●Pov Caiden
Ik loop bezorgd heen en weer om het bed van mijn mooie mate.
"We weten haar naam niet eens" zegt mijn wolf Justin.
Hij jammert al de hele tijd in mijn hoofd en vraagt zich waarom ze flauw viel.
Ik sluit de link af en ga naast mijn mate zitten.
Nadat ze flauw viel heb ik meteen alle goed opgeleide dokters bij elkaar geroepen.
Helaas waren dat alleen mannen wat mij heel erg boos heeft gemaakt, maar ik moest mijn jarloerse gedrag op zij zetten zodat ze konden kijken wat er met haar aan de hand was.
Ze hadden gezegd dat er niks aan de hand was en dat het waarschijnlijk kwam door de angst.
Mijn wolf begint weer te jammeren en wilt de controle overnemen zodat die onze lieve mate kan aanraken, maar ik hou me in want als ik hem nu de controle geef gaat die haar zonder einge twijfel marken en misschien wel het mate proces voltooien.
Hoe graag ik dat ook wil, ik weet dat mijn mate me gaat haten als ik het zonder haar toestemming doe.

Ik voel een kleine beweging naast mij en gelijk gaat mijn hoofd naar mijn mooie mate.
Er verlaat een kleine kreun haar mond.
En eerlijk is eerlijk ik werd er best opgewonden van...
Mijn mate opende voorzichtig haar ogen, maar ze deed ze weer gelijk dicht.
Ik had een kleine glimp opgevangen van mos groene ogen.
"W..Waar ben ik" Vraagt haar krakende stem en ze probeert te zitten.
"Je hebt waarschijnlijk uitgedroogde keel ik haal wel water voor je dus blijf liggen!" Beveel ik terwijl ik haar zachtjes terug duw in mijn bed.
Ik voel tintelingen van de matebond door mijn lichaam heen gieren en mijn wolf wil al gelijk de controle hebben.
Dit wordt nog moeilijker dan ik dacht om mezelf in te houden en haar niet gelijk te nemen...

|Sorry voor het korte hoofdstuk, maar m'n telefoon is dus afgepakt en ik schrijf dit momenteel stiekem op mijn tablet dus ja vandaar ook die spelfouten, maar ik zal ze later wel verbeteren.
Misschien komt er vanavond nog een hoofdstuk♡|