Μάριος pov

Μπαίνω στο σπίτι και κλείνω με φορά την πόρτα. Δεν μπορώ να πιστέψω τι ξεφώνισα στην Κατερίνα. Δεν θα μου το συγχωρέσω ποτέ.

-Όλα καλά αδερφέ;

Λέει μια βαριά φωνή και ο Ραφαήλ εμφανίζεται από το μπαλκόνι. Με πλησιάζει και αγκαλιαζόμαστε.

-Είπες χοντρά λόγια.. Δεν νομίζω να σε συγχωρέσει εύκολα..

-Το ξέρω Ραφαήλ. Ειλικρινά δεν ξέρω τι σκεφτόμουν.

Βγαίνουμε στο μπαλκόνι και καθόμαστε.

-Εσύ δηλαδή τώρα, την θες ακόμα;

-Νευρίασα πολύ μαζί της που διάλεξε τον φλώρο. Ήθελα να την σκοτώσω, αλλά νιώθω πολλά γι'αυτήν. Απλά θα μείνω μακριά και θα παρακολουθώ. Θέλω να είναι χαρούμενη.

-Εγώ και να θέλω να την πλησιάσω πάλι, δεν νομίζω να με αφήσει..

-Ε μα και εσύ γιατί την έβρισες;

-Δεν ξέρω μου βγήκε πολύ απότομα..

Σταύρος pov

Δεν το πιστεύω ότι ο Μάριος ξεφώνισε κάτι τέτοιο! Η Κατερίνα είναι σε χάλια κατάσταση. Απλά κάθεται και κλαίει. Ήταν πολύ σκληρός. Νομίζω δεν άξιζε τέτοια λόγια επειδή λιποθύμησε πάνω στην ανάκριση.

-Κατερίνα, θες να μου πεις τι έγινε;

Λέω και κάθομαι δίπλα στην αδερφή μου. Κάθεται και μου εξηγεί τα πάντα. Απλά την παίρνω αγκαλιά.

-Δεν ήθελε να στα πει αυτά, είμαι σίγουρος!

-Ήθελε δεν ήθελε, τα είπε!

-Πάνω στα νεύρα του. Αύριο θα είστε μια χαρά.

-Δεν θέλω να τον ξαναδώ μπροστά μου!

Φωνάζει η Κατερίνα. Μακάρι αυτό να μην ακούστηκε αυτό δίπλα. Ελπίζω να τα βρούνε. Αν και εγώ με τον Ραφαήλ δεν τα βρήκαμε ποτέ. Τουλάχιστον ελπίζω να τα βρούνε αυτοί. 

Αλέξης pov

Στο τμήμα κυριαρχεί μια ανακατωσούρα. Μπάτσοι τρέχουν πέρα δώθε. Πολλές υποθέσεις!

-Κύριε Αλέξη, ακολουθήστε με!

Λέει μια ξανθούλα αστυνομικός και εγώ την ακολουθώ. Μπαίνω σε μια αίθουσα και η αστυνομικός με βάζει να καθίσω σε ένα τραπεζάκι. Αυτή με την σειρά της κάθεται απέναντι μου και ανοίγει κάτι χαρτιά. Το φως είναι όλο πάνω μου και υπάρχει ένας καθρέφτης, που άλλοι μας παρακολουθούν από την άλλη μεριά. Σίγουρα!

-Κύριε Αλέξη, πρέπει να πείτε μόνο την αλήθεια, για να βγείτε από εδώ.

Λέει η ξανθούλα και εγώ γνέφω.

-Δικά σας είναι αυτά;

Με ρωτάει και μου δείχνει τα δυο τσιγάρα που βρήκαν οι άλλοι δύο.

-Μάλιστα δικά μου.

-Δηλαδή δουλεύετε μαζί με τον αδερφό σας;

-Τι εννοείται;

-Δεν ξέρετε για τον αδερφό σας;

Με ρωτάει και αυτή με κοιτάζει με ένα περίεργο βλέμμα.

-Που τα βρήκατε αυτά κύριε Αλέξη;

-Εμμ...

Προσπαθούσα να βρω μια δικαιολογία, αλλά αυτό ήταν μάταιο, δεν είχα ιδέα.

-Υπαστυνόμε, νομίζω ότι μας παραπλάνησε πάλι και με την άγνοια του αδερφού του!

-Θα στείλω κάποιον να τον συλλάβει!

Ακούγεται από το μικρόφωνο, μια γνώριμη φωνή. Η ξανθούλα πάει να φύγει από την αίθουσα.

-Θα μου εξηγήσει κανείς τι γίνεται;

-Ο αδερφός σας είναι μεγάλος έμπορος ναρκωτικών. Δεν μπορούμε να τον πιάσουμε με τίποτα! Αναρωτιέμαι πως δεν το ξέρετε, έχει έρθει τόσες φορές εδώ, αλλά πάντα είναι καθαρός.

-Ντετέκτιβ, πιάσαμε τον άλλον!

Ανοίγει την πόρτα ξαφνικά και λέει ένας χοντρός αστυνομικός.

-Φέρτον εδώ και αυτόν!

-Μάρκο;

Λέω καθώς τον σπρώχνει στην αίθουσα. Στα χέρια του είναι περασμένες χειροπέδες.

-Δεν έφεραν τον Γιάννη;

Ρωτάει με απορία ο Μάρκος.

-Τι συμβαίνει εδώ; Γιατί τα ξέρετε όλοι και εγώ δεν ξέρω τίποτα;

-Μόλις τελειώσει αυτή η κατάσταση θα μιλήσουμε. Ο Γιάννης πάντα είναι καθαρός.

-Θα το δούμε αυτό!

Λέει η ξανθούλα. Θα της σπάσω τα μούτρα!