Położyłam sie spowrotem do łóżka z lekkimi zawrotami głowy; zamknęłam oczy i zasnęłam na chwilę.
Po 20 minutach obudził mnie dzwonek telefonu, który leżał obok

- Halo? Jungkook?

- Cześć skarbie. Spałaś?

- Tak, ale to nic. Co tam?

- Myślałem żebyśmy się mogli dzisiaj spotkać. Co ty na to?

- Jasne

- To będę o 16:00

- Ok, papa

Rozłączyłam się i spojrzałam na godzinę w telefonie, który wskazywał 13:05.
Zaczęłam robić obiad. Spędziłam w kuchni godzinę i w końcu mogłam zasiąść do stołu i porządnie się najeść.

O godzinie 15:45 byłam już ubrana i pomalowana. Wzięłam ze sobą kurtkę jeans'ową i czekałam na Kookiego.

- Cześć słoneczko - powiedział kiedy otwarłam drzwi

- Hej skarbie - pocałowałam go przelotnie.
Chwycił mnie za rękę i poszliśmy na krótki spacer.

- Przepraszam, że nie mamy teraz dla siebie czasu... - oznajmił

- Jungkook za nic nie przepraszaj. Wiem, że masz tysiące prób i dużo czasu ci one pochłaniają.

- Ale mi jest Ciebie po prostu szkoda

- Kookie - oplotłam jego szyję rękami - Kocham cię nad życie i nie masz się o co martwić, daję sobie radę; uwierz mi - oznajmiłam

- Okej, ale widzę, że jesteś blada. Co się dzieję? - zapytał

- Nic

- Pola... przecież widzę... - dodał głaszcząc mnie po policzku

- Byli u mnie dzisiaj rodzice... - odpowiedziałam

- Co?! Jak i dlaczego do cholery?

- Nie wiem... po prostu sobie przylecieli. Ja się rano ubieram i ktoś mi nagle dzwoni do drzwi. Otwarłam je i prawie zeszłam na zawał jak ich zobaczyłam... - oznajmiłam

- Nie wierzę w to! Po tym co Ci zrobili mają czelność się tutaj pojawiać? Nie zostawię tego tak! - krzyknął i wstał z ławki

- Nie, Jeon ich tutaj nie ma. Nie przylecą tu więcej, więc się nie martw

- Pola, ale to już jest za dużo. Po prostu za dużo, oni chyba nie wiedzą, że są pewne granice

- Być może... ale teraz... mi słabo - przed oczami miałam ciemność i czułam tylko jak opadam na ławkę.
Na chwilę uchyliłam oczy i zobaczyłam swój pokój - Znowu? - zapytałam przypominając sobie ranek

- Co znowu?  

- Znowu zasłabłam - wymamrotałam przecierając oczy

- Jak to znowu? Kiedy jeszcze Ci się to zdażyło? - zapytał

- Dzisiaj rano - usiadłam

- Dwa razy dziennie!? Może coś ci jest?

- Nie no co ty, daj spokój. Po prostu źle spałam

- Okej, a teraz się połóż. Przyniosę ci herbatę

Jungkook poszedł do kuchni i  czekałam aż przyniesie mi coś ciepłego. Po kilku minutach wrócił a ja usiadłam "po turecku" i wzięłam od niego kubek.
Usłyszałam dzwonek telefonu, ale nie mojego tylko Kooka.

- Cześć Namjoon
- Teraz próba?
- Ale ja nie mogę zostawić Poli
- Okej, pa

- Możesz iść - powiedziałam kiedy Jeon wszedł do pokoju

- Gdzie iść? - zapytał

- Na próbę - odpowiedziałam

- Ale ja nie mogę Cię tutaj teraz zostawić

- Dam sobie radę, naprawde. I nie chce żeby twoja kariera i próby legły w gruzach - dodałam

- Pola, ty jesteś dla mnie najważniejsza na świecie; i wiem, że próby też są ważne, bo są i nie mogę ich zaniedbywać ale po prostu się o Ciebie boje i jedna opuszczona próba napewno nie zaszkodzi.

- Dam sobie radę, już ci mówiłam. A przeze mnie nie możesz nie iść na próbę

- Napewno? - zapytał

- Tak, napewno - pocałowałam go przelotnie

- Okej, jakby co to dzwoń. Przyjadę jak naszybciej

- Jasne, dziękuję - uśmiechnęłam się

Jungkook wyszedł z mieszkania, a ja postanowiłam zrobić sobie kolacje ponieważ była już 19:07.
Weszłam do kuchni i zaczęłam szukać czegoś w lodówce.
Po pół godzinie byłam już po kolacji.Poszłam z powrotem do łóżka i wzięłam ze sobą telefon.
Przeglądałam social media, ale oczy same zaczęły mi się zamykać. Odłożyłam smartfona na stolik nocny i poszłam spać.

*23:28, pukanie do drzwi*

- Hallo? - zapytałam schodząc z łóżka - Kookie? - znów zapytałam zaspanym głosem otwierając drzwi

- Przepraszam ze Cię obudziłem - przytuliliśmy się

- Nic się nie stało, ale co ty tu robisz? - zamknęłam za nim drzwi

- Mówiłem, że Cię nie zostawię wiec pojechałem na próbę i przyjechałem

- Kocham Cię - zaśmiałam się - Chodź spać bo zaraz na nogach nie ustoję - dodałam

- Okej, tylko się przebiorę

Poszłam z powrotem do sypialni i nakryłam się kołdrą, po paru minutach przyszedł Jungkook i położył się obok mnie.

- Kocham Cię śpij dobrze - powiedział całując mnie w czoło

- Ja Ciebie też kocham. Odpocznij sobie, po tym dzisiejszym dniu - odpowiedziałam i
zasnęłam w mgnieniu oka.

- Pola co się dzieję? - krzyknął Jungkook widząc, że biegnę do łazienki

- Nic, nic. To tylko jakieś mdłości - odpowiedziałam wracając do łóżka

- Tylko? Chyba aż! Co jadłaś na kolacje?

- Sałatkę owocową

- Na noc? Przecież wiesz, że nie można jeść owoców na noc

- Ale strasznie mnie kusiły - dodałam

- I teraz masz tego skutki

- Oj no przepraszam. Ale już mi nic nie jest - odwróciłam się i zamknęłam oczy

«»«»«»

Rano obudził mnie wiatr wpadający przez okno. Otwarłam ciężkie powieki i spojrzałam przez okno, które było lekko uchylone. Obok mnie nie widziałam Jeon'a, więc zeszłam z łóżka i poszłam do kuchni.

- Hej kotuś. Już wstałaś? - zapytał

- Tak a co aż tak późno?

- Nie, jest dopiero siódma - odpowiedział

- Naprawdę!? Myślałam, że jest trochę później, ale nie umiałam spać

- Biedactwo ty moje - przytulił mnie do swojego torsu

- Co tam pichcisz? - zapytałam

- Grzanki z twarogiem, pomidorem, szczypiorkiem i ciepła kawa czyli tak jak lubisz

- Jejku Jungkook, dziękuję skarbeńku - pocałowałam go w policzek

- Nie ma za co - uśmiechnął się