●Pov Harrison
Ik had de hele dag een naar gevoel nadat Angel zei dat ze in haar eentje naar het bos ging.
En wat blijkt dat mijn gevoel gelijk had, Angel is nu 2 dagen vermist.
Niemand weet waar ze is.
Haar moeder zei dat ze in de avond laat naar het bos ging voor haar biologie opdracht.
Ik weet nog dat ik meteen mijn vader had ingelicht om te checken of er rogues in de buurt waren van onze grens en de plekken waar de geur van Angel nog hing.
De wachters hadden gezegd dat er 3 onbekende geuren hing precies op de plek waar Angel mogelijk langs is geweest.
Volgens de wachters waren het niet de geuren van rogues, maar ze wisten ook niet precies wat het was.
Ik had ze het bevel gegeven om de geur helemaal te volgen en mij zo snel mogelijk te melden waar ze mogelijk kan zijn.
Ik bleef in de mensen wereld om steun te bieden aan haar familie en om de moed erin te praten dat er niks aan de hand is.
"Wie hou je nou voor de gek?"
"Elke mens met een gezond verstand weet dat er iets aan de hand is" zegt mijn wolf Boy chagrijnig.

Ik zal jullie even uit leggen waarom ik me zoveel zorgen maak om Angel.

Omdat ik alpha bloed in mij heb kon ik al op een jonge leeftijd mijn mate en ik had nou net ook het geluk dat zij ook alpha bloed had.
Omdat mijn oudste broer alpha zou worden hoefden mijn mate en ik gelukkig niet voor twee roedels te zorgen.
Ik weet het nog als de dag van vandaag: ik ging samen met mijn mate rennen in het bos toen we opeens werden omsingeld door rogues.
Ze vielen ons aan en ik probeerde haar zo goed als het kan te beschermen, maar het waren er teveel.
Ik was aan het vechten met 3 rogues en toen verloor ik haar even uit het oog.
Het ging zo snel dat je bijna zou denken dat het niet gebeurt is, ze werd aangevallen door twee andere rogues die uit het niets verschenen.
Ze werd omsingeld de rogues begonnen het naar haar uit te halen, ik kon in mijn ooghoeken zien dat ze ze kon ontwijken dus ik ging verder handelen met de andere drie rogues tot ik opeens een helse schreeuw hoorde.
Tot op de dag van vandaag gaan er nog steeds rillingen door mijn ruggengraat als ik aan haar geschreeuw denk.
Alle rogues trokken zich terug.
Ik ging zo snel als ik kon naar haar toe, maar het was al te laat ze was in een opslag dood.
Ik was er kapot van ookal kende ik haar niet lang, het voelde alsof er een stukje van mij met haar  mee stierf.
Om mezelf afleiding te geven ging ik het mensen wereld bezoeken.
Keer op keer.
En daar had ik Angel ontmoet.
Ik ging naar een mensen school en werd zo bevriend met haar.
Het was eerst gezellig en gewoon vriendschappelijk met haar, maar totdat ik gevoelens voor haar begon te krijgen...