Δεν ξέρω γιατί αλλά μόλις δω ένα τζάμι κολλάω επάνω του. Μ' αρέσει καθώς θολώνει από την ανάσα μου. Βάζω τα χείλη μου πάνω του, το σημαδεύω, κάνω ένα βήμα πίσω. Βλέπω το φιλί να γίνεται αόρατο και ακουμπάω το πρόσωπο επάνω. Ένα φιλί ανάμεσα στα μάτια.

Χωρισμός.

Μια αγκαλιά γυμνή μέσα στη νύχτα. Ένα βήμα πίσω να σκοτεινιάσει η στιγμή, να μ' αρπάξεις καθώς σου παραδίδομαι. Μπορείς; Θες;

Ένα ψαράκι γλύφτης, που καθαρίζει τη φυλακή του. Μια μικρή βεντουζίτσα στο ανέφικτο να ζωγραφίζει μηδενικά στην πλάτη του χρόνου. Σε περιμένω να βάλεις το 1 μπροστά. Γιατί αργείς; Πού χαζεύεις; Πάλι δικαιολογίες φτιάχνεις;

Γυμνή στέκω στους διάφανους καθρέφτες που συναντάς. Διάφανη. Σιωπηλή. Να σε κοιτώ να αφήνεσαι, να σε προσπερνώ ξανά και ξανά, στοιχηματίζοντάς με στη ρουλέτα για τη φορά, που θα μου κλείσεις το δρόμο, που θα με πετάξεις έξω από το «δεν πειράζει», το «αργότερα».

Με βλέπεις; Στα τζάμια που περνάς; Σημαδεμένα τα 'χω όλα κοντορεβυθούλη, να ακολουθήσεις τα σημάδια, να 'ρθεις να με βρεις. Ανάσαινε πάνω στα τζάμια που περνάς. Ανάσαινε, να φανερώνεις το διάφανο. Ανάσαινε...

Και κάθε σου ανάσα θα σε φέρνει πίσω σε μένα.

Σε περιμένω.

Έλα.

Οι χάρτες είναι στα χείλη σου.

Τώρα έμαθες ανάγνωση.

Για τι γραφή χρειάζονται ιδιαίτερα.

Πληρώνομαι πάντα σε είδος.

Ευκολίες πληρωμής και γενικότερες ευκολίες δεν χορηγούνται.