MINSAN talaga, kapag mamalasin ka, sunod-sunod iyon. Saktong lumabas si Tristan mula sa B Room.

"Tristan!" halos sigaw ni Jamaila. Hindi nga maingay ang takong niya, maingay naman ang tili niya. Nakatutulig ng pandinig ang boses niya.

Yumakap agad siya kay Tristan na halatang nagulat. Mas nanlaki pa ang mga mata niya nang lumambitin si Jamaila sa leeg niya sabay halik sa kanyang labi. Nag-iwas ako ng tingin.

"I knew you're here."

"Jamaila. Bakit nandito ka?"

"Sinosorpresa ka. Surprise!"

"You must have an appointment if you want to see me," Tristan emphasized.

Huh! So much for the rule of no schedule. Ano ngayon ang sinasabi niya? Diyan ako napahamak.

"Kailangan pa ba iyon? Hindi ba, close naman tayo?" maarteng sabi.

Tinalikuran ko sila. Mainit ang pakiramdam ko. Mainit ang pisngi ko, mga palad ko higit ang ulo ko. Sumama ang pakiramdam ko dahil hinalikan niya si Tristan at hindi man lang umalma ang isa.

Kailangan ko ba talagang masaksihan ang lahat ng ito? Nadudurog ang puso ko!

Humihinga pa rin ako ng malalim paglabas ko ng opisina. Nakangising aso si Andrea sa akin at si Kelly naman na Project Assistant din ay pailing-iling. Hindi ko na tiningnan pa ang ibang mga kasamahan ko sa trabaho. Yumuko na lang ako para umalis.

"Hey you!" boses ni Jamaila na nakapagpatigil sa akin. Ginalaw ko ang ulo at tumingin sa direksyon niya. Nakapamaywang na naman siya.

"You should get fired! Sinungaling ka. Ang sabi mo ay wala rito si Tristan..."

Umalingawngaw na naman ang mga bulong-bulungan. Nanahimik lang ako.

"That bitch is a liar. She shouldn't be here. Hindi siya bagay na sekretarya mo, Tristan. Dapat sa kanya ay tanggalin sa kumpanya mo."

"Stop insulting her, Jamaila. She's one of my employee," mariin na sabi ni Tristan.

"I don't care. She's ugly and stupid..."

Yukong-yuko ako sa kinatatayuan ko. Agad na nangilid ang luha sa mga mata ko.

"I don't like her. A liar and a bitch!"

"Jamaila!" Narinig ko ang matigas na pagsaway sa kanya ni Tristan.

Hindi ko na nagawa pang tingnan o sulyapan sila. Tutulo na kasi ang mga luha ko. Nagtago na naman ako sa pinakamalapit na Comfort Room. Doon na bumagsak ang tubig mula sa mga mata ko.

Masakit ang mga salitang binitiwan ng Jamaila na iyon. Nilait niya ako. Ipinahiya sa harapan ng boss at mga katrabaho ko. Pero ang mas masakit, iyong nilait ako dahil pinagtakpan ko si Tristan. Dahil sinunod ko na naman siya. And what else was hurting me so much? Noong naglapat ang kanilang mga labi. Why does it hurts so much seeing him kissed by another woman?

I must really be stupid. Sinusubukan ko naman na huwag masaktan. Hindi naman na ako bata katulad noon. Mas matibay na ako ngayon. Pero pagharap ko sa salamin, tuloy-tuloy pa rin ang pagluha ko.

Hindi ko na natiis. Lumabas ako mula roon at nagtatakbo ng nakayuko. Hindi ko na inalam pa kung may makakita man sa akin. Kung mukha akong basang sisiw. O kung daig ko pa ang isang tanga. Ang gusto ko na lang ay umalis mula roon. Magtago at magkulong sa loob ng kuwarto ko.

Mabuti na lang at kaskasero ang driver ng taksi na sinakyan ko. Nakarating agad ako sa apartment. Hindi na ako nagpaalam kay Tristan. Busy rin naman siya, 'di ba? Busy siya kay Jamaila.

Sumakit na naman ang dibdib ko. Pagpasok ko ng apartment ay mabilis kong hinanap ang chat device. Hindi ko na inabalang hanapin ang head phone. Plano kong itaas ang volume ng kung sino mang manyakis na lalaki na nag-aabang sa chat room. I wanted to divert this sadistic feelings. There are lots of guys out there. Bakit kasi kay Tristan lang ako nasisiraan ng ganito?

He's my teen-age crush. Una ko siyang nakita noong naglalaro siya ng basketball kasama ng mga kaibigan niya sa school gym. Lahat sila ay pinagtitilian ng mga babae. Ngunit si Tristan lang ang nakakuha ng atensyon ko. Bawat hawak niya sa bola, bawat talon at shoot niya, feeling ko ay hihimatayin ako noon.

