Κατερίνας pov

Η έξοδος με τα κορίτσια ήταν αρκετά κουραστική. Αφού φέραμε βόλτα όλα τα μαγαζιά, τρέχαμε να βρούμε το αγόρι της Ναταλίας, μιας κοπέλας από την τάξη, για να λύσουν τις διαφορές τους. Γύρισα επιτέλους σπίτι και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου. Σήμερα είναι το πρώτο μάθημα στο φροντιστήριο. Οταν έφτασε η ώρα, πήρα την τσάντα μου και έφυγα για το μάθημα. Το φροντιστήριο είναι ένα τέταρτο μακριά από το σπίτι. Μπαίνω μέσα στην τάξη. Παρότι η ώρα ήταν ακριβώς και άρχιζε το μάθημα, δεν είχε έρθει κανείς. Μετά από πέντε λεπτά, μπαίνουν μέσα στην τάξη μια τετράδα κοριτσιών. Ύστερα δυο αγόρια και τελευταίος ο Γιάννης, ο φίλος του Μάριου. Μόλις με βλέπει ότι κάθομαι μόνη μου, έρχεται και κάθεται δίπλα μου. Σε όλη τη διάρκεια του μαθήματος δεν μιλούσε καθόλου. Και έφτασε το διάλειμμα.

-Είσαι η φίλη του Μάριου έτσι;

-Ναι

-Ο Μάριος μου έχει πει τα πάντα για σένα

-Δηλαδή;

-Ότι ήσουν παλιά εδώ, έφυγες εξωτερικό και ξαναγύρισες

-Ναι και;

-Γιατί κάνεις παρέα με αυτές τις ξενέρωτες της τάξης σου. Έλα κάνε μαζί μας και θα σου βρούμε κορίτσια να κάνεις παρέα

-Δεν είναι ξενέρωτες και δεν με νοιάζει τι λες. Εγώ με αυτές θέλω να κάνω παρέα

-Εντάξει εγώ απλά είπα...

Δεν μίλησα. Καλύτερα να μην συνέχιζα την συζήτηση. Ευτυχώς το διάλειμμα τελείωσε και πήγαμε στην τάξη μας. Μετά από μια βασανιστική ώρα, γύρισα σπίτι και κάθισα στην τηλεόραση. Οι γονείς μου για ακόμα μια φορά θα αργήσουν. Ο αδερφός μου σπουδάζει στην Πάτρα οπότε μένω πολύ ώρα μόνη μου στο σπίτι. Το κουδούνι ξαφνικά χτυπάει και ανοίγω περιμένοντας την μαμά. Αλλά μια έκπληξη εμφανίζεται στο πρόσωπό μου. Ο Μάριος.

-Εππ τι λέει;

-Εδώ βλέπω τηλεόραση έλα μέσα

-Μπα δεν μπορώ να καθίσω. Μόλις τελείωσα μάθημα και πάω να ξεκουραστώ. Ήρθα να σου πω ότι αύριο οχτώ η ώρα θα σου χτυπήσω κουδούνι

-Εντάξει. Καληνύχτα

-Καληνύχτα

Απαντάει ο Μάριος. Με αγκαλιάζει και μου δίνει το κλασικό φιλί στο μάγουλο. Ανοίγει την πόρτα και φεύγει. Ο Μάριος είναι πιο αδερφός και από τον κανονικό αδερφό μου. Έχουμε περάσει πολλά μαζί και όταν έφυγα για Γερμανία είχε στεναχωρηθεί πάρα πολύ. Για τρία χρόνια βρισκόμασταν μόνο το καλοκαίρι για καμιά βδομάδα, τίποτα παραπάνω. Όλο παρατηρούσα αλλαγές πάνω του. Κάθε καλοκαίρι ήταν πιο ψηλός, πιο γυμνασμένος και πέρσυ είχε αρχίσει να καπνίζει τα πρώτα του τσιγάρα. Του ζήτησα να το κόψει για να μην καταστρέψει τον εαυτό του, αλλά από ότι βλέπω μια χαρά συνεχίζει και αυτός και η παρέα του. Βάζω τις πιτζάμες μου και ξαπλώνω στο κρεβάτι μου. Δεν πρόλαβαν να περάσουν δύο λεπτά και το κουδούνι χτυπάει. Βρίζοντας, από μέσα μου φυσικά, σηκώνομαι και πηγαίνω προς την πόρτα. Όταν ανοίγω, ο Μάριος αρκετά αναστατωμένος χώνεται στην αγκαλιά μου. Κλείνω την πόρτα και τον αγκαλιάζω και εγώ.

-Τι είναι Μάριε μου;

Τον ρωτάω και νιώθω κάτι υγρό να πέφτει στον ώμο μου. Κλαίει; Τον βγάζω από την αγκαλιά μου και όντως κλαίει. Ο Μάριος κλαίει. Που είχε να κλάψει από την Πέμπτη τάξη που ένα κοριτσάκι του είχε ρίξει άκυρο. Τον τραβάω στον καναπέ και τον παίρνω αγκαλιά.

-Θες να σταματήσεις να κλαις και να μου πεις τι έγινε;

-Τίποτα γλυκούλα μου απλά να με έχεις αγκαλιά

-Πες μου Μάριε

-Ε να μωρέ...

Ο Μάριος παίζει λίγο με τα μαλλιά μου. Και ξανά ακουμπάει στον ώμο μου.

-Μου είχες λείψει τόσο πολύ.. Να μένεις δίπλα μου, να καθόμαστε μαζί στα μπαλκόνια μας, να πηγαίνουμε για ψώνια, να κάνουμε sleepover...

-Μην στεναχωριέσαι είμαι εδώ τώρα...

-Δεν μπορούσα άλλο χωρίς να είσαι δίπλα μου... Ούτε ο Ραφαήλ ούτε η Αναστασία μπορούν να καλύψουν εσένα

Ο Ραφαήλ και η Αναστασία είναι τα αδέρφια του. Ο Ραφαήλ είναι ίσα με τον αδερφό μου και είναι κολλητοί και η Αναστασία πάει φέτος πρώτη Γυμνασίου. Είμαστε μεταξύ μας όλοι σαν αδέρφια. Μετά από μισή ώρα περίπου μου δίνει ένα φιλί στο μάγουλο και φεύγει.

~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.