω τον ψηλό που εμφανίζεται. Δεν το πιστεύω. Είναι αυτός που ήθελε την Κατερίνα. Ο αδερφός του Μάριου. Μόλις με βλέπει μαζί της και αυτός σοκάρεται λίγο και ύστερα δείχνει νευριασμένος. Φεύγω χωρίς να με καταλάβει η Ηλιάνα και πηγαίνω πίσω στην παρέα. Η Κατερίνα με πλησιάζει και προσπαθεί να με βάλει στον ρυθμό της μουσικής. Απλά αρχίζω να την φιλάω. Ο άλλος από την απέναντι πλευρά μας κοιτάει έντονα, φανερά ενοχλημένος. Αρχίζει να συνομιλεί με την αστυνόμο και στη συνέχεια έρχεται στον Μάριο. Του λέει κάτι και βγαίνουν έξω οι δυο τους. Η ώρα περνάει χορεύοντας και κατεβάζοντας αρκετό αλκοόλ. Ο Μάριος με τον αδερφό του ακόμα δεν έχουν γυρίσει. Κατά τις 6, αποφασίζουμε να φύγουμε. Η Κατερίνα με την Βασιλική παίρνουν ένα ταξί και εγώ με τον Μάρκο και τον Γιάννη παίρνουμε το αυτοκίνητο.

Κατερίνας pov

Νομίζω είμαστε όλοι πολύ μεθυσμένοι. Η Βασιλική σήμερα θα κοιμόταν σπίτι μου. Ανοίγουμε την πόρτα σιγά σιγά, για να μην ξυπνήσουμε τον Σταύρο. Αλλά στο σαλόνι καθόταν αυτός, ο πατέρας μου, ο Μάριος, ο Ραφαήλ και μια ξανθιά.

-Γυρίσατε;

Ρωτάει ο πατέρας μου. Η Βασιλική καρφώνει τον Σταύρο, ο οποίος απλά σκύβει το κεφάλι του.

-Πως και έτσι πρωινή μάζωξη;

Ρωτάω ειρωνικά.

-Πηγαίνετε να κοιμηθείτε κορίτσια θα τα πούμε αργότερα.

Πηγαίνουμε στο δωμάτιο ξαπλώνουμε και ο ύπνος δεν αργεί να με πάρει. Αρκετές ώρες αργότερα πετάγομαι. Η Βασιλική ήταν ακόμα δίπλα μου, κοιμόταν. Σηκώνομαι απαλά και φτάνω στην πόρτα. Από το σαλόνι ακούγονται ψίθυροι. Κάποιους μπορούσα να του διακρίνω, αλλά δεν καταλάβαινα τι έλεγαν. Ανοίγω ελαφρά την πόρτα για να μην τρίξει και με ακούσουν. Για να μιλάνε ψιθυριστά, δεν θέλουν να τους ακούσω. Τώρα ακούγονται πιο καθαρά:

-Δηλαδή Μάριε είσαι σίγουρος;

Ακούγεται η φωνή μιας γυναίκας. Η ξανθιά λογικά που ήταν πριν.

-Αυτός με πυροβόλησε, τον είδα και ο Ραφαήλ τον είδε.

-Στο είπα Ηλιάνα και ο αδερφός μου αυτόν θα έλεγε.