Caitlyn 

Po krótkiej wymianie zdań, w ciszy i spokoju skończyłyśmy śniadanie. Dzisiaj mam zamiar porozmawiać z szeryfem, lecz obawiam się, że niczego się nie dowiem. Muszę działać ostrożnie, biorąc pod uwagę, że nie mogę narazić Vi na spotkanie z wymiarem sprawiedliwości, przynajmniej jeszcze nie teraz. 

- Musisz wrócić do siebie. - Zaczęłam spoglądając na nią. 

- Zdaje sobie z tego sprawę, słonko. - Odpowiedziała posyłając mi chytry uśmieszek. 

- Jednak zanim to zrobię, musimy ustalić kilka rzeczy. - Dodała, wstając po czym skierowała się w moją stronę. 

- Co masz na myśli? - Zapytałam, nadal pozostając na swoim miejscu. 

Różowowłosa była już tuż obok mnie, nawet nie zdołałam się obejrzeć.

- Po pierwsze, będziemy się widywać. - Zaczęła, spoglądając mi w oczy.

- Po drugie, na razie nie mieszaj się w tę sprawę z Silco. - Dodała, a mnie zamurowało. 

- Nie mogę się na to zgodzić. - Wtrąciłam, wiedząc że nie będę w stanie się powstrzymać. 

- To jest niebezpieczne Caitlyn. - Odpowiedziała zrezygnowanym głosem. 

- Już wiesz, że mnie nie przekonasz. - Powiedziałam. 

- Po trzecie, powinnyśmy ustalić jakiś kod. - Odpowiedziała, zmieniając temat. 

- Możesz używać mojego balkonu, będę zostawiać drzwi otwarte. - Uśmiech mimowolnie wkradł się na moje usta. 

- I ostatnia kwestia. - Zaczęła, unosząc mój podbródek bym na nią spojrzała. 

Milczałam, lecz domyślałam się o co może jej chodzić. 

- Skończ sprawę z tym debilem, bo najwyraźniej on nie uważa że jest ona skończona. - Usłyszałam to czego, po części się spodziewałam. 

- Dlaczego Ci na tym zależy? Przecież to mój problem? - Skierowałam pytanie w jej stronę, nadal utrzymując kontakt wzrokowy. 

- Cat. - Zaczęła. 

- Mówię to z troski o Ciebie, widzę że Cię to męczy. - Dodała. 

Nie odpowiedziałam, wiedząc że Vi ma rację. chociaż nie na taką odpowiedź z jej strony liczyłam. 

- W porządku. - Zaczęłam. 

- Ale, ja też mam kilka warunków. - Rzuciłam, odsuwając się od niej trochę. 

- Nie możesz się wychylać, ani brać udziału w żadnych akcjach, które mogą Cię wsypać. - Powiedziałam stanowczo. 

- Powinnaś na trochę zniknąć. - Dodałam. 

- Ostatnim warunkiem, będzie praca ze mną, jak już wszystko naprostuje. - Vi spojrzała na mnie zszokowana. 

- Oszalałaś? - Zaśmiała się, po czym skierowała się w stronę balkonu. 

- Wszystko załatwię, spokojnie. - Odpowiedziałam chcąc ją uspokoić. 

Było już dość późno a ja powinnam zbierać się do pracy, gdyż już i tak byłam spóźniona. Nie mogłam mimo tego oprzeć się pokusie by jeszcze moment spędzić z Vi, która już prawie skończyła swój posiłek. 

- Mam coś na twarzy? - Usłyszałam roześmiany głos różowowłosej, zdając sobie sprawę że się na nią gapiłam zdecydowanie za długo. 

- Muszę się zbierać. - Odpowiedziałam ignorując pytanie dziewczyny. 

- Jasne, ja również wracam już do siebie. - Rzuciła w moją stronę  zmniejszając odległość między nami. 

Nim zdążyłam się zorientować, Vi musnęła szybko mój policzek po czym zniknęła za drzwiami balkonowymi. Moje serce nie chciało się uspokoić, a przecież powinnam być już w drodze do pracy. 

Cholera. 

- Dzień dobry Caitlyn. - Minęłam się z Greysonem w wejściu. 

- Dzień dobry Szeryfie. - Odpowiedziałam, starając się ukryć niezadowolenie. 

