Κατερίνας pov

Είμαι αρκετά εκνευρισμένη με όλους. Δεν γίνεται ο άντρας που αγάπησα τόσο πολύ, να με έχει απατήσει και μάλιστα να έχει και παιδί μαζί της. Όλοι το ήξεραν είμαι σίγουρη. Φτάνω στο σπίτι και αρχίζω να μαζεύω τα πράγματα μου. Το τηλέφωνο χτυπάει.

-Έλα Κώστα!

-Πήρες την απόφαση σου;

-Ναι θα έρθω μαζί σου, αλλά όπως είπαμε μόνο φίλοι πλέον.

-Συμφωνήσαμε σε αυτό!

-Μαζεύω τα πράγματα μου, να είσαι από κάτω και μην σε δει κανένας.

-Μην αγχώνεσαι!

Κλείνω το τηλέφωνο. Ο Κώστας μου έκανε την πρόταση να φύγω μαζί του στην Αμερική. Όταν μου το είχε προτείνει, ήμουν ήδη στο σπίτι της Μαρίνας και το θεώρησα μια καινούργια αρχή. Έτσι, συμφωνήσαμε μόνο σαν φίλοι να πάμε και να ζήσουμε εκεί. Όταν έμαθα για την εγκυμοσύνη μου, πήρα τηλέφωνο τον Κώστα και έκανα πίσω. Αλλά τώρα μετά από αυτό το γεγονός, δεν με κρατάει τίποτα στην Ελλάδα. Γράφω ένα γράμμα στον Μάριο, κλείνω τις δυο βαλίτσες μου με τα απαραίτητα και κατεβαίνω τις σκάλες. Ο γιατρός μου είπε ότι μπορώ να ταξιδέψω τώρα που είναι οι αρχές της εγκυμοσύνης μου. Ο Κώστας βγαίνει από το αυτοκίνητο και τοποθετεί τις βαλίτσες στο πορτ-μπαγκάζ. Αυτός από ότι φαίνεται έχει μόνο έναν απλό σάκο. Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και φτάνουμε στο αεροδρόμιο. Δίνουμε τις βαλίτσες και αναμένουμε για την πτήση μας.

-Τι σε έκανε να πάρεις την απόφαση να έρθεις; Ο θάνατος του Ραφαήλ;

Ρωτάει ο Κώστας και με κοιτάει στα μάτια.

-Όχι! Το ότι μου έλεγαν ψέματα τόσο καιρό.

-Πάνω σε τι;

Άρχισα να λέω τα σημερινά γεγονότα στον Κώστα. Έδειχνε το ίδιο έκπληκτος για τον Ραφαήλ.

-Δηλαδή εγώ έπεσα στα πατώματα αυτές τις μέρες για αυτόν και αυτός με απατούσε με άλλη και μάλιστα έχει και παιδί μαζί της!

"Η πτήση προς Λος Άντζελες, Καλιφόρνια φεύγει σε 20 λεπτά. Παρακαλώ οι επιβάτες να προσέλθουν για έλεγχο!"

Ακούγεται η φωνή από το μεγάφωνο. Ελέγχω μια τελευταία φορά το κινητό μου για κλείσεις και πατάω απενεργοποίηση. Το ίδιο κάνει και ο Κώστας. Παίρναμε τον έλεγχο και μπαίνουμε στο αεροπλάνο. Μια καινούργια ζωή για μένα ξεκινάει!

Μάριος pov

Μετά από αρκετή ώρα, γυρίζω σπίτι. Ελπίζω η Κατερίνα να έχει ηρεμήσει και να θέλει να με ακούσει τώρα. Πηγαίνω έξω από την πόρτα του δωματίου της και χτυπάω την πόρτα.

-Κατερίνα;

Δεν παίρνω καμία απάντηση και ανοίγω την πόρτα. Όλα είναι συμμαζεμένα και πάνω στο κρεβάτι βρίσκεται ένα χαρτί διπλωμένο. Το ανοίγω:

"Αγαπητέ Μάριε,

Ο Ραφαήλ ήταν ένας από τους αγαπημένους ανθρώπους της ζωής μου. Όσα χρόνια και αν περάσουν, ακόμα και τώρα που έμαθα ότι με έχει απατήσει, θα τον αγαπάω και θα έδινα τα πάντα να γυρίσει πίσω και να είμαστε μαζί. Σε πιστεύω ότι δεν ήξερες τίποτα και ξέρω ότι φοβάσαι πως θα διαλέξω την αγκαλιά του Αλέξη. Δεν θα διαλέξω κανέναν! Αποφάσισα να κάνω μια νέα αρχή, μόνη μου, ώστε να καταφέρω να βγάλω τον Ραφαήλ από το μυαλό μου. Σε παρακαλώ μην με ψάξεις. Δεν θέλω να γυρίσω πίσω. Θέλω να προχωρήσω την ζωή μου και θα έφευγα και χωρίς τον θάνατο του Ραφαήλ. Δεν θέλω να είμαι πάντα στην κατάσταση που βρίσκομαι ανάμεσα στον Ραφαήλ και στον Αλέξη. Πες στον αδερφό μου πως τον συγχωρώ που δεν μου είχε πει κάτι. Θα επικοινωνήσω μαζί σας, όταν νιώσω έτοιμη να σας μιλήσω.

Η παιδική σου κολλητή,
Κατερίνα"