Ραφαήλ pov

Ανοίγω την πόρτα του σπιτιού μου νευρικά. Ποιος ήταν αυτός ο ηλίθιος που την φιλούσε στην πόρτα της; Αυτός θα έπρεπε να ήμουν εγώ. Αλλά φταίω και εγώ. Θα μπορούσε να ήταν δικιά μου τώρα. Θα πάω να της μιλήσω και αν δεν την αφήσει αυτός θα τον σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια. Χτυπάω την πόρτα με όση δύναμη έχω σε σημείο που πονάει το χέρι μου. Πολύ αργεί. Αρχίζω να χτυπάω το κουδούνι σε σημείο που έγινα σπαστικός. Η Κατερίνα ανοίγει την πόρτα νευριασμένη.

-Τι θες Ραφαήλ;

-Να μιλήσουμε

-Δεν μπορώ αυτή τη στιγμή

-Ποιος είναι αγάπη μου;

Πετάγεται ο άλλος σπαστικός ξανθός. Θα τον σκοτώσω.

-Ο πρώην της μπορείς να φύγεις θέλω να της μιλήσω

-Αν θέλει η Κατερίνα ναι

-Ωραία θέλει φύγε

-Ρε φίλε τι θέματα έχεις; Τέλος πάντων... Αγάπη μου φεύγω

Παίρνει την ζακέτα του, πλησιάζει την Κατερίνα και της δίνει ένα φιλί. Αν δεν γίνω δολοφόνος απόψε δεν ξέρω τι θα γίνει. Ο ξανθός φεύγει και μπαίνω στο σπίτι της λες και είναι σπίτι μου. Κάθομαι στον καναπέ και με κοιτάει με νευριασμένο βλέμμα. Μετά από ώρα κάθεται δίπλα μου.

-Θα μου πεις επιτέλους τι θες; Έχουμε και δουλειές!

-Τι δουλειές; Να φασωθείς με τον καινούργιο γκόμενο;

-Μην ασχολείσαι με το τι κάνω εγώ.

-Δεν μπορώ γιατί μόλις σας είδα στο διάδρομο.

-Ραφαήλ κοίτα...δεν υπήρξε ποτέ κάτι ανάμεσα μας.

-Εγώ γιατί νομίζω το αντίθετο;

-Όχι γιατί αν ήθελες κάτι δεν θα με έδιωχνες και δεν θα έκανες κάτι με άλλην

-Δεν έκανα κάτι με άλλη

-Τότε αυτό το μήνυμα;

Λέει και μου δείχνει το μήνυμα που της είχα στείλει. Πλησιάζω στα χείλη της και εκείνη μου κοπανάει ένα χαστούκι.

-Φύγε τώρα

-Κατερίνα σε αγαπάω δεν το καταλαβαίνεις;

-Και εγώ Ραφαήλ αλλά δεν υπάρχει συνεννόηση, ποτέ δεν θα υπάρξει οπότε καλύτερα φύγε και μην με ενοχλήσεις ξανά

-Μόνο και μόνο επειδή εσύ το ζήτησες

Σηκώνομαι και φεύγω. Μπαίνω στο σπίτι και δάκρυα κυλάνε από τα μάτια μου μετά από χρόνια. Δεν θα ξαναγυρίσω Γιάννενα θα πάω στην Αθήνα να ξεκινήσω μια καινούργια ζωή. Χωρίς γκόμενες και βλακείες. Βάζω τα βασικά πράγματα στο σάκο μου και κατεβαίνω στο αυτοκίνητο μου.

Κατερίνας pov

Ο Αλέξης με έχει πάρει τόσες φορές τηλέφωνο. Από την ώρα που έφυγε δάκρυα κυλάνε από τα μάτια μου. Το τηλέφωνο μου ξαναχτυπάει. Δεν μπορώ να τον αγνοώ για πάντα. Ο Αλέξης θα έχει ανησυχήσει πολύ.

Εγώ: Έλα Αλέξη

Αλέξης: Όλα καλά μωρό μου;

Εγώ: Ναι μια χαρά

Αλέξης: Σίγουρα μήπως θες να έρθω από εκεί;

Εγώ: Όχι όλα καλά

Αλέξης: Ωραία καληνύχτα τα λέμε αύριο στο σχολείο

Εγώ: Καληνύχτα

Βάζω τις πιτζάμες μου και ξαπλώνω στο κρεβάτι μου. Ο Ραφαήλ θα μου λείψει αλλά πρέπει να δω τι θα κάνω με τον Αλέξη. Αυτός είναι το αγόρι μου τώρα. Όχι ο Ραφαήλ. Ο Ραφαήλ ποτέ δεν ήταν το αγόρι μου. Μόνο γέμιζε τα καλοκαίρια μου. Τώρα έρχεται και λέει ότι με αγαπάει. Μπορεί και να μην με έχει αγαπήσει ποτέ. Τα μάτια μου κλείνουν και στο μυαλό μου έρχονται εικόνες από τον Ραφαήλ. Ανοίγω τα μάτια μου. Δεν θα κοιμηθούμε και απόψε. Πρέπει να σταματήσω να τον σκέφτομαι επιτέλους. Δεν είναι κάτι για μένα πια. Ίσως μπορεί και να μην ήταν ποτέ.

~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.