- Oczekuję raportu, za godzinę na moim biurku. - Dodał kierując się w stronę swojego biura. 

- Oczywiście. - Mruknęłam jeszcze bardziej niezadowolona, ponieważ totalnie  o nim zapomniałam.

Szybkim krokiem skierowałam się do swojego stanowiska, po czym zabrałam się za pisanie tego nieszczęsnego raportu. 

- To będzie długi dzień. - Mruknęłam pod nosem, zabierając się do pracy. 

Vi

Po krótkim spacerze w drodze powrotnej od Caitlyn, wstąpiłam jeszcze do znajomego rachmistrza. Omówiłam z nim szczegóły zamówienia, które złożyłam kilka miesięcy temu na nowe rękawice. Niestety ze względu na koszty, bardzo długo to trwa. Całe szczęście cały proces zmierza ku końcowi, jeszcze kilka zleceń i nowy sprzęt będzie do odebrania. Następnie skierowałam się już w stronę baru Vandera, aby zdać mniej szczegółowy raport. 

W barze o tej porze panował totalny spokój i względna cisza, poprosiłam barmana o szklankę alkoholu, po czym udałam się do pomieszczenia, w którym znajdował się Vander. 

- Mogę wejść? - Zapytałam, równocześnie pukając w drzwi. 

- Zapraszam. - Odpowiedział. 

Usiadłam na fotelu znajdującym się na przeciwko niego. Na szybko poukładałam sobie w głowie co mogę mu powiedzieć, a czego raczej mówić nie powinnam. 

- Udało mi się nawiązać kontakt z tą strażniczką, na ten moment jest raczej nieufna ale jestem dobrej myśli. - Powiedziałam z uśmiechem na twarzy. 

- Zadawała Ci jakieś niewygodne pytania? - Zamarłam na moment.

- Nie. - Odpowiedziałam pewnie by nie zorientował się, że kłamię. 

- Oby tak dalej, możesz wrócić do siebie. - Dodał wskazując mi drzwi. 

Opuściłam pomieszczenie, wypuszczając z płuc powietrze, które nieświadomie wstrzymałam. 

Następne kilka godzin spędziłam w barze, starając się słuchać zaleceń Cat, nie wychylać się. Chciałam autentycznie zniknąć, żeby przypadkiem nie pokrzyżować jej planów. 

- Vi! - Usłyszałam zasapaną Powder, która wbiegła właśnie do baru. 

- Co się dzieje? - Zapytałam zmartwiona widząc stan młodszej siostry. 

- Szukają Cię, strażnicy i ludzie Silco. - Odpowiedziała przerażonym głosem. 

A więc tak się umówiliście. 

- Schowajcie się, ja na jakiś czas będę zmuszona zniknąć. - Rzuciłam kierując się w stronę tylnego wyjścia. 

- Ale Vi! - Krzyknęła przytulając mnie. 

- Spokojnie Powder, poradzę sobie, a teraz znikaj stąd. - Dodałam wychodząc na zewnątrz. 

Ledwo się wychyliłam a za drzwiami dostrzegam piątkę strażników. Nawet tutaj będzie mi ciężko się prześlizgnąć. Stałam w jednej pozycji, modląc się w myślach żeby sobie poszli. 

- Wy! - Usłyszałam znajomy głos. 

- Cała piątka ma zebrać się przed frontowym wejściem, ja zostanę tutaj. - Rozkaz padł, więc strażnicy nie mieli wyjścia. 

Wychyliłam się lekko, dostrzegłam wściekłą Caitlyn, która rozglądała się nerwowo. 

Skierowałam się w jej stronę, w ramach podziękowania postanowiłam przytulić niczego nieświadomą dziewczynę.

- Dziękuję słonko. - Szepnęłam jej do ucha. 

- Boże Vi, musisz uciekać. - Odpowiedziała zdenerwowana. 

- Nie mam gdzie się podziać. - Rzuciłam nadal ją przytulając. 

- Drzwi są otwarte, na ten moment uciekaj do mnie, potem coś wymyślimy. - Jej propozycja bardzo mnie zaskoczyła.

- Musisz się pośpieszyć. - Dodała. 

Bez zastanowienia ruszyłam w stronę apartamentu w górnym mieście, licząc na to że tam nie będą mnie szukać. 

;)