*Γιατί υπάρχουν ghost readers; Ψηφίστε δωρεάν είναι! Σχολιάστε αυτά που διαβάζετε!

Αλέξης pov

Το τελευταίο διάστημα η αλήθεια είναι ότι το έχω παρακάνει με τον αδερφό μου. Σχεδόν κάθε μέρα μαστουρώνουμε. Δεν είχα πει κουβέντα στην Κατερίνα. Δεν θέλω να της χαλάσω την εντύπωση που έχει για μένα. Ούτε στον Μάριο έχουμε πει κάτι με τον Γιάννη. Ξέρω που και που κάνει και αυτός κανένα, αλλά αν μάθαινε για μένα θα το έλεγε σίγουρα στην Κατερίνα. Χθες δεν έπρεπε να με δει. Σίγουρα νευρίασε πολύ. Αλλά εγώ έτσι χαλαρώνω. Το κουδούνι χτυπάει.

-Άλεξ, άνοιξε εσύ. Είμαι στο μπάνιο!

Φωνάζει ο αδερφός μου. Σηκώνομαι και ανοίγω την πόρτα. Δυο αστυνομικοί στέκονται στην πόρτα.

-Τι θα θέλατε;

-Έχουμε ένταλμα να ψάξουμε το σπίτι σας.

Ο Γιάννης έρχεται δίπλα μου.

-Και γιατί παρακαλώ;

-Έχουμε ένταλμα..

Περνάνε σπίτι και αρχίζουν να ερευνούν κάθε γωνίτσα του σπιτιού. Ανεβαίνουν στον πάνω όροφο. Εγώ με τον Γιάννη απλά ακολουθούμε από πίσω. Μπαίνουν στο δωμάτιό μου και.. Ωχ! Έχω ξεχάσει δυο τσιγάρα πάνω στη βιβλιοθήκη μου. Μακάρι να μην τα βρουν! Ο ένας από τους δύο εξετάζει την βιβλιοθήκη. Ένας κρύος ιδρώτας με πιάνει. Πρέπει κάπως να ξεφορτωθώ αυτές τις μαλακίες.

-Γιατί σας έδωσαν ένταλμα να ψάξετε το σπίτι μας;

Ρωτάει ο Γιάννης. Λογικά θα παρατήρησε και αυτός ότι και εγώ και είδε την ανησυχία μου.

-Απλά εντολές ακολουθούμε δεν ρωτάμε. Απαντάει αυτός που ψάχνει την βιβλιοθήκη μου. Τα χέρια του ακουμπάν τα τσιγάρα και τα φέρνει κοντά του. Τα μυρίζει και τα βάζει σε ένα σακουλάκι. Κάτι μου λέει ότι δεν του άρεσε αυτό που βρήκε. Αφού έψαξαν όλο το σπίτι, κατεβαίνουν στο σαλόνι. 

-Ποιανού είναι αυτά;

Ο Γιάννης με κοιτάει. Τον είχαν ξαναπιάσει με ναρκωτικές ουσίες. Θα τον έβαζαν φυλακή αν τον ξαναπιάναν. Όντως δικά του είναι απλά τα είχε αφήσει στο δωμάτιο μου.

-Δικά μου κύριε!

-Θα μας ακολουθήσετε στο τμήμα. Φέρτε και την ταυτότητα σας.

Ο Γιάννης φαίνεται να νιώθει απαίσια. Ελπίζω να μην το μάθει ποτέ κανένας αυτό!

Κατερίνας pov

Λίγες ώρες πριν..

Ανοίγω τα μάτια μου και τρία ζευγάρια μάτια με κοιτάνε γύρω από το κεφάλι μου.

-Είσαι καλά;

Μου κάνει ο Μάριος και σηκώνομαι.

-Μας τρόμαξες δεσποινίς!

Κάνει ο ένας αστυνόμος.

-Τώρα που συνήλθε ας συνεχίσουμε. Ποιο είναι το όνομα του κυρίου που σας πυροβόλησε, κύριε Μάριε;

Πριν καλά καλά ανοίξει το στόμα του, ακούγεται μια φωνή μέσα από τον ασύρματο του ενός: "Ομάδα 5, πήγατε στο σπίτι που βγήκε το ένταλμα για ναρκωτικά;".

-Όχι ακόμα κύριε!

Απαντάει ο ένας από τους δύο. "Αφήστε ότι κάνετε και πηγαίνετε εκεί. Έχουμε χρόνο για τις άλλες υποθέσεις.". Σηκώνονται και οι δύο ταυτόχρονα και φεύγουν βιαστικά.

-Αμάν ρε κορίτσι μου..

Κάνει νευριασμένος ο Μάριος. Η πόρτα του Σταύρου ανοίγει και έρχεται στο σαλόνι.

-Οκευ για να ήρθε η αστυνομία είναι σοβαρό πείτε μου τι έχει γίνει..

-Μάριε είπες τι ξέρεις και δεν είπες απλά το όνομα. Είπες ότι ξέρεις χωρίς το όνομα. Γιατί νευρίασες ε;

-Κατερίνα, δεν έπρεπε να λιποθυμήσεις χρόνο χάσαμε.. Θα είχαμε ξεμπλέξει από αυτή την ιστορία!

-Παιδιά πείτε μου τι έγινε..

-Σκάσε εσύ!

Απαντάω ταυτόχρονα με τον Μάριο. Είμαστε και οι δύο εκνευρισμένοι. Και πολύ μάλιστα!

-Μην τα ρίχνεις όλα πάνω μου. Εξάλλου είναι και κολλητός σου! Ήθελες να τον δώσεις;

-Όχι, απλά εσύ είσαι πουτάνα και τα έχεις κάνει όλα όπως την μούρη σου. Καλό τσ****κι είσαι και εσύ!

Και εγώ και ο Σταύρος τον κοιτάμε με ανοιχτό το στόμα, μετά από αυτό που ξεστόμισε.

-Έξω από το σπίτι μου ρε! Και μην μου ξαναμιλήσεις!

Φωνάζω και ο Μάριος φεύγει, κοπανώντας την πόρτα πίσω του.

~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.