Namjoon od paru chwil wpatrywał się w Yoongiego, który co chwila brał do ręki telefon, jednak rozmyślał się i odkładał go na miejsce. Jego niezdecydowanie było widoczne z daleka. Zbyt długie kosmyki blond włosów, wpadały Minowi co chwila do oczu, przysłaniając mu tym samym pole widzenia.

Miał świadomość, że od tygodnia obiecuje sobie ściąć je, jednak co chwila coś go rozpraszało. W tym momencie ambiwalentne uczucia* co do Jihyuna, czy raczej Jimina, skutecznie odciągały jego myśli od wszystkiego co znajdowało się wokół.

-Napisz do niego i miej to z głowy, hyung.

Yoongi zdziwiony podniósł głowę na przyjaciela i przekręcił ją delikatnie w prawo. Był zaskoczony nagłym użyciem słowa grzecznościowego. W końcu Namjoon zawsze pomijał je i mówił do wszystkich jak do najbliższych przyjaciół. Min zmarszczył brwi i zastanawiał się co przeskrobał Kim, że pomoc rapera była potrzebna.

- Co tym razem zrobiłeś? Zepsułeś mi kran w łazience czy może drzwiczki od szafki w kuchni?

Tatuażysta zaśmiał się nerwowo i lewą ręką podrapał swój kark, starając się tym samym ukryć swoje zdenerwowanie. Na piereszy rzut oka widać było jak bardzo stresował się Nam. W końcu wziął głęboki wdech i wydukał to co zrobił.

- Przez przypadek umówiłem Cię na podwójną randkę. Powiedziałem też, że weźmiesz ze sobą Park Jimina.

Raper lekko pobladł i kątem oka  spojrzał na swój ekran telefonu, gdzie widniały niewysłane wiadomości z dość nieprzyjemnymi rzeczami. Blondyn westchnął i od razu skasował je wszystkie.

- Pominę fakt, że powinienem być zły, a nawet wręcz wkurwiony. Co mam w takiej sytuacji zrobić? Z jednej strony niezbyt polubiłem Jimina jako pisarza, chociaż książka mu wyszła genialnie, ale z drugiej bardzo mocno polubiłem Jihyuna.

Tym razem to Namjoon był w totalnym osłupieniu. Min Yoongi, najsławniejszy raper, który strzępki swoich uczuć przelewa na papier, mówi komuś o swoich problemach. Gdyby dzień wcześniej ktoś powiedziałby Kimowi, że to od jego słów zależeć będzie położenie emocjonalne Yoona, wyśmiałby go. Jednak w takiej sytuacji, nie mógł przejść obojętnie.

- Pomyśl o tym za co lubisz Jihyuna.

Blondyn nie myślał dwa razy. Od razu do głowy przyszły mu te najważniejsze cechy, dzięki którym zwrócił on uwagę na chłopaka.

- Niesamowity uśmiech, lekka nieśmiałość, te wspaniałe lśniące blond włosy, pyzate policzki, które aż się proszą o dotknięcie ich, wesołe oczy. Mogę tak cały dzień.

Namjoon niemalże zachłysnął się słysząc tyle pozytywnych rzeczy o tak naprawdę obcej osobie. Nie licząc byłej dziewczyny rapera, blondyn nigdy nie mówił zalet, które dostrzegł u innych.

- Czego nie lubisz w Jiminie?

Raper zmarszczył brwi i nad tym pytaniem musiał zastanowić się przez chwilę. Prawda była taka, że on nigdy nie myślał nad tym dlaczego nie lubi pisarza. Po prostu nie pałał do niego wielką sympatią. Może to przez lekkie zamieszanie z jego notesem, nie uważał Parka za kogoś wartego bliższego poznania. I kiedy ta myśl trafiła do Mina, chłopaka oświeciło.

- Przecież Jihyun i Jimin to ta sama osoba. Tak samo jak ja i Agust D. Teraz rozumiem swój błąd. Dzięki stary.

Po tych słowach Yoon wziął do ręki telefon i napisał tyle rzeczy, że miał stu procentową pewność co do zaprzyjaźnienia się z pisarzem. Miał cichą nadzieję, że uda mu się utrzymać w tajemnicy tożsamość Jimina, tak by tylko on wiedział jak wygląda ten sławny twórca książek.

***

Jakby ktoś nie wiedział
ambiwalentne uczucia to takie
mieszane uczucia. Wole
trudniejsze słowa wyjaśniać, bo
zdaje sobie sprawę, że tą książkę
czytają osoby w rożnym wieku i
z różnym zasobem słownictwa.

Jednak dziś wyrobiłam się z rozdziałem.Chociaż jest krótki. I mam dla was informacje.
Nie zdałam tylko praktycznego
egzaminu na prawko, poprawię.
Dodatkowo na moim profilu
wysłałam do was wiadomości z ważnym pytaniem.

Miłego dnia 💕