Dzisiaj skończyłam lekcje godzinę wcześniej. Wyszłam z klasy i podeszła do mnie moja wychowawczyni.

- Zapraszam za mną Pola - wskazała palcem sekretariat

- Co się znowu stało? - zapytałam. Nie odpowiedziała

Weszłam do gabinetu dyrektorki i czekałam aż w końcu ktoś coś powie. Po kilku minutach szeptania, oby dwie opuściły pomieszczenie i kazały i zaczekać.
Byłam strasznie zestresowana tą całą sytuacją. Usłyszałam otwieranie drzwi, przez które weszła pani dyrektor.

- A więc tak... - zaczęła

- Proszę mi powiedzieć co się tutaj dzieję - powiedziałam nerwowo

- Niestety ale twoje dni w tej szkole, właśnie dzisiaj dobiegły końca. Przykro mi, ale przez twoją nieobecność i niezdawanie egzaminów musisz opuścić tą szkołę - odpowiedziała

- Słucham!? - krzyknęłam

- Będe jeszcze rozmawiała z twoimi rodzicami

- A niech se pani rozmawia - machnęłam ręką i wyszłam.

Łzy leciały mi strumieniami po rozgrzanych skroniach. Nie będę tęskniła za tym miejscem, ale bardziej przejmuje się opinią i reakcją rodziców...
Wybiegłam z budynku, ale poczułam uścisk na ramieniu.

- Ty jesteś Pola? - była to ta sama dziewczyna, która rozmawiała rano z Jeon'em

- Tak, czemu pytasz? - otarłam łzę

- Płaczesz? - zapytała

- Tak, przepraszam, ale to nieważne

- Rozmawiałaś dzisiaj z Jungkookiem prawda?

- Z kim?

- Z Jeonem Jungkookiem

- Przepraszam, ale nie wiem o co chodzi - wymyśliłm coś

- Rozmawiałaś dzisiaj rano przed naszą klasą z takim jednym chłopakiem... - nie dokończyła

- Przepraszam, ale nie mam pojęcia o czym mówisz. Nie rozmawiałam z nikim i teraz nie mam czasu i nastroju. Cześć - odeszłam

Wyjęłam telefon z tylnej kieszeni spodni i zadzwoniłam do Kooka

- Jungkook? - powiedziałam szlochając do słuchawki telefonu

- Pola? Ty płaczesz? Co się stało?

- Gdzie jesteś?

- W wytwórni, ale powiedz mi co się stało!

- Powiem jak przyjdę

- Przyjadę po ciebie

- Nie, przyjdę sama

Rozłączyłam się i szłam w ciszy do wytwórni chłopaków. Nie umiałam powstrzymać łez; sama nie wiem dlaczego...
Pozbyłam się spotkań z Liamem i niezręcznych spotkań z fanami BTS a i tak płaczę o to, że mnie wyrzucili.
Po kilkunastu minutach znalazłam sie pod drzwiami do dużego budynku wytwórni; zadzwoniłam dzwonkiem kilka razy, ale nikt nie otwierał. Zadzwoniłam do Jeona

- Otwórz mi drzwi

- A dzwoniłaś dzwonkiem?

- Tak, parę razy, ale nikt mi nie otworzył

- Już idę

Czekając na Kookiego dostałam sms'a z dziwnego numeru

Nieznany:
Proszę już od jutra nie pokazywać się w szkole

Rozpłakałam się jeszcze bardziej. I po co mi do życia ta przytłaczająca wiadomość?
Spojrzałam w małe lusterko i widziałam rozmazany tusz do rzęs na moich czerwonych od płaczu policzkach. Słyszałam kroki, które dochodziły zza drzwi wejściowych.

- Boże kochany... - powiedział Kookie a ja stałam i płakałam - Pola powiedz mi co się stało!

- Wyrzucili mnie ze szkoły... - wyszlochałam w rękaw jego bluzy

- Co?! Dlaczego do cholery?

- Powiedzieli, że to przez moje nieobecności, nie zdawanie sprawdzianów i innych testów... Jeon, rodzice mnie chyba zabiją...

- Nie mów tak nawet. Być może, będą trochę wkurzeni

- Oni mnie zabiją za to, na sto procent. Jeszcze brakuje tego żeby tutaj przylecieli... - przerwałam mu

- Chodź tu do mnie - przytulił mnie do siebie i pocałował w czubek głowy - Nie martw się, wszystko się ułoży - wyszeptał a po chwili zbiegła się reszta zespołu

- Co się dzieję Pola? - zapytał Jimin

- Wyrzucili mnie ze szkoły, ale proszę nie wnikajmy w szczegóły  - odpowiedziałam stojąc w objęciach Kookiego

- Jejku, mała... nie przejmuj się - dodał J-Hope przytulając się do nas. Chwile później przytuliła się do nas reszta.

Poszliśmy na salę treningową, gdzie od razu poprawił mi się humor. Najadłam się, pogadałam z chłopakami i tak minęły mi 3 godziny.