Κατερίνας pov

Περπατάω προς την μεγάλη καγκελόπορτα του σχολείου. Γύρω μου αντικρίζω μόνο άγνωστα πρόσωπα. Θα έλεγα στον γείτονά μου τον Μάριο να έρθουμε μαζί, αλλά θα μου έλεγε να πάμε με τους φίλους του και δεν θέλω καθόλου. Τώρα αν ήμουν στην Γερμανία, θα καθόμουν με τις φίλες μου στα γνωστά σκαλιά. Κοιτάζω την αυλή. Παρέες παιδιών ήταν διασκορπισμένες στο τεράστιο προαύλιο. Και εγώ μόνη μου, περπατούσα σαν την ηλίθια ψάχνοντας να βρω κάποιο γνωστό πρόσωπο από παλιά. Αν και έχουν περάσει τρία χρόνια ελπίζω να μην έχουν αλλάξει όλοι τόσο πολύ.

-Εσύ δεν είσαι η Κατερίνα ( τάδε );

Με ρωτάει μια σχετικά όμορφη κοπέλα.

-Ναι εγώ είμαι αυτή

-Κατερίναααααα......

Η κοπέλα με αγκαλιάζει και εγώ μένω να κοιτάω ξαφνιασμένη. Ποια είναι τι θέλει από την ζωή μου; Η κοπέλα κατάλαβε ότι κάτι συμβαίνει και με κοίταξε με τα όμορφα μάτια της.

-Δεν με θυμάσαι; Η Βασιλική είμαι, που ήμασταν μαζί στο Δημοτικό

-Αα ναι τώρα σε θυμήθηκα βρε κορίτσι

Λέω προσπαθώντας να κρύψω την έκπληξη μου. Η Βασιλική στο Δημοτικό ήταν το φυτό της τάξης. Φορούσε σιδεράκια, τα μαλλιά της ήταν πιασμένα πάντα και φορούσε γυαλιά. Που είναι όλα αυτά; Καθίσαμε σε ένα παγκάκι και μου έλεγε κάποια πράγματα για τους υπόλοιπους μαθητές.

-Αυτοί είναι οι "θεοί" του σχολείου

Μου εξηγεί η Βασιλική και μου δείχνει διακριτικά μια παρέα αγοριών. Όπως κοιτάζω βλέπω τον γείτονά μου με μια παρέα αγοριών να γελάνε και να μιλάνε καθώς έρχονται προς το μέρος μας.

-Εππ

Ακούγεται η βαριά φωνή του Μάριου και η Βασιλική είναι έτοιμη να φύγει από την θέση της.

-Γεια σου Μάριε

Λέω σιγανά και εκείνος έρχεται και με αγκαλιάζει. Οι φίλοι του με κοιτάνε κάπως και η Βασιλική είναι λες και έχει πάθει καρδιακό.

-Βλέπω βρήκες παρέα..... Αν θες αργότερα έλα να σου γνωρίσω τους φίλους μου

-Ναι φυσικά

Με ξανά παίρνει αγκαλιά και φεύγει. Η Βασιλική γυρνάει και με κοιτάει.

-Που τον ξέρεις εσύ τον Μάριο; Να μου τον γνωρίσεις και μένα;

-Είναι γείτονάς μου και ναι θα στον γνωρίσω όποτε θες

-Τέλεια είσαι η καλύτερη

Φωνάζει δυνατά γεμάτη ενθουσιασμό. Το κουδούνι χτυπάει και πηγαίνουμε όλοι στην είσοδο του σχολείου. Ο διευθυντής και κάποιοι καθηγητές βγαίνουν έξω και αφού μας λένε καλή χρονιά και τα σχετικά, ανεβάζουν την δευτέρα και την τρίτη στις τάξης γενικής παιδείας. Ο διευθυντής αρχίζει να φωνάζει τα ονόματα του πρώτου τμήματος. Ύστερα του δεύτερου που είμαι και εγώ και ευτυχώς είναι και η Βασιλική και ανεβαίνουμε στον τρίτο όροφο. Πιάνουμε ένα θρανίο και καθόμαστε μαζί. Μια καθηγήτρια μπαίνει μέσα και φωνάζει τα ονόματά μας για ακόμα μια φορά με την σπαστική φωνή της. Μας δίνει οδηγίες πως να πάμε στο εργαστήριο πληροφορικής για να πάρουμε τα βιβλία μας και σαν κοπάδι κατεβαίνουμε όλοι κάτω.

-Θα μας βγει η μέση

Λέει η Βασιλική καθώς κουβαλάμε την υπερβολικά βαριά σακούλα με τα βιβλία έξω από το σχολικό κτήριο. Σταματάμε σε μια παρέα κοριτσιών που είναι στην τάξη μας και η Βασιλική με γνωρίζει. Αποφασίζουν να πάμε βόλτα όλες μαζί και εγώ δεν φέρνω αντίρρηση. Ίσα ίσα θα τις γνωρίσω και καλύτερα. Αλλά πρώτα τα βιβλία σπίτι. Είχα φτάσει σχεδόν στην είσοδο και ένιωσα πως είναι ώρα για διάλειμμα. Αφήνω την σακούλα και πιάνω την μέση μου. Ο Μάριος μαζί με έναν άλλον ερχόντουσαν προς τα εμένα

-Έλα θα σου την πάρω εγώ

Λέει ο Μάριος και παίρνει την σακούλα μου.

-Δεν χρειάζεται είναι βαριά θα κουραστείς

-Τον Γιάννη τι τον έχουμε εδώ; Άμα κουραστώ θα κουβαλήσει αυτός

Λέει και μου δείχνει τον φίλο του. Αφού ο Μάριος αφήνει την σακούλα στην κυριολεξία έξω από την πόρτα μου, με αγκαλιάζει και μου δίνει ένα φιλί στο μάγουλο. Ανοίγω την πόρτα βιαστικά και μπαίνω μέσα. Ο Μάριος είναι σαν ο μεγάλος μου αδερφός. Αφήνω την σακούλα στο δωμάτιο μου και φεύγω για εκεί που είχαμε ραντεβού με τα κορίτσια. Μόλις φτάνω, περιμένουμε ακόμα δυο κορίτσια και ξεκινάμε για το κέντρο.

~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.