Κατερίνας pov

-Που ξέρεις τον Μάριο;

Ρωτάω με έκπληξη, ενώ οι υπόλοιποι αναρωτιούνται τι γίνεται και ποιος είναι ο Μάριος.

-Συχνάζει σε στέκια πλούσιων.

Λέει και τινάζει τα μαλλιά της. Καλή κοπέλα αλλά, άμα είναι για τα λεφτά των γονιών της και την ζωή που κάνει, μπορεί να γίνει η πιο ψωνισμένη ντίβα.

-Ο Μάριος δεν είναι πλούσιος, το ξέρω, είναι παιδικός μου φίλος.

-Αχ μικρή και αθώα μου Κατερίνα, δεν ξέρεις ότι υπάρχουν πολλοί τέτοιοι;

-Τι τέτοιοι;

-Πάνε με πλούσιες γυναίκες επί πληρωμή.

-Δηλαδή πάει με κάποια, επειδή τον πληρώνει.

Συμπληρώνει ο Παναγιώτης. Οι υπόλοιποι ανοίγουμε το στόμα μας και κάνουμε ένα ααα.

-Τέλος πάντων, το Σάββατο που θα πάω σε τέτοιο μέρος, θα σας πάρω μαζί.

Ο Θωμάς και ο Κώστας αρχίζουν να γελάνε. Η Μαρίνα δεν συμπαθεί καθόλου την Πηνελόπη και απλά κουνάει τα μάτια της, σαν να έχει αγανακτήσει.

-Γιατί γελάτε;

-Ε κοίτα ρε Πηνελόπη..

Αρχίζει ο Παναγιώτης.

-Εμείς δεν είμαστε για τέτοια.

-Το Σάββατο επίσης, έχω γενέθλια.

Συμπληρώνει ο Θωμάς και περνάει το χέρι του στους ώμους της Πηνελόπης. Κάτι παίζεται με αυτούς τους δύο.

-Και θα έρθετε όλοι.

-Και που θα είναι;

-Στο σπίτι μου. Θα κάνω μια ομαδική και θα σας στείλω την διεύθυνση.

-Θα είναι πολλά άτομα;

-Οι φίλοι μου.

Λέει και σηκωνόμαστε να πάμε στο μάθημα, γιατί πέρασε η ώρα. Γυρίζω στο σπίτι με το λεωφορείο. Για κάποιο λόγο ο Ραφαήλ δεν εμφανίστηκε να με πάρει. Λίγη ώρα αργότερα, μπαίνει στο σπίτι και κλείνει την πόρτα με φορά. Από το στόμα του, ξεπετάγονται διάφορες βρισιές. Δεν έχει καταλάβει ότι βρίσκομαι στο σπίτι. Σηκώνομαι και τον αγκαλιάζω. Εκείνος σταματάει και με αγκαλιάζει και αυτός.

-Συγγνώμη που δεν ήρθα να σε πάρω.

Λέει απολογητικά. Είναι ελαφρά ιδρωμένος και η καρδιά του χτυπάει πολύ γρήγορα από τα νεύρα.

-Δεν πειράζει πήρα το λεωφορείο, αλλά τι έγινε με τρόμαξες;

-Με έδιωξαν από την δουλειά.

-Και γι'αυτό κάνεις έτσι; Αφού έχεις και δεύτερη. Θα ζητήσεις να σε κάνουν κανονικό υπάλληλο.

-Δεν με νευρίασε αυτό. Έχω την λύση με την δουλειά. Με νευρίασε ο λόγος.

-Και ποιος είναι αυτός;

-Ο Μάριος, την τύχη μου μέσα. Ξέρεις τι κάνει ο όμορφος μας;

Λέει και ξετυλίγεται από την αγκαλιά μου. Αρχίζει να περπατάει νευρικά πέρα δώθε. Λες να έμαθε για το σεξ επί πληρωμή;

-Πήγε με την γυναίκα του αφεντικού μου το ρεμάλι.

-Τι;

Λέω έκπληκτη και σκέφτομαι ότι το αφεντικό του είναι από τις πλούσιες οικογένειες της Αθήνας.

-Πηγαίνω το πρωί στο γραφείο και μου λένε σε θέλει ο διευθυντής. Πάω στον διευθυντή και μου λέει ξέρεις αυτόν; και μου δίνει μια φωτογραφία του Μάριου και του λέω ναι είναι ο αδερφός μου. Έχει κανά μαυρισμένο μάτι;

Αχ ρε Μάριε με τα ψέματα σου.

-Λέω μπα δεν έχω παρατηρήσει κάτι. Κακώς μου λέει γιατί με την μπουνιά που του έριξα νόμιζα ότι θα του έμενε για πάντα. Ο αδερφός μου έγινε ζιγκολό των πλούσιων. Το πιστεύεις;

Και όπως πάντα ο Μάριος εμφανίζεται την πιο ακατάλληλη στιγμή. Ανοίγει την πόρτα και αποφεύγει να μας κοιτάξει.

-Για έλα εδώ κύριε μου.

Λέει απειλητικά ο Ραφαήλ. Ο Μάριος ανυποψίαστος, τον πλησιάζει και ο Ραφαήλ τον βουτάει από την μπλούζα. Τον κολλάει στον τοίχο και γκρεμίζει κάτι κορνίζες.

-Ραφαήλ ηρέμησε, θα πάθεις τίποτα.

Λέω εγώ, αλλά δείχνει να μην με ακούει, γιατί του ρίχνει ένα χαστούκι.

-Εγώ ζιγκολό, που πηγαίνει με την γυναίκα του αφεντικού μου. δεν θέλω στο σπίτι μου ρε. Να φύγεις.

Τον αφήνει και του δείχνει την πόρτα.

~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.