But I only admired him from a far. Sobrang dami ng babae na nagkakagusto sa kanya. Walang araw na hindi siya hinanap ng aking mga mata. Kaya nga sinusundan ko siya noon. Mas inspirado akong mag-aral kapag nasisilayan ko kahit man lang tagiliran niya. Kahit buhok lang niya o kaya batok niya kapag nakatalikod.

I followed him as long as I could. Gusto ko kasi siyang makilala pero natatakot akong mapalapit sa kanya. I was bullied and tormented by other girls. May nagbanta pa sa buhay ko huwag lang lumapit kay Tristan. Pero hindi ko kaya. Kulang ang araw ko kapag hindi siya nakikita.

Natigil lamang iyon nang mamatay si Itay. High school lang ako. Ang sakit-sakit dahil close na close kaming mag-ama. Alam nga niya kung gaano ko ka-crush si Tristan. Pero iniwan ako ni Efren, ang aking Itay na mahilig mamagitan sa mga nagtatalo. Volunteer kasi siya sa barangay kaya sobrang makatao. Umawat siya sa mga tarantadong lasenggong iyon na nagsasaksakan sa kalye.

Natawa ako habang pinapahid ang luha. May pinagmahan naman pala ako ng katangahan. Kay Itay.

Isa-isa at sunod-sunod ang nag-pop up na mga pangalan. Maraming nag-leave ng message. Maraming nagbigay ng tip kahit wala ako.

Tinanggal ko ang suot na salamin sa mata dahil namalisbis na ang mga luha ko. Mabuti pa ang mga lalaking ito, concern sila sa akin. Ang galante pa mag-tip. Silang mga hindi nakakakilala sa akin ang nag-aalala. Kahit nga si Julie, walang pakialam. Si Tristan pa.

Pinindot ko ang answered button mula sa isang caller. Hindi ko na inalam ang pangalan niya. Basta sinagot ko na lang.

"Mariposa here. What's your greatest fantasy?" Nanginig ang boses ko.

"I need a bitch, bitch."

Napakagat-labi ako upang huwag niyang marinig ang paghikbi ko. Dahil lalo akong naiyak sa itinawag niya sa akin. Sh*t! I forgot about that. Jamaila was right all along. I am a bitch.

"F*ck you, Mariposa. Gusto kitang ihiga ngayon din. Gagawin kitang alipin ko, malandi ka!"

"Yes, yes... A-Alipinin mo 'ko. I can be anything," sumasakit ang dibdib na sabi ko.

"Ahhh... papasukin kitang hayop ka. Malandi kang babae. Tanggapin mo ang ari ko. Bitch ka!"

Ilang segundo lamang ay nadinig ko na ang pagsigaw niya. Narating na niya agad ang gusto niyang puntahan. Samantalang ako ay panay pa rin ang tahimik na pagluha.

"Ohhh... F*ck you ka, bitch. Ang galing mo. Thank you, Mariposa."

Hindi ko na siya sinagot dahil napayuko na ako sa mga palad ko.

Napakababa kong uri ng babae. Wala akong karapatang masaktan ng ganito. Hindi naman ako bagay kay Tristan. Sila ni Jamaila ang nararapat. O kaya ni Zahara. O kung sino mang babae riyan. A woman that is not a bitch like me.

Tumunog muli ang device. Wala sa sariling sinagot ko na naman iyon. Masokista yata ako dahil gusto ko pa ring masaktan ng ganito. Ang ipamukha sa akin ng mga ka-chat ko kung gaano ako kaduming babae.

"M-Mariposa speaking... What... What's your fantasy. I... I will do anything..." Natakpan ko ang bibig. Punong-puno ang dibdib ko na parang gustong sumabog. Ewan ko kung ano ang nangyayari. Why am I so emotional this moment? Hindi ko maintindihan ang sarili ko.

"Mariposa? Are you crying, baby?"

Tila may tumusok na karayom diretso sa puso ko pagkarinig ng malambing na tinig na iyon. He's deep, charming and gentle voice that could melt my heart.

"Blue. P-Please make me come. I want your dirty talks. I want to hear your voice pleasuring me..."

"Mariposa, are you alright? Parang umiiyak ka?"

"Now Blue!" sigaw ko sa kanya. "Kailangan kong ilabas ito. I need that org*sm. I want to hear it now!"

Narinig ko ang mahaba niyang buntonghininga. And then he said, "So you want to know how you're going to be f*cked by me deep and hard. Huh, Mariposa?"

"Yes."

"How am I going to pleasure you while I'll lick your cl*t with my tongue and make you come?"

"Yes. Oh, yes." God! I need this man. Kahit ano pa ang hitsura niya o estado sa buhay. He could make me feel better. Kaya niyang pahiran ang luha ko kahit sa sandaling panahon lang.

"Then lie down on your bed. I'm going to f*ck you, baby. I'll shove my hard stick inside your wet p*ssy. I'll give you the f*ck you will never forget."