●Pov Angel
Met een knagende gevoel en een bonkende hoofd begin ik mijn tocht naar vrijheid.
Ik open de deur langzaam en kijk door een kiertje heen of er iemand aankomt.
Als ik zeker weet dat de kust veilig is schiet ik de oneindig lange gang in.
Het lijkt hier wel een doolhof denk ik bij mezelf terwijl ik de schilderijen in de gangen bewonder.
Ik blijf bij een schilderij staan en bestudeer het.
Het is een schilderij van de jongen die net in de kamer was.
Ik moet eerlijk zeggen dat hij er goddelijke lekker uit ziet.
Hij heeft helder blauwe ogen en ravenzwart haar en de combinatie ervan is gewoon een woord: lekkerding.
Voor de rest ziet die er vrij gespierd uit en laten we het aller belangrijkste niet vergeten.
Hij heeft de meest strakke kaak die ik ooit heb gezien.
Het lijkt wel een scherpe 90 graden hoek.
Z'n kaak is zelfs nog scherper dan die van Harris denk ik bij mezelf.
En dan wordt de realiteit met een harde klap weer aan.
WTF ben ik aan het doen denk ik bij mezelf.
Ik had al f*cking ver kunnen zijn en misschien was ik dan wel ontsnapt.
Ik ben echt soms zo dom.
Ik kan mezelf wel slaan nu.
Ik begin te rennen door de gangen en het lijkt telkens weer alsof ik in dezelfde gang weer terecht kom.
Alles hier lijkt ook zo f*cking veel op elkaar.
Ik stop met rennen om even op adem te komen als ik opeens een hele harde gebrul hoor.
Mijn hele lichaam verstijft en ik weet niet meer wat ik met doen.
Langzaam draai ik me om en kijk recht in het gezicht van de knappe god.
"Waar denk jij in godsnaam dat je mee bezig bent..?!"